برنامه پرگار این هفته به موضوع
مهمی اختصاص داشت که کمتر در رسانه های فارسی زبان با این کیفیت به آن پرداخته شده‌است؛
موضوع ترنس‌جندرها و کلیشه‌های بدن زنانه و مردانه.
ویژگی این برنامه حضور شیوا دلدار، ترنس‌جندر همجنس‌گرا بود که به‌خوبی از عهده توضیح
و بیان تجربه خویش درباره عدم انجام عمل تغییر جنسیت و همچنین تحلیل موضوع، برآمد.
حضور شیوا، صدای ترنس‌زنی متفاوت بود که با آرامش و استواری، موقعیت خویش را نه به‌عنوان
قربانی، بل به عنوان فردی صاحب رای و نظر تشریح می‌کند.
در این برنامه بحث ها در یک هارمونی ناگفته به پیش رفت. تنها جایی که در ادامه
صحبت سیامک ظریف کار، من در مورد حذف ترنس‌جندریسم از لیست موارد "اختلال
جنسیتی" از ICD-11 (ژورنال دسته
بندی جهانی بیماری‌ها که توسط سازمان بهداشت جهانی منتشر می‌شود) توضیح دادم در
تدوین نهایی برنامه حذف شده است. من به طور مفصل توضیح داده بودم که ترنس‌جندر
بودن از سال 2015 دیگر به‌عنوان اختلال روانی محسوب نمی‌شود و تنها نوعی از ترنس‌سکشوالیسم
به عنوان "آشفتگی جنسیتی" شناخته می‌شود و می تواند مورد معالجه قرار
گیرد. در عین حال، در ادامه فرق بین اختلال و آشفتگی را روشن کرده بودم. احتمالا
دوستان تدوین کننده، آن را تخصصی و یا غیر قابل درک برای مخاطب عام دانسته‌اند.
خوشبختانه این
برنامه تا کنون با استقبال بسیاری در بین جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌آی‌کیو ایران وسایر
علاقه‌مندان به این حوزه روبه‌رو شده است.
برنامه را ببینید
و به دوستانتان در ایران معرفی کنید:
ماهنامه رهایی زن سری سوم شماره پنجاه و یکم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر