کم کم به ۸ مارس روز جهانی زنان نزدیک می شویم، روزی که میلیون ها زن و مرد مدافع حقوق زنان در گردهمایی هایی که به مناسبت این روز و به اعتراض از وضعیت اجتماعی و یا اقتصادی زنان در سراسر دنیا اشتراک می کنند، تا صدای این اعتراضات را به گوش مسوولین رسانده و مطالبات خود را با آنان در میان بگذارند.اما در این میان یک تعداد از زنانی که برای نجات جان خود و فامیلشان از جنگ به راه های پر خوف و خطر برای رسیدن به محیطی امن رو آورده و در کشورهایی مانند یونان پشت مرزهای بسته قرار گرفته اند، از دید جهانیان دور مانده و فرصت برگزاری این روز مهم و مطالبات اجتماعی و انسانی خود را ندارند. قرار است برای اولین بار یک تیم ۸ نفره از افغانستانی ها که در این سوی آبها زندگی می کنند، به آتن پایتخت یونان سفر و این روز جهانی را برای دختران و زنانی که مشقت زندگی در این سرزمین خسته و رنجورشان کرده برگزار کنند.
گفتگویی داشتم با فرشته نوری، دانشجوی رشته ی ژورنالیزم و همچنان فعل حقوق زنان و کودکان، یک تن از رهبران این تیم. از وی خواستم تا راجع به این سفر و برنامه هایشان توضیحی ارایه کنند.
فرشته نوری: در نخست من و ۵ تن از بانوان فعال تصمیم داشتیم تا برنامه های متفاوتی را برای برگزاری از این روز در چند کشور اروپایی برای زنان و کودکان داشته باشیم در حین پلان ریزی به ذهنمان خطور کرد چرا ما همین برنامه ها را برای زنان و کودکان افغانستانی که در کشور یونان در حالت بسیار بد اقتصادی و روحی بسر می برند
و خسته از حوادث روزگارند برگزار نکنیم؟ خوشبختانه توانستیم با وجود مشکلات زیادی از قبیل هزینه های هنگفت و یا عدم حمایت مالی از سوی حامیان و یا تجار برای سفر به یونان و اجرای پلان به هر نحوی که شده این سفر را فراهم کنیم، زیرا تیم ما متشکل از بانوان دانشجو است و از نظر مالی با چالشهایی روبرو هستیم. فعالیت های ما در راستای حقوق زنان و کودکان همه به صورت رایگان است. صحبت هایی داشتیم با یک تعداد از دوستان که ما را از نظر مالی حمایت کنن،د اما با تاسف واکنش مثبتی از سوی آنها دریافت نکردیم. به هر صورت ما با مصرف شخصی خود به راهمان ادامه دادیم زیرا برای تیم ما اهداف مهم است.
سحر: فرشته جان این سفر چند روز است و چه برنامه هایی اجرا می شود؟
فرشته : سفر ما از تاریخ ۲ تا ۹ مارس است، تیم ۶ نفره ی ما با مدیریت من و بانو فوزیه عباسی،به همراه ۲ وکیل مجرب افغانستانی که در کشورهای هلند و آلمان زندگی می کنند و ما را در این سفر با ما هستند. نذیر خارا آوازخوان مشهور افغانستانی نیز ما را همراهی می کند. تاریخ ششم مارس کنسرتی با حضور نذیر خارا و گروه هنری اش به صورت عمومی برگزار می کنیم.
با دوستان و آشنایانی که در آتن داریم تماس گرفتیم و با کمک آنها یک سالن برای یک روز به صورت رایگان در اختیار ما قرار داده می شود.هفتم ماه مارس به مناسبت روز زن، هر چند که خودم معتقدم که در تقویم سالانه نباید فقط یک روز را به زن اختصاص داد و از دیدگاه من این خود ایجاد تبعیض است، اما چون امروزه برگزاری این روز جهانی برای زنان مهم است ما هم خواستیم تا به همین بهانه، یکی از روزهای زندگی زنان پناهنده ی افغانستانی را در یونان که با سختی ها و دشواری هایی زیادی روبرو هستند را متفاوت تر سازیم. در همان تاریخ نخست مسابقه ی نقاشی را برای ۵۰ کودک افغانستانی در نظر گرفته ایم و از کودکان می خواهیم خاطراتی را که از دوران مهاجرت خود، از کمپ هایی که در آن زندگی می کنند و یا مسیری را که غیر قانونی پیموده اند ،هر آنچه که از نظر روحی برایشان آزار دهنده است را به تصویر بکشند.هدف ما از این کار ایجاد رشد روحیه ی کودکان است. نقاشی کودکان پس از ختم مسابقه جمع آوری شده و همان روز ساعت ۱۶:۰۰ در سالنی که برای اجرای برنامه های بانوان که تا سقف ۱۲۰ نفر درنظر گرفته شده به نمایش گذاشته می شود. در برنامه ی بانوان سخنرانی ۲ وکیل مجرب به نام های آقای کریم پوپل و همچنان آقای مسیح رسول را برای راهنمایی در مسایل پناهندگی و همچنان اطلاع رسانی قوانینی که از حقوق زنان دفاع می کند را داریم.تحقیقات ما نشان داد که زنان و دختران زیادی که در کشور یونان بسر می برند، تنها از موضوع مهاجرت و بی سرنوشتی پشت مرزهای این کشور رنجیده خاطر نیستند، بلکه تعداد زیادی از آنها و مشکلات خانوادگی روبرو شده اند و خوشبختانه وکلایی که ما را در این سفر راهنمایی می کنند، اطلاعات کافی و مفیدی را در مورد مشکلات خانوادگی مانند، اختلافات زن و شوهری یا درگیری با فرزندان و یا بالعکس با والدین و از قبیل این مسایل را می توانند به اشتراک کنندگان برنامه ی ما ارایه دهند.
در ادامه تیاتری که موضوع آن مهاجرت است و توسط یکی از بانوان نویسنده ی افغانستانی به نام خاطره سروری نوشته و کارگردانی شده به اجرا گذاشته می شود. همچنان یک سری از سرگرمی های دیگر توسط ما سازماندهی و خود اشتراک کنندگان اجرا می شود.در این روز از چند سازمان و ارگان نیز مانند سازمان یونسف، حفاظت از کودکان و سازمان های مربوط به مسایل پناهندگی دعوت به عمل آمده و مهمان های ویژه را با خود در برنامه ی زنان داریم.
روز بعد هم یک نمایشگاه در یک سالن دیگر با تصاویری که کودکان کشیده اند به صورت عمومی برگزار می شود.
همچنان ما در این سفر به تحقیقات بیشتر وضعیت پناهجویان به خصوص زنان و کودکان می پردازیم. با دختران و زنان مهاجر ملاقات داشته و اگر حاضر به گفتگو و ضبط آن باشند، با آنها مصاحبه هایی در مورد وضعیتشان در این کشور و خاطراتشان داشته باشیم .اگر هم اجازه به ضبط فیلم و یا صدا را ندادند، قصه هایشان را می نویسیم و به هر طریقی که شده کوشش میکنیم با عکاسی، مستند سازی و برگزاری نمایشگاه ها از اثار کودکان وضعیت اقتصادی، جسمی و روحی پناهجویان را در کشورهای اروپایی بازتاب دهیم و کارکرد های خودمان را نیز در معرض دید بگذاریم. پلان داریم اگر در این سفر وقت یاری کند به جزیره های دور دست برویم و با پناهجویانی که تازه یونان می شوند زیر خیمه ها زندگی می کنند و شرایطشان به مراتب بدتر از کسانی است که در آتن بسر می برند نیز ملاقات کنیم.وی می افزاید:امیدوارم با برگزاری نمایشگاه ها در کشورهای غربی بتوانیم توجه خیران را جلب کرده و کارهای مفید تری برای زنان و کودکان مهاجر پشت مرز های بسته انجام دهیم.
تهیه ی گزارش: سحر صامت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر