شادی ، شادی شاید با همان اولین خنده مادر کودک نوای شادی را در رگ های خود فرو می ریزد ، ان خنده ، ان تشنه عشق بودن ، را می شناسد ، احساس می کند ، احساسی که هنگام غروب ها ، شفق ها به آن احتیاج دارد .
در تمام جوامع بخوبی نشان داده شده است که نقش مادر و یا زن در زندگی فرزندان و شوی و یار خود چقدر موثر بوده است . زن سرشار از یک نیروی برای خواستن و بدست آوردن است ، و همه جا و به هر زبان و لباس به همین بوده است .زنان فلسطینی زحمت کش هر صبح که پنجره را می گشایند علیرغم همه پیامد های ناگوار که هر لحظه در پی آنان است با خنده های بلند و آواز های خوش صدا روز را سلام می گویند . حتی نگرانی از گرسنگی و مرگ خنده این زنان را کم سو نکرده است .در تحقیقاتی که چند روانشناس نروژ ی در دهه ۹۰ از قسمت های جنگ زده افغانستان و عراق و یوگسلاوی سابق بعمل آورده بودند به یک نتیجه رسیده بودند که در آن فضای سکوت و انزوا ، نگرانی و پریشانی که مردان با سکوت و لب خاموش به انتظار حادثه ها و مرگ بودند ، زنان با گفتگو ، خنده ، درددل نیرویی را به دل روز خانواده فرو می ریختند . زنان از سر خوردگی و بروز ترس در حضور کودکان بشدت خودداری میکردند .هیجان آن خانه های فرو ریخته ، ان پنجره های شکسته ، کوچه های خالی از همسایه ها و رفت آمدها ، ان‌محله با مغازه های بسته و خیابان های سوراخ از گلوله و بمب فقط از صدای زنان در نگرانی کودکان و مردان پخش می شد و به آنها امید را باز بر می گرداند .
شاید آن اولین خنده مادر است که کودک در سراسر عمر ، در سربالایی ها و سراشیبی های زندگانی یک نوای دل انگیز عشق را دنبال می کند که از پای نیافتاد .
در آفریقا مردان برای جنگ خانه ها را ترک می گویند و زنان‌با کودکان‌تنها می مانند. گاه کیلومترها با پاهای برهنه راه میروند تا بتواند آب آشامیدنی برای کودکان خود حمل کنند و این تنهایی گاه همیشگی می شود . مردان هرگز باز نمی گردند ، کشته می شوند و یا در نقطه ای دیگر از سرزمین سکونت می گزیند و خانواده ایی دیگر تشکیل می دهند . همسر اول و بچه ها فراموش می شوند .
شاید آن اولین لبخند مادر است که چون سایه ای کودک را در سقوط ها دنبال می کند .
جنگ ، این بلای جهانی . بیش از 10 میلیون نفر در جنگ جهانی اول به کام مرگ فرستاد شدند و میلیون ها نفر را آواره کرد زنان که بیش از هرکس قربانی سوء استفاده، بردگی و تجاوز قرار گرفتند ، آنها در صف مدافعان از کشور خود که مورد تهاجم قرار گرفته شده بود دفاع میکردند . و مثل همیشه در کنار مردان در خانه و کارخانه، سازمان های دولتی پشتیبانی و جبهه ها بودند همه جا زنان فعالانه شرکت داشتند . .گروهی داوطلبانه به یادگیری فنون نظامی پرداخته و به خط مقدم نبرد اعزام شدند و هزاران زن نظامی در جبهه های نبرد جان خود را از دست دادند و بسیاری دیگر هم که زنده ماندند قربانی سوء استفاده و تجاوز شدند. طبق گزارشات مورخان زنان بلژیک توسط سربازان امپراتوری آلمان مورد تجاوز و آزار جنسی قرار گرفته بودند . . در این میان تعداد بیشماری از زنان با جنگ، خانه و زندگی و همسر آن خود را از دست دادند، و فقر و تنگدستی آوارگی سختی تا پایان عمر آنها را همگام بود
شاید ان اولین لبخند مادر است که کودک در روزگار خود آن را بلند که دارد و نمی ایستد ، میگذارد که زندگی در درون او بجوشد.
جنگ سرزمین ها را در اتش بیرحمی می سوزاند ، اشیانه ها را ویران می کند . و حکایت ها از خود بجای میگذارد و البته با قهرمانان های مرد ، از این داستان ها زیاد گفته شده است ، اما سکوتی درباره نقش زنان در جنگ ها و بحران ها بسختی سنگینی می کند. زنان ...صدای زنان در این داستان ها و گزارش ها خاموش است ، جنگ ها
جنگ آمریکا در ویتنام ، بیش از ۳۰۰۰۰کتاب درباره این جنگ نوشته شده است . ،سربازانی ، روانی و با اختلالات روانی و افسردگی شدید هیچگاه از آن اتفاقاتی که رخ داده بود چیزی نگفتند . اما در سال ۱۹۶۹ ، ۳۱ اگوست ، داستان یک تجاوز هولناک در سراسر ویتنام پیچید . یک تجاوز گروهی ، که چندین بار تکرار شده بود . دخترک بشدت صدمه دید . چند تن از این سربازان آمریکایی که هنگام تجاوز برای رفع بحران روحی الکل زیادی مصرف کرده بودند ، بعد ها دست به خودکشی زدند . در ویتنام زنان جوان با بارداریهای اجباری در تنهایی و آشفتگی زندگی دوران جنگ به جنون می رسیدند ، زایمان و ترک نوازد، یک عمر حسرت از دوری کودک و سربازان ارتش آمریکا در طول جنگ مرتبا به زنان تجاوز میکردند . و ویتنام بود با زنان قهرمانی که با نارنجک ها دست به خودکشی انتحاری می زدند ، انتقام و مردنی برای رهایی دیگران .
شاید آن اولین لبخند مادر است که کودک همیشه در طول عمر تابیدن نور آفتاب حمایت یک زن را خواهان است .
اما فاجعه ها در طول تاریخ بسبار است و تصویر نقش زنان کمرنگ . یکی از این فاجعه های که هرگز از یاد نخواهد رفت جنگ یوگسلاوی سابق است ،جنگ بوسنی که از سال ١٩٩٢ آغاز و در سال ١٩٩۵ با امضای قرارداد «دیتون» به پایان رسید و بیشترین صدمه بر زنان و کودکان بوسنیایی وارد شد .
جنگ با مردم غیر نظامی ، . این حادثه یکی از فجیع ترین حوادث تاریخی و بعد از جنگ جهانی دوم بزرگترین نسل کشی در قاره اروپا به شمار می رود که به نسل کشی، قتل عام و کشتار گروهی و تجاوز مسلمانان انجامید .. در جنگ بوسنی زنان مسلمان بسیار آسیب دیدند .طبق یک گزارش که توسط هیئت حقیقت‌‌یاب اتحادیه اروپا در دسامبر سال ۱۹۹۲ آماده شد حاکی از آن است که سربازان صرب بوسنی به ۲۵ هزار زن تجاوز کرده‌اند که بیشتر آنها از قومیت‌های مسلمان بودند. این گزارش اشاره می‌کند که این اقدام بخشی از الگویی آگاهانه از سوءاستفاده جنسی بوده که بر اساس آن تجاوز جنسی نه اتفاقی و تصادفی، بلکه به خودی خود در خدمت هدفی استراتژیک به کار گرفته شده بود .
پاکسازی قومی و نژادی
تجاوز بدستور رهبران بعنوان تاکتیک جنگی
تجاوز جنسی به عنوان ابزار ِنسل‌کشی علیه جمعیت‌های قومی
زنان قربانی شهادت داده اند که در حین تجاوز سربازان به آنها گفته اند که می خواهند باردارشان کنند تا بچه ها نژادشان با مادرانشان متفاوت شود
و یا می گفتند که به آنها تجاوز می کنند تا آنها را بخاطر مسلمان بودنشان مجازات کنند.
بارداری های اجباری
که در ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﻣـﻮارد اﻳـﻦ ﺗﺠـﺎوزها در ﺣﻀﻮر اﻓﺮاد دﻳﮕﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﻳﺎ افراد دﻫﻜده آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ.
اما زنان با تمامی این فاکتور ها از خشونت که در چنگالش گیر افتاده ، امیدوار است که از طریق مبارزه شرایطی بوجود آورد که بوسیله آن از بی حقوقی و تجاوز روحی و جسمی رها شود . در جامعه به قدرت دست یابد . و کنترل جسم خود را دلشته باشد ، که دیگر پایانی بر بردگی جنسی باشد .انها تا انجا پیش رفته اند که تجاوز جسمی را گناهی بر خود نمی دانند. انها با اخلاقیات زنانه و باور های منزه انسانی به جهان می نگرند .
این سرود ، این آواز طنین نغمات درونی زن قدرت او است که همیشه بعنوان ، مادر خواهر، و یار در مبارزات مرد را همراهی می کند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر