من راه خود را بازیافته‌ام و هرگز برنمی‌گردم
سلام !
دوستان وخوانندگان
نشریه سازمان رهایی زن
اینبار به معرفی زن
مبارز وبنیان گذار اولین تشکل زنان درافغانستان میپردازم .مینا زن که شجاعانه
رزمید ودلیرانه به مبارزه حقوق زنان جگنید که دشمنان ازادی انرا نگذاشت در
کویته پاکستان به عمر ۳۲ سالگی ترور کردند اما راهش ادامه دارد که من ماریا یوسفزی نیز یکی
از پیروان این شیرزن افغان هستم.
مینا کشورکمال، فمنیست
و بنیان‌گذار اولین تشکل مستقل زنان افغانستان
«من زنم که دیگر بیدار گشته‌ام"
من راه خود را بازیافته‌ام و هرگز برنمی‌گردم»
مینا کشورکمال در سال ۱۳۳۳ خورشیدی در شهر کابل دیده به جهان
گشود. او بنیان‌گذار و رهبر اولین تشکل مستقل زنان افغانستان به نام «جمعیت
انقلابی زنان افغانستان» (راوا) بود. این سازمان یکی از سازمان‌های سابقه‌دار زنان
افغانستان است که هدف خود را حقوق زنان و ترویج دموکراسی سکولار اعلام کرده بود.
این سازمان در سال ۱۹۷۷ میلادی در کابل به وسیله‌ی مینا
کشورکمال تاسیس شد. این سازمان هم با رژیم کمونیستی و هم با «مجاهدین» مخالف بود و
بعدها از مخالفان طالبان نیز بود. راوا هر گونه بنیادگرایی مذهبی را مطرود می‌دانست.
این گروه اهداف خود را احقاق حقوق زنان و مبارزه برای رسیدن به جامعه‌ای مبتنی بر
دموکراسی و سکولاریسم و هم‌چنین مبارزه علیه هر گونه افراط‌گرایی مذهبی اعلام کرده
بود. دفاع از تمامیت ارضی و حقوق مساوی همه‌ی اقوام و مذاهب از دیگر اعداف راوا
بود. مینا کشورکمال از نوجوانی و دوران تحصیل هم‌واره به مشکلات جامعه‌ی افغانستان
نظر داشت و از این میان به مسائل و مشکلات زنان افغانستان توجهی ویژه داشت. در این
زمان هنوز افغانستان توسط نیروهای بیگانه اشغال نشده بود اما دولت‌مردان افغانستان
در جهت منافع ملی کشور رفتار نمی‌کردند.
کشورکمال اعتقاد داشت که زنان افغانستان مانند شیران خفته‌ای هستند
که اگر بیدار شوند و به جرکت درآیند نقش عظیمی در انقلاب سیاسی و اجتماعی
افغانستان ایفا خواهند کرد. پس از اشغال افغانستان به وسیله‌ی شوروی کشورکمال از
تحصیل در دانشگاه دست کشید و به سازماندهی زنان افغانستان در مبارزه با نیروهای
اشغال‌گر پرداخت. کشورکمال توانست تظاهرات وسیعی از زنان به راه بیاندازد و علیه
سیاست‌های زمام‌داران وقت اعتراض کند. مینا در سال ۱۹۸۱ به عنوان نماینده‌ی جنبش مقاومت افغانستان و با دعوت حزب
سوسیالیست فرانسه در کنگره‌ی آن حزب شرکت کرد و پس از آن از چندین کشور اروپایی
دیدن کرد و با ره‌بران آن‌ها دیدار کرد و در مورد وضعیت افغانستان و زنان جامعه‌اش
سخن گفت. کشورکمال در کنگره ولانس شرکت کرد و با استقبال خوبی مواجه شد. در این
نشست «بوریس پوناماریوف» سرپرست هیات شوروی سابق نیز شرکت داشت که کشورکمال با
تکان دادن دستش به نشانه‌ی پیروزی موجب شد که او تالار کنگره را ترک کند که این
اتفاق بازتابی جهانی یافت.
مینا در ساختن یک بیمارستان و آموزشگاه پرستاری و یک کارگاه و دو
مدرسه در پاکستان برای زنان مهاجر نقش به‌سزایی ایفا کرد. کشورکمال با دکتر فیض
احمد رهبر سازمان رهایی افغانستان ازدواج کرد. آن دو بیش‌تر وقت خود را صرف
مبارزه کردند و حتا برای آینده‌ی افغانستان به یک راه مشترک معتقد نبودند. مینا
دوازده سال از عمر کوتاه ۳۲ ساله‌ی خود را وقف آزادی مردم
افغانستان کرد. او معتقد بود که با وجود سایه‌ی شوم جهالت بنیادگرایی و ابتذال و
فساد بی‌انتهای بیگانه‌پرستان بر زنان افغانستان، زیر نام به اصطلاح آزادی و
برابری، سرانجام نیم جامعه که زنان باشند بیدار می‌شوند و درنتیجه افغانستان بیدار
می‌شود.
در پانزدهم بهمن‌ماه ۱۳۶۵ مینا کشورکمال در شهر کویته
پاکستان توسط افراد سازمان «خاد» یا همان اداره خدمات امنیت دولتی به قتل رسید.
مجله تایم در شماره فوق‌العاده ۱۳ نوامبر ۲۰۰۶ خود در میان «۶۰ قهرمان آسیایی» به معرفی مینا کشور
کمال پرداخت. تایم می‌نویسد: «مینا هر چند فقط ۳۰ سال داشت که کشته شد، اما او قبلا بذر جنبش آزادی‌خواهانه زنان
افغانستان را کاشته بود که بنیادش را نیروی دانش تشکیل می‌داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر