نظیره معماری
در میان شخصیت های تاثیر گذار، سازمانده و رهبر آزادیخواه و برابری طلب در جنبش زنان در ایران دهه هفتاد و هشتاد، دیبا علیخانی چهره ای برجسته است. در مبارزات و مخالفت ها با جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری در ایران و همه مصیبتهایش، جنبش های
مختلف شخصیت های خود را دارند و به آنها متکی اند. دیبا علیخانی در سالهای فعالیت خود بعنوان یک کمونیست، زبان حال جنبش آزادیخواهی زنان بود. دیبا مانند هر مبارز انقلابی در بطن تحولات سیاسی و فعالیت کمونیستها در سنندج بزرگ شد اما فعالیت هایش به این شهر محدود نماند. اعتراض عمیق زنان به نظام و حاکمیت جمهوری اسلامی در همه زمینه های مربوط به زندگی، کار ، مناسبات اجتماعی زمینه فعالیت گسترده تر برای دیبا بود. فعالیت در محافل چپ و کمونیستی در تهران و سنندج سطح فعالیتهای دیبا علیخانی را به سازماندهی توده ای کشاند تا جایی که بیش از ده سال فعال و از سازمانده های اصلی مبارزات زنان در این سطح بود. سنت های مبارزاتی کمونیستها در سنندج و سازمان کمونیستی آنها در این دوره به پایه و اساسی برای این دوران درخشان است. در این دوره است که شخصیت های بسیاری به ویژه در میان زنان و همراه با دیبا علیخانی "جامعه حمایت از زنان" را تشکیل میدهند و با فعالیت های متنوع به تکیه گاه مهم در این مبارزات تبدیل میشود.
هشت مارس و گرامیداشت مبارزات قهرمانانه زنان کارگر و تمامی زنان
آزادیخواه و برابری طلب در جهان، بخشی مهم از هوئیت و حفظ سنت های مبارزاتی این
روز در برگزاری مراسم های علنی هشت مارس در سنندج بود.هشت مارس و مراسم هایش در هر
سال محصول یک سال تلاش و ارتباط اجتماعی متنوع و سازماندهی اعتراضات و دفاع از
حقوق زنان و تبلیغ گسترده در میان آنها و جامعه بود. مراسم های هشت مارس و سخنرانی
ها و بیانیه هایش تصمیمات و کیفرخواست مشترک این فعالیت ها و جنبش زنان بود.
هر چند دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی هیچگاه به برگزاری این مراسم های هشت مارس اجازه نمیدادند اما این مراسم ها در چندین سال با قدرت برگزار میشود و از صد ها تا چند هزار نفر در آنها شرکت میکنند. همین اندازه از توان و سازمان و نفوذ در میان مردم در شرایط خفقان جمهوری اسلامی نشان از توان و حقانیت فعالیتها، توده ای شدن آنها و رادیکال بودن مطالبات و سنت های مبارزاتی آنها بود. هر چند عمر این سازمان و فعالیت های رهبرانی همچون دیبا علیخانی به دلیل محدودیت و فشارهای امنیتی محدود و مسدود شد اما این فعالیت و سنت های ماندگاری که از جمله او از رهبرانش بود به عنوان بخش مهمی از فعالیت های سیاسی و اجتماعی جنبش زنان در
این سالها تثبیت شده است.
جامعه نیازمند بازگشت به این سنت های مبارزه رادیکال در مقابله با
جمهوری اسلامی است. جنبش زنان در ایران بشدت نیازمند نسل جوانی در میان خود است که
از جمله تجارب رهبران کمونیست و سازمانده همچون دیبا علیخانی را جاری کنند. تردیدی
در این نیست که در اختیار قرار دادن این تجارب در سطح عمومی از سوی دیبا علیخانی
راهنمایی مهم برای فعالین و سازمانده هان رادیکال و کمونیست است. برخی از مهمترین
فعالیت های شورانگیز دیبا علیخانی به مناسبت هشت مارس در این سالها عبارتند از:
سال ۱۳۷۵: سنندج ، بهزیستی
، یکی از سازمان‌دهنده گان و سخنران مراسم
سال۱۳۷۶ : فرهنگسرای سرو ،
یکی از سازمان دهندگان و سخنران با موضوع دفاع از زنان کارگر افغان و علیه اخراج
آنها و نیز علیه سنگسار زنان
سال ۱۳۷۶ : دانشگاه تهران ،
سخنرانی در باره قتل ناموسی و ازدواج کودکان
سال ۱۳۷۸: مراسم بهزیستی در
دانشگاه تهران با موضوع متوقف کردن خشونت خانگی علیه زنان و قتل ناموسی و سنگسار
زنان
سال ۱۳۷۹، مراسم کانون
فرهنگی زنان، موضوع سخنرانی : تشریح بی حقوقی زنان کارگر قالیباف
سال ۱۳۸۰ ، سنندج
سازمانده و سخنران لغو خشونت علیه زنان ( قتل ناموسی)
سال ۱۳۸۱ سنندج ،
سازمانده و سخنران در باره قتل ناموسی و حجاب اجباری
سال ۱۳۸۲از سازماندهان
مراسم هشت مارس، سمینارهای بحث و سخنرانی در مورد مسایل و مطالبات زنان، در سنندج،
مریوان ، سقز بانه و قروه
سال ۱۳۸۳ سخنران و
سازمانده مراسم هشت مارس در سنندج، و همچنین در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران همان
سال موضوع بکارت و تابوهای آن در جامعه ی مردسالار
سال ۱۳۸۴ سخنرانی و
سازماندهی هشت مارس در سنندج و بیجار
و دست آخر اینکه هشت مارس را مثل همیشه دو بار به دیبای عزیز تبریک
میگویم یکی از آنها بخاطر جشن تولدش در این روز است.
13 اسفند 1399
3 مارس 2021
ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره نود و دو
http://rahaizanorg.blogspot.com/2021/03/rahaizan-shomareh-92.htm
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر