واکنش به قتل حکومتی مهسا ژینا امینی در
بازداشتگاه حکومت اسلامی از غم و اندوه جامعه شروع شد و بسرعت به خشم و اعتراض
عمومی به کلیت نظام برداری اسلامی مبدل شد. این اعتراضات با سراسری شدن شعار زن
زندگی آزادی و تبدیل شدن آن به یک جنبش انقلابی با اسم رمز مهسا نه تنها سراسر
ایران بلکه سراسر جهان را از عمق میل جامعه ایران به دسیابی به آزادی و برابری
مطلع کرد.
انقلابات محصول فکری، نظری و یا فعالیت تشکیلاتی
آحاد مردم تحت ستم، استثمار و تبعیض نیستند. بلکه نتیجه ارگانیک شرایطی هستند که
بالائی ها دیگر نمیتوانند به شیوه قبل حکومت کنند و پائینی ها هم دیگر نمیتوانند
شرایط موجود را تحمل کنند.
با این توصیف میتوان انقلاب مهسا را انقلابی
ارگانیک با ویژه گیهای خاص خود ارزیابی کرد. با فرا رسیدن سومین سالگرد شروع موج
اول این انقلاب زنانه و پس از تنفس کوتاهی که بموجب توهم پراکنی میوه چینان
دستپاچه خارج نشین در سیر تبلور خیابانی به آن تحمیل شد. با فرو ریختن توهمات، و
کسب مجدد اعتماد بنفس به نیروهای ارگانیک خویش، ما شاهد خروش موج سوم جنبش انقلابی
هستیم، موجی که همچون سونامی سخره سخت حاکمیت اسلام سیاسی را نشانه رفته و لرزه
براندام صاحبان زر و زور و تزویر انداخته است.
نخستین دستآورد جنبش رهائی زن در این دوره این
است که حصار حجاب اجباری در موج اول جنبش
انقلابی مهسا درهم شکسته شد. و با فرو ریختن حجاب، ضعف بنیادین نظام اسلامی برای
کل جامعه و بخصوص اندک طرفداران این رژیم قرون وسطائی و زن ستیز، عریان شد. رژیم
مفلوک اسلامی با هیچ بگیر وببند، لایحه و حکم شرعی و حکومتی و تبلیغات قادر به
پوشاندن عورت نحیف و فرتوت استبداد مذهبی نخواهد بود و از اینرو ریزش نیروهایش
شتاب بیشتری خواهد گرفت.
رژیمی که برای چهار دهه تمام توانائی و استعداد
جامعه را در استقرار صنایع نظامی در راستای کشور گشائی به سبک نیابتی ( برگرفته
ازسیاست نیکسون پس از جنگ ویتنام، با اتکا به ژاندامرهای منطقه ای چون رژیم شاه در
حمایت از سلطان قابوس در سرکوب جنبش ظفار)، بسیج و کانالیزه کرده بود و ادعای
رسیدن شبه نظامیانش به آبهای مدیترانه را از زبان فرمانده هان نظامیش به رخ جامعه
و جهان میکشید و بعنوان یک جوجه امپریالیست شیعی – اسلامی از کلوپ امپریالستها سهم
خواهی میکرد. در دقایق اولیه جنگ دوازده روزه هنوز سر از تخم درنیآورده قربانی
توهمات خود شد. شکست مفتضحانه نظامی این حکومت، پوشالی بودن اقتدار نظام را نه
تنها برای رقبای جنایتکار منطقه ایش و امپریالسم جهانی بلکه مهمتر از همه برای
مردم ایران عریان کرد.
در آستانه سومین سالگرد جنبش انقلابی زن زندگی
آزادی، مردم شاهد خاموشی چراغ زندگی، خشک شدن آب حیات و سایه جنگ و ویرانی، تورم و
بیکاری تحت حاکمیت نظامی هستند. رژیمی که
مدتهاست تاریخ مصرفش تمام شده و بوی تعفن آن ضرورت دفن فوری آنرا به مردم ایران و
جهان هشدار میدهد. تداوم زندگی با وجود این رژیم حتی در سطح فقیرترین کشورهای جهان
میسر نخواهد بود.
سر انجام آزادی و برابری بدون عبور سازمانیافته
و از پائین و با مشارکت تشکل ها و نهادهای مردمی از این رژیم و جریاناتی که با
شعبده بازی، توهم حفظ این خر با تعویض پالان آن و تداوم استبداد و استثمار را در
سر میپرورانند، میسر نخواهد بود.
ما، زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب،
فعالین جنبش رهائی زن را فرامیخوانیم تا در این ایام با همدلی و در همبستگی با
فعالین جنبش کارگری، جنبش فرهنگیان، بازنشستگان، کادر درمانی و جنبش دانشجوئی در
داخل و خارج از ایران بهر شکل ممکن از تظاهراتها و گردهم آئی ها و با حضور
پیگیرانه در صحنه، موج سوم جنبش انقلابی مهسا را توانمندتر کنیم.
زنده باد جنبش انقلابی زن زندگی آزادی و برابری
سازمان رهائی زن
16 سپتامبر 2025
The Third Wave ofthe Revolutionary Movement of Women Life, Freedom and Equality
The reaction to the government murder of Mahsa Gina Amini in the Islamic government's detention center began with the sadness of society and quickly turned into anger and public protest against the entire Islamic regime. With the slogan "Women Life Freedom" becoming widespread and transforming into a revolutionary movement with the code name Mahsa, these protests informed not only the whole of Iran but also the whole world about the depth of Iranian society's desire to achieve freedom and equality.
Revolutions are not the product of intellectual, theoretical or organizational activity of oppressed, exploited and discriminated people. Rather, they are the organic result of conditions in which those at the top can no longer govern in the previous way and those at the bottom can no longer tolerate the existing conditions.
With this description, Mahsa's revolution can be assessed as an organic revolution with its own special characteristics. With the arrival of the third anniversary of the beginning of the first wave of this women's revolution and after a short respite imposed on it by the illusion of panicked foreign fruit pickers in the process of crystallization on the streets. With the collapse of illusions, and the regaining of self-confidence in our organic forces, we are witnessing the roar of the third wave of the revolutionary movement, a wave that has targeted the hard rock of the rule of political Islam like a tsunami and has shaken the hearts of those who have wealth, power, and deceit.
The first achievement of the Emancipation of women movement in this period is that the barrier of compulsory hijab was broken in the first wave of the Mahsa revolutionary movement. And with the collapse of the hijab, the fundamental weakness of the Islamic system was exposed to the entire society, and especially to the few supporters of this medieval and misogynistic regime. The wretched Islamic regime will not be able to cover the frail and worn-out aura of religious tyranny with any sharia or government decree or propaganda, and therefore the decline of its forces will accelerate.
A regime that for four decades had mobilized and channeled all the ability and talent of society in establishing military industries in line with the country’s opening up in a proxy style (derived from Nixon’s policy after the Vietnam War, relying on regional gendarmes such as the Shah’s regime in support of Sultan Qaboos in suppressing the Dhofar movement), and was claiming to the society and the world through the mouth of its military commanders that its militias had reached the Mediterranean waters, and was demanding a share from the imperialist club as a Shiite-Islamic imperialist chick. In the early minutes of the Twelve-Day War, it had not yet hatched and fell victim to its own illusions. The disgraceful military defeat of this government exposed the system’s authority as a mere puppet paper tiger not only to its criminal regional rivals and global imperialism, but most importantly to the Iranian people.
On the eve of the third anniversary of the Revolutionary Women Life Freedom movement, people are witnessing the extinction of the light of life, the drying up of the water of life, and the shadow of war and destruction, inflation, and unemployment under military rule. A regime that has long since expired and its stench warns the people of Iran and the world of the need to bury it immediately. Continuing life with this regime will not be possible, even in the poorest countries of the world.
In the end, freedom and equality will not be possible without an organized and bottom-up transition, with the participation of popular organizations and institutions, from this regime and the movements that, through juggling, entertain the illusion of preserving this donkey by changing its plan and continuing tyranny and exploitation.
We, freedom-loving and equality-seeking women and men, call on the activists of the women's liberation movement to strengthen the third wave of the Mahsa revolutionary movement in these days, with empathy and in solidarity with the activists of the labor movement, the cultural movement, the pensioners, the medical staff and the student movement inside and outside Iran, through any possible form of demonstrations and gatherings and by being persistently present on the scene.
Long live the revolutionary movement, Women Life Freedom and Equality
The Organization for Emancipation of Women (Rahai Zan)
September 16, 2025
