زنانی به وسعت روستاهای جهان - به مناسبت 15 اکتبر، ندای زنان ایرانی

روز جهانی زنان روستایی سازمان ملل متحد، روز 15 اکتبر ( 23 مهر ماه ) را به عنوان روز جهانی زنان روستایی نام گذاری کرده و قصد دارد دراین روز ، نقش زنان روستایی را دربهبود امور کشاورزی و توسعه ی روستایی ، امنیت غذایی و همچنین از بین بردن فقر ، گرامی بدارد . تا جایی که به این نام گذاری برمی گردد ، نه آماری از تعداد جمعیت ساکن در روستاهای جهان دردست دارم و نه می دانم که درایران امروز، چندروستا وجود دارد و چندمیلیون نفر در روستاهای ایران زندگی می کنند و همچنین از آمار زنان روستایی درایران خبر دقیقی ندارم . ولی ای کاش که چنین آمار و ارقامی دردست داشتم ! می دانم که سازمان ملل [ متحد ! ] نهادی است برای حفظ سیاست های حاکم برکشورها و اصلا درصدد نیست که این نظم و سیاست تغییرکند. می دانم که سازمان ملل اصلا درصدد نیست که زنان با مردان حقوق برابر داشته باشند . می دانم که سازمان ملل رسالت اش این نیست که فقر، دست از زندگی میلیاردها انسان و از جمله زنان بردارد . اما می دانم که هنوز بیش از نیمی از جمعیت دنیا در روستا زندگی می کنند . به ویژه در قاره های آسیا و افریقا که تعداد کشورهای توسعه نیافته و یا کمتر توسعه یافته درآن ها ، کم نیست . دراین کشورها که هنوز صنعت به عنوان شکل غالب تولید در کارهای کشاورزی به کارگرفته نمی شود و کارهای مربوط به کاشت و داشت و برداشت بیشتر به صورت دستی و با استفاده از نیروی انسانی انجام می شود ، نقش زنان بسیار پررنگ است . نیازی نیست دراین یادداشت کوتاه نمونه هایی از همه جای دنیا بیاورم . به روستاهای ایران که اشاره کنم ، کافی است و می توان آن را با کم و زیاد به جاهای دیگرهم تعمیم و تسرّی داد . زنان روستایی درایران ، وضعیت مناسبی ندارند . در درجه ی اول ، زن هستند . زن درفرهنگ روستا ، معانی خاصی دارد . یعنی کسی که یک مرد به نام » شوهر » اورا به عقد خود درآورده تا هم نیازهای طبیعی و جنسی او را برآورده سازد و برایش فرزندانی بزاید و بزرگ کند که روی زمین او کارکنند و شاید درآینده هم زندگی در روستا را نپسندند و یا مجبورشوند برای کارکردن راهی شهرها شوند ولشکر کارگران و بیکاران را تشکیل دهند . زن باید درکارهای مزرعه ( گندمزار – شالیزار – پنبه زار – باغ چای – و . . . ) به شوهر کمک کند و کارهای خانه را انجام دهد . درایلات و عشایر که اقتصادشان دامداری و دامپروری است ، زن علاوه بر کارهایی که یک زن درخانواده های کشاورز دارد ، باید دام ها را بدوشد ، بره ها و گوساله ها را تروخشک کند . مشک بزند . ماست و پنیر و اقلام لبنی را تولید و بعضا به بازارهای فروش هم برساند . علاوه براین کارهای توان فرسا ، پشم ها را می ریسد . جاجیم و گبّه می بافد . حتی سیاه چادرها را که درحکم خانه و سرپناه عشایرهستند را زنان می بافند . و کارهای ریز و درشت بی شماری که زنان روستایی و عشایری انجام می دهند و دراین یادداشت نیامده است . برای دیدن نقش زنان در زندگی روستایی ، کافی است درفصل بهار یا پاییز ، به استان های شمالی سفرکنید . درفصل بهار زنان را می بینید – که بعضا بچه به دوش – تا زانو در گِل و شُل و زمین های باتلاقی شالیزار فرو رفته اند و جوانه های برنج را نشاء می کنند و در فصل پاییز، دوش بدوش مردان ، خوشه های برنج را درو می کنند و یا در مزارع سپیدپوش ، غوزه ها ووش های پنبه را می چینند و در استان های دیگر به تناسب نوع تولیدکشاورزی همدوش و همکار مردها عرق می ریزند . به طورکلی اقتصاد خانوارهای روستایی بدون حضور زنان ، فلج اند . آیا زنان روستایی به میزان کاری که می کنند و رنجی که می برند ، زندگی می کنند ؟ آیا زنان روستایی تحت پوشش بیمه درمانی و بیمه حوادث و عمرهستند ؟ آیا زنان روستایی ازخشونت های خانگی به دورند ؟ و صدها پرسش دیگرکه هیچ کس پاسخگو نیست . زنان روستایی هم درجوامعی زندگی می کنند که قوانین تبعیض آمیز و مردسالاربرآن ها حاکم است . تازه تبعیض ها و ستم ها و اجحاف ها و خشونت هایی که بر زنان روستایی روا داشته می شود ، بیشتر ازآن است که زندگی زنان شهرها را تهدید می کند . درپایان برخود لازم می دانم که این روز را به تمامی زنان دنیا و به خصوص به زنان ایران شادباش بگویم . امیدوارم زنان با همبستگی بتوانند به زندگی دلخواه و انسانی برسند .

سهراب مهدی پور

ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره سی و نهم

http://rahaizanorg.blogspot.se/2015/10/rahaizanshomareh39.html