۱۴۰۱ اردیبهشت ۱۵, پنجشنبه

درمان مشترک


 حامد شفاعتی 

اسپینوزا در قرن هفدهم می گوید:

"کسانی که زیاد رنج و محنت کشیده باشند، یا قسی‌القلب می‌گردند و یا مهربان و ملایم"

پس از گذشت چهار قرن از اسپینوزیسمِ مبناگرایانه،این تفکر مبین حقیقتی است که جامعه محنت کشیدگان را به دو گروه بی رحم و رحیم تقسیم می کند.


باروخ اسپینوزا در تکلف و خردگرایی زندگی کرد،ارتداد و هجران ناشی از آن را تجربه کرد اما خالق اخلاقِ منحصر به خودش شد.به نظر پیچیده می آید فردی که زیر بمبارانِ آموزه های مذهبی بوده در نهایت به اتکای درایه های زمینی،انسان بودن را انتخاب کند.او معتقد بود انسانهای محزون چه قَسی و چه مهرآور هیچکدام نمی توانند فاعل حماسه های بند افکن باشند.

با بررسی انگاره های فرهنگی ایران در طی قرن ها هجوم و تلخی درمی یابیم که ما قبیله ای بالذات محزون نبوده ایم.عبارت هایی همچون نوروز گواهی است بر این مدعا.

اما پرسش این است؛چطور نتوانستیم از مشروطه فرصت بسازیم؟چرا هیچگاه نخبه ها در این بوم به حیات و زندگی خیر ندیدند؟چرا بعد از حدود ۱۵۰ سال همچنان لیاخوف فرمان می دهد!؟

به عقیده نگارنده برای پاسخ به این پرسش باید اصلیات و فرعیاتِ هم آمیزی اجتماعی ایرانیان چندباره مورد رصد قرار گیرد.

اعتقاد من بر این است که جامعه ایران هم مانند هر روندی در حال رشد است و باید به یاد داشته باشیم رشد،یک روند ارگانیک است.

سمفونی معروف "چهار فصل" ویوالدی ابزاری است که گوته آن را دست مایه اثبات واقعیتی می کند به مفهومِ؛رشد ارگانیکِ جامعه انسانی.

در این روند،سویه های امید زا هستند که جامعه را به تحرک وا می دارند.هنرمندان از مهمترین عوامل این جنبش ها هستند چنانکه در جنبش پراگ(چک)آن را به وضوح دیدیم.

ایجاد تعابیر پر مفهوم از سوی الیت جامعه طبقه متوسط را به هم صدایی وا داشته و روند رادیکال تحول،این صدای اینک پر زور را به طبقه خوش نشین می رساند.اینک این تزعزع اجتماعی را هیچ سدی یارای ایستادگی نیست.

اکنون سره از ناسره سوا شده است.سرکوبِ ذره ای از خلاقیت جاری در جامعه تنها و تنها در جهت استمرار روند میهن خوارانی است که دغدغه مند مام وطن نیستند.

دردمان اگر مشترک شد یا دردهای مشترک یافتیم در پس آن خواهد آمد درمان مشترک.

جامعه را در هر طبقه ای که هستیم از حزن تهی کنیم که از ابر تاراندودِ غم بارانِ امید نمی بارد و غمبار می خواهد ما را ضحاکی که به اندازه عمر من خون مکیده است.

تو،من و ما یک روند هستیم.ما در این روند پیروز خواهیم شد.اطمینان دارم،اطمینان داشته باش!



ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره صد و سه منتشر شد

http://rahaizanorg.blogspot.com/2022/04/rahaizan-shomareh-103.html

 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر