شیما مقدم
در ایران شرایط زندگی برای همجنسگرایان بسیار دشوار
است
خيلى‌ها در مرز خودکشى يا از نظر روحى در حال از هم‌پاشيدگى‌اند. يکى از مشکلات روحى مهم، احساس گناه شديد است. درون هر همجنس‌گراى ايرانى تضادهاى بسيارى وجود دارد. او نمی‌داند سالم است يا بيمار. نمی‌داند اين احساس يا غريزه‌اى که دارد، گناه است يا بيگناهى. بسيارى فکر مى کنند اين يک عمل زشت است. متأسفانه هيچ آگاهى و بسترسازى فرهنگى در اين زمينه درايران وجود ندارد.
در ایران که همجنسگرایان با چندین نهاد روبه‌رو هستند، نهاد اجتماع، نهاد حکومت، نهاد خانواده. باید به دوستانشان ثابت کنند که دید کثیفی به روابط با آنها ندارند. باید به دولت ثابت کنند که وجود دارند. باید به حاکمیت ثابت کنند که مجازات عشق‌بازی مرگ نیست، قتل نیست، طناب دار نیست. باید به خانواده‌شان ثابت کنند که هرزه نیستند و قصد ندارند آبروی آنها را ببرند. و این همه یک روند واقعا فرسایشی‌ست که تا جامعه خودش را تغییر ندهد و طور دیگری به موضوع نگاه نکند، یک شخص به عنوان یک همجنس‌گرا مجبور به تحمل آن است
این یک فاجعه بزرگ است، اما بیشتر برای جامعه. درست است که لطمه‌اش را در نهایت همجنس‌گراها و اقلیت‌ها می‌بینند، اما یک فاجعه برای جامعه‌ای‌ست که نتوانسته کسانی را که در خیلی از موارد با آنها همسان هستند، بپذیرد
و با آنها رفتاری در شا‌ن خودشان داشته باشد.
و متاسفانه افراد زیادی از همجنسگرایان به سمت خودکشی و افسردگی می روند در حالی که می توانند اشخاص بزرگی در جامعه باشند
ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره هشتاد و هشت
http://rahaizanorg.blogspot.com/2020/11/rahaizan-shomareh-88.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر