سه سال پس از قتل حکومتی مهسا (ژینا ) امینی و شعله‌ور شدن جنبش " زن،
زندگی، آزادی" ، خواست پایه‌ای برای آزادی و حقوق زنان همچنان به‌عنوان نیروی
محرکهٔ اعتراضات و همبستگی ملی باقی مانده است. در مقابل، حکومت جنایتکار و اشغالگر
اسلامی که در چهار دههٔ گذشته با شدت
گرفتن سرکوب و استفادهٔ فزاینده از مجازات اعدام سعی کرده این خیزش را خاموش کند.
سیاستی که نه تنها مردم را ساکت نکرده است
بلکه خواست عدالت و آزادی را پرتوان‌تر کرده است. جنبش انقلابی " زن،
زندگی، آزادی" ، ریشه در اعتراض به سرکوب حقوق بنیادی زنان و به‌ویژه قتل
حکومتی مهسا (ژینا ) امینی در بازداشت دارد. این شعار نه تنها خواسته‌ای دربارهٔ
حقوق زنانه است، بلکه نمادی از مطالبهٔ گسترده‌تر برای آزادی، برابری و پایان
اقتدارگراییِ است. یاد و نام قربانیان اعتراضات 1401 تاکنون الهام‌بخش تظاهرکنندگان و جامعهٔ بین‌المللی
بوده است. طی سال‌های اخیر، حکومت اشغالگر اسلامی در ایران از مجازات اعدام به عنوان
ابزاری برای ایجاد رعب، تضعیف جنبش‌های اعتراضی و ساکت کردن منتقدان استفاده کرده
است. سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی گزارش داده‌اند که در سال ۲۰۲۴ میلادی ، شمار اعدام‌ها در ایران به‌شکل قابل‌توجهی
افزایش یافته است و ایران یکی از کشورهای
پیشتاز در اجراهای اعدام بوده است (1) و همچنین در برخی گزارش‌ها افزایش‌های
شدیدتری در سال ۲۰۲۵ میلادی هم ثبت شده
است. (2)
اعدام‌ها خیانتی به عدالت و پیامدهای اجتماعی ـ
سیاسی است. استفادهٔ گسترده از مجازات اعدام ، عدالت قضایی را تضعیف می‌کند ،
ترومای جمعی ایجاد می‌کند و باعث آزار خانواده‌ها، جوامع محلی و نسل‌های آینده می
شود. جنایت ضد بشری اعدام ، فضای مدنی و آزادی بیان را خفه می‌کند؛ اما تجربه
تاریخی نشان داده است این نوع خشونت های وحشیانه ، بارِ مقاومت را کم نمی‌کند،
بلکه آن را شکل می‌دهد. جنبش انقلابی " زن، زندگی، آزادی" با گذشت سه سال نشان داده که خواست تغییر ، کوتاه‌مدت
نیست بلکه عمیق و ریشه دار است. نسل جدید فعالان و شبکه‌های اجتماعی، روایت‌هایی
را که حکومت می‌خواهد پنهان کند را منتشر می‌کنند و افکار عمومی جهانی را به
حساسیت و همدلی دعوت می‌کنند. زنان ایرانی در شهرها و روستاها همواره پیشگامان
مقاومت بوده اند و نقش پیشتازانه‌ای در موج‌های اعتراضی ایفا کردند: از اعتراض به
حجاب اجباری تا قیام " زن ، زندگی ، آزادی ". این مبارزه‌ی روزمره شامل
ریسک‌های بسیار بوده است. مانند : بازداشت، شکنجه، احکام سنگین و حتی تهدید به
اعدام بوده است. اما آنان با جسارت خود
نشان داده اند که خواست آزادی فرو نخواهند نشست. صدای تبعید و دیاسپورا نیز نقش مهمی در پیوند داخل و خارج داشته است. ایرانیان
خارج از کشور ، پناهجویان، مهاجران و فعالانی که به اجبار وطن را ترک کرده اند یا تبعید شده‌اند ، نقش حیاتی در روایت‌سازی،
مستندسازیِ نقض حقوق بشر و فشار بر نهادهای بین‌المللی داشته‌اند. گردهمایی‌ها،
کمپین‌ها و تلاش‌های دیپلماتیک جامعهٔ بین‌المللی برای یادآوری قربانیان و جلوگیری
از اعدام‌ها، نتیجهٔ همین پیوندهاست. سومین سالروز جنبش انقلابی " زن، زندگی،
آزادی" نه فقط یک زمان یادبود است،
بلکه فرصتی‌ست برای تجدید تعهد به عدالت،
حمایت از جان‌های در خطر و تداوم صدای زنان ایران در سطح جهانی. اعدام‌ها و سرکوب‌ها
ممکن است اندوه و خشم بیافزایند اما تاریخ نشان داده است که ظلم‌های گسترده هرگز
نتوانسته است خواست آزادی را برای همیشه
خاموش کنند. ما باید با شجاعت، مستندسازی دقیق و همبستگی جهانی، مسیرِ رسیدن به ایران
آزاد و بدون اعدام را تسریع کنیم.
References
(1)Iran executed at least 975 people last year, UN report says | AP
News
(2)UN says Iran executed over 900 people in 2024, including dozens of women | Reuters
ماهنامه شماره یکصد و سی و سوم رهائی زن - سومین سالگرد مهسا - جنبش زن زندگی آزادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر