مردم
افغان بساط‌تان را
جمع کنید و بروید! رژیم اسلامی ایران دیگر به شما نیاز
ندارد. دیگر خبری از روزهای سازندگی بعد از 8 سال جنگ و ویرانی ببار آمده نیست تا
دولت بورژوازی ایران به نیروی کار شما نیازداشته باشد. شما حتی از زندگی در حاشیه‌ای‌ترین
منطقه‌ی شهر
در
آلونک‌هایی که
بجای در، پتوی کهنه‌ای برای محافظت از گرما و سرما آویزان است، از زندگی در آلونک‌های
بدون آب شرب و حمام، حتی از تنفس هوای پراز دود و خاک کوره‌های آجرپزی ممنوع شده‌اید. به همت دست‌های پینه‌بسته‌ی شما پارک‌هایمان آباد شد و به لطف شهردار راسیست
تهران، بر در ورودی پارک‌ها با بی‌شرمی تمام نوشتند: "ورود سگ‌ها و افغانی‌ها
" ممنوع!.
رفتارهای ضدانسانی رژیم اسلامی به همین‌جا ختم نشد و هر روز
زندگی را برای مردم بی‌پناه افغان مقیم ایران سخت‌تر می‌کند. جوانان و کودکانی که
هرگز کشوری بنام افغانستان را ندیده‌اند و در ایران متولد شده‌اند، تهدید به اخراج
از کشور می‌شوند. کودکانی که بخاطر نداشتن
شناسنامه، از رفتن به مدرسه محروم هستند و آنهایی هم که با هزاران بدبختی و
نداری موفق به دریافت کارت شناسایی شده‌اند
تا با آینده‌ای مبهم حداقل سوادی داشته باشند و درس بخوانند باید سه برابر دیگر
دانش آموزان شهریه بپردازند.
مدیران و معلمان درمانده و مستاصل از مشکلات و فشار زندگی
که جمهوری اسلامی بر آنان تحمیل کرده، بجای پرورش انسان‌هایی برای ساختن آینده‌ی
بهتر و جامعه‌ای انسانی‌تر، درس نژادپرستی،حقارت و تحقیر را آموزش می‌دهند و مدرسه‌های
ایران تبدیل به شکنجه‌گاه و خالی‌کردن عقده‌های روانی و محیطی ناامن برای
این کودکان است.
جمهوری اسلامی سازماندهی شده با ایجاد تنفر کودکان
ازهمکلاسی‌ش، از هم طبقه ای کارگر بافشردن گلوی خانواده‌های افغان و ناامن کردن
زندگی آنان می‌خواهد بحران اقتصادی، گرانی‌های سرسام آور، بیکاری و بی‌کفایتی و بی‌لیاقتیش
را به گردن محروم‌ترین شهروندان، که حتی حق اعتراض به هیچ دادگاهی را ندارند،
بیاندازد.
وظیفه‌ی تمامی شهروندان و طبقه ی کارگر است تا در مقابل این
تبعیض و تعرض کثیف و آشکار نژادپرستی و رفتار غیرانسانی اعتراض کنیم. در دنیای
مدعیان تمدن امروز چنین رفتارهای شرم آور و تحقیرآمیزی علیه کودکان، جرم بزرگی
تلقی شده و باید مجریان اصلی چنین رفتارهای شنیعی محاکمه شوند. باید علیه حکومت
راسیست ایران اعتراض کرد تا دست از آزار و اذیت شهروندان افغان برداشته و حق زندگی
و برخورداری از امکانات شهروندی یکسان برای آنان را به رسمیت بشناسد.
شراره رضایی_ ماه‌نامه رهایی زن شماره ٣١
استفاده از این مطلب با ذکر منبع مجاز است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر