نه_به_اعدام نه_به_جمهوری_اسلامی

به مناسبت روز جهانی مبارزه علیه اعدام

 مریم مرادی

دهم اکتبر روز جهانی مبارزه با اعدام، نخستین بار در سال ۲۰۰۳ از سوی «ائتلاف جهانی علیه مجازات مرگ» برای حمایت از لغو مجازات اعدام و افزایش آگاهی از شرایط زندانیان محکوم به اعدام، معرفی و نام‌گذاری شده است که اهمیت پرداختن به این موضوع و تلاش برای توقف این روند بیش از پیش برجسته می‌شود.

"روز پنجشنبه 19 مهر 1403 هم زمان با روز جهانی مبارزه علیه اعدام، تعداد 5 نفر زندانی در دو شهر شیراز و ارومیه اعدام شدند." (1)

"در آستانه روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام، مقامات قضایی جمهوری اسلامی بامداد چهارشنبه ۱۱ زندانی از جمله یک زن و یک بازنشسته آموزش و پرورش را در زندان قزل‌حصار استان البرز اعدام کردند." (2)

 "جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۲۳، بیش از ۷۵ درصد از کل اعدام‌های ثبت‌ شده جهانی را به خود اختصاص داده است، از اکتبر ۲۰۲۳ تا اکتبر ۲۰۲۴، دست‌کم ۸۱۱ ایرانی را اعدام کرده و با اعدام ۲۳ زن در این مدت، بالاترین تعداد اعدام زنان در دهه گذشته را نیز به نام خود ثبت کرده است." ((3

" دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، تنها در مهرماه سال جاری بیش از ۱۴۰ تن را به دار آویخته که ۳۵ نفر آن‌ها تنها در هفته گذشته و ۱۷ نفر تنها در یک روز یعنی ۲۵ مهر اعدام شده‌اند." ((4

بیش از 4 دهه است که سایه ی جنایتها، فسادها و  وحشیگریهای جمهوری اسلامی بر ایران مستولی است و به‌طور پیوسته با کشتار، شکنجه و اعدام به عنوان ابزاری برای حفظ قدرت و سرکوب مخالفان خود استفاده کرده است. این اعدام‌ها علاوه بر افرادی که به جرایم جنایی محکوم شده‌اند، شامل فعالان سیاسی، اجتماعی ، اقلیت‌های مذهبی ، زنان و حتی شامل کودکان نیز می‌شود. یکی از مهمترین جنبه‌های نگران‌کننده، عدم شفافیت در روند دادرسی ها  و محاکمات ناعادلانه است.  بسیاری از متهمان بدون دسترسی به وکیل مناسب و در محاکمات غیرشفاف و سریع ، به اعدام محکوم می‌شوند که این امر نقض آشکار حقوق بشر و مغایر با استانداردهای جهانی عدالت است. بنا بر گزارش‌های بین‌المللی، ایران یکی از بالاترین آمارهای اعدام در جهان را دارد.) 5( برخی از جنایاتی که جمهوری اسلامی از طریق اعدام مرتکب می‌شود عبارتند از:

اعدام مخالفان سیاسی: جمهوری اسلامی از دهه ۱۳۶۰ به بعد، مخالفان سیاسی، اعضای گروه‌های اپوزیسیون، فعالان حقوق بشر و حتی کسانی که به شکلی علنی از حکومت انتقاد کرده‌اند را به اتهاماتی مانند "محاربه" یا "افساد فی‌الارض" اعدام کرده است. اعدام‌های دسته‌جمعی مخالفان سیاسی در سال ۱۳۶۷ یکی از بارزترین نمونه‌های این جنایت‌ها است.

اعدام افراد زیر سن قانونی: ایران یکی از معدود کشورهایی است که هنوز افراد زیر سن قانونی (کمتر از ۱۸ سال) را اعدام می‌کند. این اقدام نقض آشکار حقوق کودکان و تعهدات بین‌المللی است که ایران پذیرفته است، اما همچنان به اجرای این مجازات ادامه می‌دهد.

اعدام با اتهامات مبهم و نامشخص: بسیاری از اعدام‌ها در جمهوری جنایتکاراسلامی بر اساس اعترافات تحت شکنجه یا اتهامات مبهمی مانند "توهین به مقدسات" یا "فساد اخلاقی" صورت می‌گیرد. این اتهامات به شکلی گسترده برای سرکوب عقاید دینی، مذهبی و اجتماعی مخالف با دیدگاه‌های حکومتی استفاده می‌شود.

عدم شفافیت در فرایند قضایی: دادگاه‌های فاسد جمهوری اسلامی، به ویژه در پرونده‌های اعدام، معمولاً فاقد دادرسی عادلانه و شفاف هستند. بسیاری از متهمان به وکلای مناسب دسترسی ندارند و محاکمه‌ها به صورت سریع و بدون بررسی دقیق شواهد صورت می‌گیرد.

اعدام به جرم‌های غیرخشونت‌آمیز: جمهوری اسلامی افراد را به دلیل جرایمی مانند قاچاق مواد مخدر یا جرایم اقتصادی که هیچ جنبه خشونت‌آمیز ندارند، اعدام می‌کند در حالی که این نوع اعدام‌ها در تضاد با اصول حقوق بشر است.

اعدام اقلیت‌های قومی و مذهبی: بسیاری از اعدام‌ها در جمهوری اسلامی مربوط به اقلیت‌های قومی و مذهبی مانند بلوچ‌ها، کردها، و بهایی‌ها است. این گروه‌ها اغلب با اتهامات سیاسی یا مذهبی روبرو می‌شوند و اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب علیه آنها استفاده می‌شود.

اعدام زنان: اعدام زنان در جمهوری اسلامی، به‌خصوص در مواردی که به دلایل ناعادلانه و بدون دادرسی عادلانه صورت می‌گیرد، بازتاب‌دهنده نقض گسترده حقوق بشر و عدم توجه به حقوق زنان و کرامت انسانی در این کشور است. زنان فعال سیاسی و حقوق بشری که در معرض اعدام‌های غیرعادلانه قرار دارند. در طول دهه‌های گذشته، زنانی که به مخالفت با رژیم برخاسته یا برای حقوق بشر و حقوق زنان فعالیت کرده‌اند، همواره تحت تعقیب قرار گرفته و برخی از آن‌ها به اتهامات سیاسی مانند "محاربه" یا "اقدام علیه امنیت ملی" اعدام شده‌اند. برخی از زنان که در شرایط خشونت‌آمیز خانوادگی قرار داشته‌اند و تلاش کرده‌اند از خود دفاع کنند، به اتهام قتل همسر یا اعضای خانواده با مجازات اعدام مواجه شده‌اند. این زنان اغلب در شرایطی بدون حمایت قانونی و اجتماعی قرار دارند که باعث شده به دفاع از خود پرداخته و سپس محکوم به اعدام شوند. زنان از اقلیت‌های قومی و مذهبی، به ویژه زنان بلوچ، کرد، و بهایی نیز در معرض اعدام‌های غیرعادلانه قرار دارند. این زنان اغلب به اتهامات سیاسی یا مذهبی محکوم می‌شوند، در حالی که بسیاری از آن‌ها تنها به دلیل تعلق به این گروه‌های اقلیت مورد هدف قرار گرفته‌اند و اعدام میشوند.

این موارد تنها بخشی از الگوی گسترده سرکوبگری جمهوری اسلامی است که از مجازات اعدام به عنوان یک ابزار برای حفظ قدرت و خاموش کردن صدای مخالفان استفاده می‌کند. نقض مکرر حقوق بشر توسط این حکومت جنایتکار و استفاده سیستماتیک از اعدام به‌عنوان یک ابزار سرکوبگر، در سطح جهانی به‌شدت محکوم شده است.

در پایان به شرح نامه ای از وریشه (جوانا) مرادی اختصاص یافته که در ۲۱ مهرماه ۱۴۰۳ از زندان اوین درباره اعدام‌ها خطاب به "جامعه‌ی آزاد و نهادهای بین‌المللی" نوشته است. وریشه(جوانا) مرادی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین و اهل کردستان که در بهمن ۱۴۰۲ در دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست ابوالقاسم صلواتی متهم به بغی شد. او در خطر گرفتن صدور حکم اعدام است و از ١٩ مهرماه/ ۱۰ اکتبر" روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام" دست به اعتصاب غذا زد که حال او رو به وخیم تر شدن است. وریشه (جوانا) مرادی در این نامه موضع خود را نسبت به احکام اعدام جمهوری اسلامی روشن کرده تا دلیل اعتصاب غذای خود را به روشنی اعلام کند:  

"جهت به بارنشستن اعتراض و موضع‌گیری صریح و شفاف کمپین‌های نە بە اعدام  در سراسر جهان که گروەها، نهادها و سازمان‌های بین‌المللی با هدف متوقف کردن اعدام به راه انداخته‌اند، اعتصاب غذای نامحدود خود را ادامە خواهم داد."

"در طول چند سال گذشتە نظام جمهوری اسلامی چنان وانمود کرد کە در میان همسایگانش تنها جزیره‌ی آرام بوده و دامنه‌ی گرداب و طوفان خاورمیانە به آن نمی‌رسد، لیکن دیدیم کە چگونە سیاست‌های خارجی و داخلی‌اش در این مدت با شکست مواجە شدە‌اند. در داخل اوضاع بر حاکمیت توتالیتر تنگ گشته و اگر به آخرین شانس‌ها در جهت بازگشت از جباریت وقعی نهاده نشود، قطعا به دروی طوفانی خواهد رسید که در پایان کشت باد در انتظارش می‌باشد. این در حالی‌ست که نشانه‌ای از بازگشت و ایجاد بهبودی در اوضاع را نمی‌بینیم، در کنار دشوارتر گشتن اوضاع معیشتی، سیاسی، اجتماعی، روانی، هم‌اکنون وضعیت حقوق بشری در ایران روز بە روز در حال بدتر شدن است. از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون آمار اعدام ها بە ٥٣١ تن رسیدە است. در سال گذشتە نیز ٨١١ تن اعدام شدەاند و آمار اعدام‌ها حاکی از آن است کە اعدام زنان نسبت بە سال گذشتە ٣٥ درصد افزایش یافتە است. این آمارها نشان می‌دهند کە حاکمیت نە تنها برنامەای برای بهبودی وضعیت کنونی جامعە ندارد، بلکە با اجرای سیاست‌های انکارگرا و حذف «دیگران»ی که خود ساخته است، جامعە را بە سوی نابودی سوق می‌دهد. با اینکه این امر بسیار عیان است، اما لازم است این واقعیت تلخ مدام به گوش جهانیان رسانده شود. بخشی از تلاش علیه این وضعیت و در مقابله و مخالفت با حاکمیت جبار نیز همانند همگان بر عهده‌ی ما زندانیان نیز می‌باشد. " ((6

 

References

1-      https://ir.voanews.com/a/two-executions-iran-world-day-against-executions/7817431.html

2-      https://ir.voanews.com/a/execution-prisoners-iran-human-rights/7816043.html

3-      https://www.iranrights.org/fa/newsletter/issue/149

4-      https://www.radiozamaneh.com/837135

 

5-      https://fa.amnesty.org/%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%88%D8%AC-%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%86-%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7-%D8%AA%D8%A7/#:~:text=%D9%BE%D9%86%D8%AC%20%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1%20%D8%A8%D8%A7%20%D8%A8%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86%20%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1,%D8%A7%D8%B2%20%D8%A7%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%85%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%20%D8%B1%D8%A7%20%D8%A7%D9%86%D8%AC%D8%A7%D9%85%20%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%86%D8%AF

 

6-      https://www.radiozamaneh.com/837135

 

ماهنامه شماره یکصد و بیست وپنج رهائی زن - آبان خونین ادامه داره

https://rahaizanorg.blogspot.com/2024/10/abanekhoninedamehdarad.html

  

۱۲ اکتبرشنبه در مرکز شهر گوتنبرگ فراخوان تجمع اعتراضی به صدور احکام اعدام

ت

 مطالبه لغو حکم اعدام به مناسبت روز جهانی علیه اعدام،روز

 

فعالین انجمن پناهندگان ایرانی ـ گوتنبرگ در پشتیبانی از اقدام کانون همبستگی با مبارزات انقلابی مردم ایران - گوتنبرگ سازماندهی و برگزار گردید.

در این تجمع ابتدا توفیق محمدی بیانیه صادر شده از سوی کانون را خوانش کرد.

سپس نسیم محمدی از بستگان شریفه محمدی و از اعضای کمپین دفاع از شریفه  محمدی بخش هایی از بیانیه صادره از سوی کمپین که به دلیل لغو حکم اعدام  شریفه نگاشته شده بود برای تجمع کنندگان خوانش کرد و بر ضرورت مبارزه علیه احکام اعدام

در ایران تاکید نمود.

تجمع با وجود باد و سپس باران شدید با سخنرانی برخی از برگزار کنندگان و پخش موزیک و شعارهایی علیه جمهوری اسلامی و علیه اعدام به پایان رسید.

اهمیت سازماندهی و برگزاری تجمعات برای روز جهانی لغو مجازات اعدام و اعتراض به اعدام ها در ایران امروز بیش از پیش نزد کنشگران و معترضان نظام جمهوری اسلامی روشن شده است. این تجمعات نه تنها فرصتی برای تاکید بر ظلم گسترده جمهوری اسلامی است، بلکه نشان‌دهنده‌ی مقاومت مردم در داخل و خارج ایران در برابر سرکوب بی‌رحمانه‌ای است که توسط این رژیم اعمال می‌شود. در سال ۲۰۲۴، ایران شاهد اعدام دست‌کم ۵۳۱ نفر بوده است که از این تعداد، بسیاری به دلایل سیاسی و عقیدتی یا حتی اعتراض به شرایط ناعادلانه در کشور به مرگ محکوم شده‌اند. این در حالی است که تنها ۸ 

درصد از این اعدام‌ها

به طور رسمی گزارش شده و بسیاری از آنها به صورت مخفیانه انجام شده‌اند.

آمارهای وحشتناک از اعدام‌های کودکان و اقلیت‌های قومی و مذهبی، از جمله ۳ کودک و ۱۱۳ نفر از اقلیت کرد، نشاندهنده‌ی جنایت‌های مستمر و استفاده از اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب است. جمهوری اسلامی با تشدید اجرای مجازات اعدام علیه معترضین، به‌ ویژه پس از خیزش «زن، زندگی، آزادی»، تلاش می‌کند تا از این ابزار برای ایجاد وحشت و حفظ بقای خود استفاده 

کند. چنین اقدامات ظالمانه‌ای، در کنار افزایش اعدام‌های مرتبط با جرایم مواد مخدر، چهره واقعی رژیمی را نمایان می‌کند که

حقوق بشر را به طور سیستماتیک نقض می‌کند.

این تجمعات جهانی پیام روشنی به رژیم جمهوری اسلامی و جامعه جهانی می‌فرستند که جهان شاهد این بی‌عدالتی‌ها است و تلاش برای توقف این جنایات ادامه دارد. تنها با سرنگونی این رژیم است که می‌توان امید به رهایی از سرکوب و پایان دادن به مجازات اعدام‌ در ایران داشت.

زن زندگی آزادی تا برابری

نه به جمهوری اسلامی اعدامی

12 اکتبر2024

نسیم محمدی فعال سیاسی و اجتماعی تهیه و نگارش:

گوتنبرگ سوئد

ماهنامه شماره یکصد و بیست وپنج رهائی زن - آبان خونین ادامه داره

https://rahaizanorg.blogspot.com/2024/10/abanekhoninedamehdarad.html

 

بیانیه اقدام مشترک تشکل های مستقل زنان ایرانی - نه به جنگ، نه به میلیتاریسم و نه به جمهوری اسلامی

بر ما پنهان نیست که جمهوری اسلامی در سایه هیاهوی سیاست های جنگ طلبانه و ایجاد فضای "جنگی" در ایران هدفی جز سرکوب جنبش های اجتماعی برای فائق آمدن بر بحران مشروعیت نظام خویش ندارد که در خیزش انقلابی زن زندگی آزادی بطور قطعی آن را از دست داده است. ما براین باوریم که سیاست جنگ افروزی دو دولت ایران و اسرائیل برای حل بحران مشروعیت خویش و برای برون رفت از بحران های درونی شان است که در شکل جنگ های نیابتی و یا جنگ های زمینی و بمباران و موشک پراکنی ادامه دارد.

پس از شلیک موشک های اخیر دولت ایران به اسرائیل در پاسخ به ترورسران سپاه و احزاب متحدش، خطر حملات تلافی جویانه اسرائیل افزایش یافته است. به جرئت می توانیم بگوئیم که هرجنگی علیه ایران نه تنها حاصلش دمکراسی و رهائی از چنگال جمهوری اسلامی نخواهد بود بلکه عامل نابودی دستاوردهای تاکنونی جنبش های اجتماعی و خیزش انقلابی اخیر، ویرانی ، کشتار بیشتر مردم بویژه زنان و کودکان و شعله ورشدن جنگ های بیشتردرمنطقه خواهد شد. این جنگ برای مردم ایران و منطقه، دمکراسی به ارمغان نخواهد آورد. امر خلاصی از جمهوری اسلامیِ سرکوب و اعدام، تنها با یک تحول انقلابی مردم ایران و درپیوند مبارزاتی با انقلابات خاورمیانه عملی خواهد شد.

یکسال پس از آغاز نسل کشی وحشیانه در نوارغزه پس از جنایت هفتم اکتبر چهره خاورمیانه تغییریافته است. اسرائیل حملاتش را به کرانه باختری و پرتاب راکت به جنوب لبنان و یمن گسترش داده است. نوار غزه با بیمارستان ها و مدارس اش ویران شده و بیش از 42000 فلسطینی کشته شده و 96000 نفر مجروح شده اند که بیشترین تعداد را زنان و کودکان تشکیل می دهند. بیش از 46000 زن باردار فلسطینی در غزه در معرض گرسنگی و محرومیت از درمان و امکانات بهداشتی برای خود و کودکان شان قرار دارند. تأثیر جنگ در خاورمیانه بر زنان عمیق و چندوجهی بوده و با افزایش خشونت مبتنی برجنگ، نابرابری‌های اجتماعی و جنسی جنسیتی موجود علیه زنان تشدید خواهند شد. در شرایط اقتصادی دشوار کنونی بسیاری از زنان به تنها نان اور خانواده‌هایشان تبدیل شده اند. طبق گزارشات منابع بین المللی، زنان غزه در معرض خشونت و آزار جنسی بطور کلی و همچنین در زندان های اسرائیل قرار دارند. آوارگی بیش از یک میلیون فلسطینی آسیب بیشتری را بر زندگی آنها به ویژه زنان و کودکان تحمیل می کند. این موارد تنها گوشه ای از تاثیرنکبت بار جنگ بر زندگی زنان و کودکان می باشد.

35 کارشناس سازمان ملل به ‌مناسبت سالگرد حمله حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و حمله اسرائیل به مردم فلسطین و نسل کشی درغزه و گسترش جنگ و خشونت‌ها به سایر مناطق اشغالی فلسطین وسایر کشورهای منطقه در بیانیه‌ای خواهان پایان دادن به چرخه خشونت و اقدام فوری برای پاسخگو کردن عاملان قتل، گروگان‌گیری، و خشونت جنسی علیه زنان از سوی حماس و اسرائیل شده اند. این کارشناسان در این بیانیه برای حل بحران "خواهان بازگشت گروگان‌ها به خانه و توقف بمباران‌ها و ارسال کمک های فوری" شده اند اما آنچه که در این بیانیه و تمامی بیانیه های دیگر مسکوت می ماند مسئله بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین خویش است که تا این امر ممکن نشود، دربرپاشنه خشونت خواهد چرخید.

اما ازسوئی دیگر، نسل کشی اسرائیل که با حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا همراه بوده درکشورهای امپریالیستی و سایر کشورهای دیگرموجب پیدایش یک جنبش همبستگی قوی با مردم فلسطین شده که در دهه های گذشته بی سابقه بوده است. این جنبش همبستگی علیرغم سرکوب های وحشیانه پلیس و سرکوب جنبش دانشجوئی، نقطه عطفی در آگاهیِ بخشی در میان نسل جوان شده است. سازمان های ضد صهیونیستی یهودی مانند صدای یهودیان برای صلح در خاورمیانه، در اروپا وآمریکا علیه جنایات دولت اسرائیل و سیاست استعماری آن مبارزه می کنند و این مسئله امید بخش است.

ما 21 تشکل مستقل زنان با رویکرد فمنیستی برای پایان دادن به خشونت و جنایت علیه بشریت درمنطقه خاورمیانه و مبارزه با ریشه های اصلی بحران که بیش از هفت دهه است همچنان جنگ و نظامی گری را به منطقه تحمیل کرده است، مبارزه می کنیم. بنابراین در دفاع از حق زندگی برای بازگشت آوارگان فلسطینی و ایجاد صلح در منطقه علیه دیکتاتوری، استعمار، اشغال ، بنیادگرائی در تمامی اشکال آن و علیه دخالت های امپریالیستی در کنار جنبش های مترقی منطقه بویژه جنبش های زنان برای تحولات بنیادین ایستاده ایم بدون اینکه خشونت گروه‌های فلسطینی وارتش اشغالگر اسرائیل را همسان سازی کرده و یا نادیده گرفته باشیم. زیرا رویکرد فمنیستی با هرگونه خشونت، آپارتاید جنسیتی، نژادی و با هرگونه سلطه ای مخالف است. به این منظور اعلام می داریم در همبستگی با زنان منطقه همزمان برای رهائی خویش با شعار زن زندگی آزادی به مبارزه امان ادامه می دهیم.

شانزده اکتبر ۲۰۲۴

بیست و پنجم مهر ۱۴۰۳

انجمن باھم برای سلامتی زنان

انجمن زنان آزاده ایرانی

انجمن زنان ایرانی دالاس ‎

انجمن زنان ایرانی-آلمانی کلن

انجمن زنان پرتو

‎انجمن زنان مونترال

جنبش می‌تو ایران

دایره زنان ایرانی برای ھمکاری جهانی (ICWIN)

‎زنان برای آزادی و برابری پایدار

زنان کنشگر ایرانی در تبعید- برلین

سازمان حقوق زنان،‌ ایکرو (IKWRO)

سازمان رھایی زن

‎فمینیسم روزمره ‎

کالکتیو زن زندگی آزادی رم

کمیته برابری جنسیتی ھمبستگی جمھوری‌خواھان ایران

گروه اتحاد زنان چپ

‎گروه آیوین از شمال کالیفرنیا

‎گروه زنان در شمال کالیفرنیا ‎

گروه مطالعات زنان اورنج کانتی ‎

‎نھاد دگرباشان ماناو

ھمایش زنان ایرانی ھانوفر 

  https://zanancollectiveaction.org/

ماهنامه شماره یکصد و بیست وپنج رهائی زن - آبان خونین ادامه داره

https://rahaizanorg.blogspot.com/2024/10/abanekhoninedamehdarad.html

همراه با کارزار سه شنبه های نه به اعدام!

نوری شریفی

 

ماده سه اعلامیه جهانی حقوق بشر؛

"هر کس حق زندگی، آزادی و امنیت دارد".

همچنین در ماده پنج اعلامیه جهانی حقوق بشر می خوانیم:" احدی را نمی توان تحت شکنجه یا مجازات یا رفتاری قرار داد که ظالمانه و یا بر خلاف انسانیت و شئون بشری یا موهن باشد."

بر همین اساس و در اعتراض به مجازات اعدام در ایران (از دهه سیاه شصت و هفتاد، دهه های هشتاد، نود و ۱۴۰۰ و از جنبش مهسا تا به اکنون)، زندانیان سیاسی کارزاری را ترتیب داده اند بنام "کارزار سه شنبه های نه به اعدام "، که در آن، هر سه شنبه دست به اعتصاب غذا می زنند و بخاطر ماهیت و اهداف بشردوستانه آن، زندانیان جرائم عادی نیز به آنان ملحق شده اند.

زندانیان در این کارزار در سه شنبه ۲۲ اکتبر، برای سی و نهمین روز متوالی و در ۲۳ زندان ایران دست به اعتصاب غذا زده اند اگرچه‌ بطور مداوم مورد ضرب و شتم ماموران حکومتی زندان قرار گرفته و به آنها و وسایل شخصی شان آسیب‌ جدی وارد آورده اند.

اما درخواست کنندگان، تمرکز اصلی خود را بر لغو کامل اعدام و شکنجه از سوی دستگاه قضایی ایران گذاشتنه اند. در اینجا پرسشی مطرح میشود که آیا اهمیت این موضوع تنها در این درخواست است؟

خیر، چرا که استمرار و پیگیری این مهم  در قالب اعتصابات هفتگی ، خود نوعی جنبش سیاسی محسوب می‌شود اگرچه در زندان باشد. وقتی یک زندانی سیاسی در زندان‌های قرون وسطایی حکومت اسلامی ایران آنقدر قدرتمند است که از رعب و وحشتی که این نظام سعی در تقویت آن در جامعه دارد، نمی هراسد پس با حکومتی از درون پوشالی مواجه هستیم.

این کارزار با قدرتی بی مهابا بیانیه صادر می‌کند و تمام جهانیان را خطاب قرار می دهد.

۱" زندانیان اعتصابی ضمن محکوم کردن اعدام‌های سیستماتیک، از تمامی فعالان ،نهادهای سیاسی،مدنی،صنفی و حقوق بشری و تمام وجدان های بیدار داخل و بین المللی خواستند تا در مقابل استفاده قضایی حکومت جمهوری اسلامی از مجازات مرگ برای سرکوب بایستند و تآکید کردند" امروز ایستادن در برابر صدور و اجرای احکام اعدام باید بخشی از مطالبه اجتماعی باشد".

یادآوری این نکته بسیار پراهمیت است که ما بایستی به درک این مفهوم برسیم که عدد و شماره نیست که فاجعه را رقم می‌زند،( اگرچه میتواند عمق آن فاجعه را نشان دهد بطور مثال از ابتدای سال ۱۴۰۲، نزدیک به ۴۵۰ نفر در ایران اعدام شدند)، بلکه نفس کشتن آدمی با هر توجیه و بهانه، چه قانونی و یا شرعی است که علاوه بر اینکه به هیچ روی مقبولیت و مشروعیت نمی یابد،هیچگاه هم نباید از دید جهانیان پنهان بماند و یا نادیده انگاشته شود.

وقتی مباحث حقوقی محاکم قضایی جمهوری اسلامی ایران، اتهام ها را سلیقه ای و در چارچوب قوانین فقهی اسلام تعیین می کند و نه طبق قوانین حقوق بشری، بدینگونه است که این حکومت تبدیل به یکی از بزرگترین ناقضان حقوق بشری در جهان میگردد. نوید افکاری بدرستی گفت که اینها بدنبال یک گردن برای طناب دارشان میگردند. وقتی  افشای ارتشا، قتل و جنایت، محافظت از محیط زیست، حمایت از حقوق زنان و کودکان، حمایت از حقوق کارگران، و.... عواقبی همچون بازداشت، زندان، شکنجه و یا اعدام داشته باشد پس بدانیم و آگاه باشیم که هر اعتراضی از جانب هر نهاد و یا صنفی ، حتی از طرف هر شخص حقیقی و یا حقوقی می‌تواند از قدرت این ستمگران در ادامه جنایات بشری شان بکاهد. 

اگر هر یک از ما بعنوان فعال حقوق بشر این تفکر انسانی را در سطح جهان گسترش دهیم که اعدام تحقیرآمیزترین و غیر انسانی ترین شیوه مجازات است و هیچ انسانی نباید با این شیوه مجازات شود صرف نظر از اینکه متهم چه کسی است ، شرایط وقوع جرم چه بوده ،فرد بی گناه است یا گناهکار و یا حتی از چه روشی برای اعدام استفاده میشود، فریادهای اعتراض به این جنایات بیش از سکوت های مصلحت آمیز طنین انداز خواهد شد. در واقع هر مخالفت با اعدام، دادن حق به انسانی است که می‌تواند با ادامه حیات خود سهمی در زندگی بشری داشته باشد.

از بانوی شعر ایران سیمین بهبهانی می گویم چرا که با بیانی شیوا و پرمعنا از سوگواری جهانی بر اعدام شدگان سخن میگوید:

۲" ای جهانی سوگوار از مرگ بی هنگامتان!

تا جهان جاری است، جاری باد بر لب نامتان!

ای نهان افتادگان چون قلب رویش زیر خاک

در تن هر شاخساری  می دود پیغامتان!"

منابع:

 ۱"https://www.radiozamaneh.com/445923/

 

۲"https://images.app.goo.gl/VFCRuctbTcdk9GYD9 

ماهنامه شماره یکصد و بیست وپنج رهائی زن - آبان خونین ادامه داره

https://rahaizanorg.blogspot.com/2024/10/abanekhoninedamehdarad.html

دستان پنهان رژیم برده داری اسلام

 

 

https://rahaizantv.blogspot.com/2024/10/ask-unhcr-in-malaysia-why.html

حکومت اسلامی در ایران اکثریت مردم را به فلاکت و سیه روزی کشانده تا هزینه های سرسام آور میلیتاریسم برده داری خلافت اسلامی را تامین کند. کارگران، فرهنگیان و بازنشستگان همه روزه با این نظام سراپا فاسد و چپاولگر و سرکوبگر درگیر جدالی نابرابر هستند. نظامی که از سفره معیشت اکثریت مردم دزدی میکند تا گسترش قلمرو امپریالیسم اسلامی را در منطقه و جهان تامین مالی کند.

فرار از جهنم ایران اسلامزده امری عادی شده است. انسانهائیکه جانشان را برمیدارند و با هزار خطر خود را به کشورهائی میرسانند که اداره پناهجوئی سازمان ملل دفتر رسمی دارد. یکی از این کشورها مالزی میباشد که طبق اطلاع ما تعداد قابل ملاحظه ای از پناهجویان ایرانی برای سالیان دارازی در وضعیت بلاتکلیفی بسر میبرند و با موانع متعدد و مرموزی مواجه هستند که پناهجویان دیگر کشورها را شامل نمیشود.

ما برنامه امشب را به گزارشی که همکارمان مریم مرادی از مالزی تهیه و ارسال کرده، و بازگو کننده وضعیت پناهجویان ایرانی از زبان خودشان است، اختصاص داد ه ایم تا شاید مقامات سازمان ملل این ناهنجاری را بررسی و مرتفع کنند.

 ضمن تشکر از مریم مرادی توجهتان را به این گزارش جلب  میکنم 

 

یانیه تجمع اعتراضی سپتامبر  2024 پناهندگان ایرانی در مالزی

ماپناهندگان ایرانی امروز در حالی برای احقاق حقوق اولیه خود  مقابل دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل – مالزی  جمع شده ایم  که  دومین سالگرد قیام آزادی خواهی مردم تحت ستم ایران ( زن – زندگی - آزادی ) که با نام "مهسا امینی "شناخته میشود و در سراسر جهان گرامی داشته شده است.

ما امروز آمده ایم  تا صدای خود را به دنیای آزاد ، مقامات محترم مالزی و آقای "توماس آلبریچ" برسانیم.

این چه سیاستی است که یو ان مالزی چشمان خود را به زندگی تباه شده پناهندگان ایرانی بسته نگه داشته ؟ آیا منافعی در این امر هست؟

یو ان مالزی به علت عدم مدیریت علمی و بدون آگاهی از شرایط واقعی سیاسی و اجتماعی ایران  دست به ریجکت بانوان ایرانی از زن مجرد تا مادران تنهای قربانی خشونت خانگی میزند. این درحالی است که هرهفته یک زن جوان یا دختری کم سن ایرانی،  توسط اقوامش در وطن ما به قتل میرسد و دولت ضد مردمی تهران این قاتلین را بدون مجازات رها میکند.

جمهوری اسلامی که ایران را به گروگان گرفته بالاترین آمار اعدام را در دنیا دارد .

جمهوری دروغین ضد اسلامی با دستگیری و کشتار روشنفکران ، دگراندیشان دینی  ، فعالین سیاسی ، صنفی و دانشجویان و جوامع رنگین کمانی ، بزرگترین دشمن مردم ایران است.

جمهوری ترور، شکنجه و کشتار،  آزادی خواهان فراری از کشور را نیز رها نکرده است.

اعزام تیم های ترور و استخدام لمپن ها درکشورهای میزبان مبارزین ،  برای ترور مخالفین رژیم تهران یک امر ثابت شده در دنیای امروز است.

اما یو ان مالزی فاقد هر گونه درکی از شرایط سیاسی ، اجتماعی ایران یک عینک دودی دارد که فقط پناهندگان کشورهای درگیر جنگ را با آن می تواند ببیند.

آقای آلبریچ ، جنگ در کشور من بیش از 45 سال است بین مردمی که هر روز در خانه وخیابان توسط عوامل رژیم تهران کشته میشوند و رژیمی که فقط در جهت چپاول و نابودی ایران عمل میکند شروع شده است.

 

 

چرا ما اعتراض داریم :

خانم ها /آقایان حقوق اولیه  بشر تنها واژه های مورد مصرف در مکاتبات کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نیست.

_ ما پناهندگان ایرانی  به اتکای ماده 14 منشور جهانی حقوق بشر به یو ان پناه آورده ایم.... اما سهم ما پناهندگان ایرانی تبعیض و فراموشی 6 ساله  بوده است.

_ ما به عدم رعایت اصول اساسی اسکان مجدد در مورد پناهندگان ایرانی به شدت اعتراض داریم .

یوان مالزی درحالی که مداوما  4  شرط را برای اسکان مجدد  پناهندگان ایرانی بهانه خود قرار داده که دسته دسته پناهندگان از سایر ملیت ها با شرایط خوب  ، سلامت کامل ، درآمد خوب و زندگی بدون مشکل  را به عنوان افراد آسیب پذیر اعزام میکند.

ما به بخش" آر اس تی یو ان " اعتراض داریم :

که چگونه بدون ارتباط با جامعه پناهندگان ایرانی تشخیص می دهد یک مادر تنها و آسیب دیده و یا یک پناهنده درخطر و یا یک خانواده آسیب پذیر باید سالها و ده ها سال اینجا بمانند و افرادی مشابه از سایر ملیت ها در عرض کمتر از 4-5 سال به کشور سوم بروند؟

ماخواهان رسیدگی دقیق به پرونده های پناهندگان ایرانی مالزی با توجه به میانگین توقف 12 سال می باشیم.

خانم ها /آقایان

85درصد پناهندگان ایرانی( دارندگان کارت قبولی ) بیش از 11 سال در مالزی بلاتکلیف رها شده اند. بیماری ، بیکاری ، عدم تحصیل فرزندان و تلاشی برای خانواده ها.  اینها نتیجه ی  سیاست های " یو ان مالزی"  برای ما پناهندگان کم تعداد ایرانی بوده و هست.

آقای آلبریچ

ما شما و بی تدبیری شما را علت اصلی نابودی عمر و زندگی خود وفرزندانمان می دانیم.

 

ما اعضای جامعه پناهندگان و پناهجویان ایرانی می خواهیم از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل :

 

1_ حقوق قانونی پناهندگان (مصرح در آرتیکل ۱۴ منشور جهانی حقوق بشر ) پرونده‌های پناهندگان ایرانی را با بایکوت 10 تا 16 سال ، بعد از سالها توقف غیر قانونی مانند سایر ملیت ها رسیدگی نماید، تا توقف 6 ساله قبل از  2024 شاید جبران شود.

2_ پناهندگان دارای شرایط ویژه مانند بیماران ، زنان تنها، فعالان سیاسی و حقوق بشرمورد تهدید، وخانواده های بدون امکان تامین معاش  را در اسرع وقت مورد توجه برای اعزام به کشور سوم قرار دهند.

3_ شرایط رفع اجحاف برای کمک های معیشتی و دارویی و درمانی پناهندگان ایرانی را رفع نماید تا مانند سایر ملیت ها مورد حمایت سازمان های خیریه قرار گیرند.

4_ رفع مشکل آموزش کودکان که سالهاست وعده یو ان بوده ولی هیچ گشایشی نشده است.

ما  پناهندگان ایرانی مقیم مالزی تلاش داریم صدایمان را بصورت واضح و صریح  به گوش سازمان کمیساریای عالی پناهندگان دفتر مالزی ودولت معظم مالزی و تمامی مجامع بین‌المللی حقوق بشری برسانیم و از همه بر ای نجات از این وضعیت اسفبار کمک بخواهیم و برای اسکان مجدد در کشور ثالث درخواست کمک داریم.

 

جامعه پناهندگان و پناهجویان ایرانی درمالزی

ماهنامه شماره یکصد و بیست وپنج رهائی زن - آبان خونین ادامه داره

https://rahaizanorg.blogspot.com/2024/10/abanekhoninedamehdarad.html