نویسنده: گیسو ارزگانی
«۲۸ ماه می» همه ساله به‌عنوان روز جهانی بهداشت
قاعدگی به هدف افزایش آگاهی زنان و دختران در مورد سلامت قاعدگی گرامی داشته میشود،
اما در افغانستان زنان و دختران در کنار تابوی قاعدگی از دسترسی به اندک‌ترین
امکانات و لوازم بهداشتی هنگام قاعدگی محروم‌اند
شماری از زنان و دختران در گفت‌وگو با رسانهٔ نیمرخ
از عدم دسترسی به امکانات ناشی از فقر و نبود زمینه‌های آگاهی‌دهی به دختران شاکی‌اند.
از سویی شماری از جنبش‌های اعتراضی زنان نیز به مناسبت ۲۸ ماه می در بیانیه‌هایی
از افزایش «کودک همسری» دختران و عدم دسترسی و آگاهی دختران از بهداشت قاعدگی
ابراز نگرانی کرده‌اند.
آرزو ۲۳ ساله به خبرنگار نیمرخ گفت که در یکی
از مکاتب کابل معلم است و مادر ۳ کودک می‌باشد. به‌دلیل مشکلات اقتصادی قادر به تهیهٔ
لوازم بهداشتی نیست و دختر نوجوانش که اخیراً به مرحلهٔ قاعدگی رسیده‌است نیز از
دسترسی به لوازم بهداشتی محروم می‌باشد.
او میگوید: « سه ماه شده معاش نگرفتیم، در خانه
تقریباً هیچ چیزی برای خوردن نداریم. اولویت ما فعلاً غذا، خوراک و پوشاک است.
خودم بسیار وقت شده که نوار بهداشتی نمی‌خرم، دخترم نیز که تازه پریود میشود، برایش
خریده نتوانستیم.»
آرزو نگران سلامت دختر نوجوانی است که اکنون به
مکتب نمیرود و اگر مادرش در مورد بهداشت قاعدگی به او معلومات نمی‌داد، او هیچ چیزی
در مورد بهداشت قاعدگی نمی‌دانست. هرچند نمی‌تواند از لوازم بهداشتی استفاده کند
اما حداقل می‌داند که هنگام پریود یا قاعدگی باید متوجه سلامتی خود باشد.
به گفتهٔ آرزو، در حال حاضر در مکتبی که او تدریس
می‌کند، به دختران در مورد سلامت قاعدگی آگاهی‌دهی نمی‌شود. با وجود این‌که قبل از
سلطهٔ دوبارهٔ طالبان بر افغانستان، آگاهی‌دهی از قاعدگی و بهداشت آن در مکاتب
دخترانه کم‌کم ترویج یافته بود.
جنبش‌های اعتراضی زنانه به‌مناسبت روز جهانی
بهداشت قاعدگی بر دسترسی زنان و دختران، به لوازم بهداشتی تأکید کرده و نادیده
گرفتن قاعدگی زنان را «جنایت» دانسته‌اند.
جنبش زنان عدالت‌خواه افغانستان، روز چهارشنبه
(۷ جوزا ۱۴۰۴ خورشیدی) با نشر بیانیهای به همین مناسبت گفته‌است که قاعدگی تابو و
شرم نیست، بلکه نادیده گرفتن آن جنایت است.
در بیانیه آمده‌است: «میلیون‌ها زن و دختر در
افغانستان هم‌چنان در اسارت تابوها، فقر آموزشی، نبود دسترسی به لوازم بهداشتی و
سکوت مرگ‌بار طالبان و نهادهای جهانی گرفتار هستند.» این جنبش هم‌چنان گفته‌است:
«زنان و دختران در افغانستان به‌خاطر سنت‌ها، هنوز قاعدگی را ناپاکی می‌نامند و
زنان را در ایام قاعدگی از حق تماس با خانواده و حتی غذا محروم می‌کنند.»
در همین حال، جنبش شنبه‌های ارغوانی نیز با نشر
بیانیهای از افزایش کودک همسری، ازدواج های زودهنگام و زیر سن دختران در افغانستان
ابراز نگرانی کرده‌است.
این جنبش گفته‌است: «کودک‌مادران نه‌تنها از حق
آموزش، رشد فردی و حتی بازی‌های کودکانه محروم‌اند، بلکه با پیامدهایی دردناک چون
زایمان زود‌رس، فقر شدید، خشونت خانوادگی و انزوای اجتماعی مواجه هستند».
این جنبش هم‌چنان گفته‌است که با وجود افزایش
روزافزون شمار قربانیان پدیده‌ٔ کودک همسری و ازدواج‌های اجباری و زیر سن، جامعهٔ
جهانی و نهادهای بین‌المللی حقوق بشری هنوز هیچ گامی هماهنگ، قاطع و فراگیری برای
توقف این بحران شکنندهٔ انسانی در افغانستان برنداشته و سیاست‌های پروژه‌محور، به
تداوم و تشدید این فاجعه کمک کرده‌است.
جنبش اتحاد و هم‌بستگی زنان افغانستان نیز در بیانیهای گفته‌است که زیر سلطهٔ طالبان قاعدگی نه‌تنها تابو بلکه ابزار سرکوب است و دختران از آموزش، زنان از وسایل بهداشتی و همه از آگاهی دربارهٔ بدن خود محروم‌اند. «سکوت اجباری، تحقیر و شرم، تبدیل به بخشی از زندگی ماهانهٔ میلیون‌ها زن شده‌است.»
https://rahaizanorg.blogspot.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر