چهار دهه از نخستین تعرض وسیع ارتجاع اسلامی به حقوق زنان
میگذرد. حاکمان تازه بدوران رسیده با شعار یا رو سری یا توسری سودای بردگی ابدی
زنان در نظام سرا پا تبعیض اسلامی را در سر میپروراندند.
از همان ابتدا با تظاهرات وسیع زنان در اولین هشت مارس،
جنبش رهائی زن در ایران اسلام زده کلید خورد. ارتجاع اسلامی اوباش و تحصیلکرده
هایش را بسیج کرد تا این جنبش را در خیابان و در اندیشه سرکوب کند. سعی کردند با
روز فاطمه زهرا و زینب این روز و آرمانهایش را بفراموشی بسپارند. غافل از آنکه
جنبشی که با عزم جزم زنان سوسیالیست کلید خورد با
صغرا و کبرا به خانه نمیرود بلکه در هر شکل ممکن به حیات خود ادامه میدهد و
با انتقال تجربیات و سنت مبارزاتی خود به نسلهای بعدی مبارزه برای تحقق آزادی و
برابری را بسرانجام میرساند.
توده های تحت ستم و استثمار در خیزش دیماه در رفراندمی مردم
خیز رای خود را به خاکسپاری این نظام گندیده و متعفن داده اند. مشارکت گسترده زنان
دراین مصاف نشان از پایان تحمل کردن نظام و قوانین زن ستیز و ضد انسانسی حاکمیت
اسلام میباشد.
جرقه ای که دختران خیابان انقلاب به عبای پوسیده نظام زن
ستیز زدند، حجاب، این سمبل یوغ بردگی زن و ستون اصلی تبعیض جنسی و تحقیر زن را
نشانه گرفت و این آتش خاموش شدنی نیست.
ما شاهد حضور نسلی از زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب
در صحنه مبارزه برای احقاق حقوق زن هستیم که تازه نفس و مصمم در هر مکان و زمان
ممکن نظام متحجر و پوسیده حاکم را به چالش میکشد.
واقعیت امروزی حکایت از برهم خوردن توازن قوای اجتماعی
دارد. دو بال اصلاح طلب و محافظه کار خفاش حاکم در دیماه شکسته شد و دیگر قابل
ترمیم نیست. جنبش میلیونی رهائی زن در همبستگی با جنبش دانشجوئی و جنبش کارگری و
دیگر اقشار تحت ستم فریاد میزند به کمتر از آزادی و برابری رضایت نمیدهیم.
نه گفتن به حجاب حق مسلم ماست!
زنده باد آزادی و برابری
سازمان رهائی زن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر