حفظ و تداوم اهداف جنبش رهائی زن در صف مقدم هشت مارس روزجهانی زن

میز گرد برنامه تلویزونی رهایی زن با قعالین خقوق زنان دیانا نامی، فریبا رشیدی، سحر صامت

هشت مارس روز جهانی را گرامی داریم.

حفظ و تداوم اهداف جنبش رهائی زن در صف مقدم هشت مارس روزجهانی زن که در 1910 در کپنهاک توسط زنان سوسیالیت در دفاع از حقوق زنان و در مقابل تبعیض جنسیتی در تاریخ ثبت شد، کماکان از اهمیت بالائی برخوردار است. بخصوص در ایران و افغانستان اسلام زده و کردستان سنت زده که حقوق زنان در گسترده ترین شکل آن نقض میشود، مشعل این مبارزه از نسلی به نسل دیگر منتقل میشود.

 در برنامه امشب میزگردی با شرکت دیانا نامی فعال حقوق زنان، دبیر سازمان مدافع حقوق زنان ایران و کردستان  در انگلیس، 

IKWRO

https://youtu.be/5BOMioHEqwM

سحر صامت فعال حقوق زنان و کودکان از افعانستان همکار از فعالین رهائی زن از گوتنبرگ سوئد و فریبا رشیدی از فعالین رهائی زن و و مدافع حقوق زنان  در نروژ خواهیم داشت تا مروری بر دستآوردهای مبارزات زنان در چهار دهه اخیر  در داخل و خارج کشور داشته باشیم.

دیانا، سحر و فریبا،  میهمانان  عزیز به برنامه رهائی زن خوش آمدید.

 

مینو همتی: سوال اولم را از دیانا نامی بپرسم، ضرورت تشکیل سازمان اکرو از چه ناشی میشد و دستآوردهای فعالیت شما و همکارانتان برای زنان بخصوص زنان مهاجر کشورهای اسلامزده چه بوده است؟

دیانا نامی:

.سلام مینو جان هشت مارس را به شما و مهمانان برنامه تبریک میگم و به تمام زنان جهان

هشت مارس یک روز جهانی است و همه آزادیخواهان زنان و مردان و فعالین برابری طلب و من قدر دانی میکنم از همشون در این روز.

ما هم به نوبه خودمان در انگلستان فعالیتهایی داشته ایم حالا شاید نه چندان بزرگ ولی تاثیر بسزایی داشته، 

من تازه آمده بودم بریتانیا و دخترم داشت ۵ ساله میشد و لازم بود در مدرسه ثبت نام بشه،  چون من زبان اینگلیسی بلد نبودم قادر به انجام کارهای روزمره نبودم ، و برای من یک مترجم گرفتن ، به اسم سوفیا،  او یک دختر مهربان شیرین و سرزنده ای بود ، چند روز با ما به مدرسه آمد و خیلی دقیق و وظیفه شناس بود ، برای سعی میکرد خیلی با ما مهربان باشد و احساس نزدیکی میکرد که بتواند ما را با قوانین و مسائل مدرسه اشنا کند ، او دو روز با ما آمد به مدرسه و با هم به مدرسه میرفتیم . روز سوم من قرار داشتم در مدرسه ولی سوفیا نیامد و خیلی منتظر شدم ولی نیامد ،من نگران شدم و می گفتم چرا نیامد ایا اتفاقی برای او افتاده است؟ همین جور نگران شدم . به خانه رفتم و به محل کارش زنگ زدم گفتم با  سوفیا کار دارم ، ولی اونها به من گفتن سوفیا فوت شده ، پن از شنیدن این خبر خیلی شوک شدم ، چون او خیلی جوان بود و باور نمیکردم، فکر کردم او تصادف کرده چون در بریتانیا ترافیک زیاده.  از اداره شون پرسیدم که تصادف ماشین کرده گفتن نه ، شوهرش او را به قتل رسانده و برنامه ریخته سوفیا رو از انگلستان برده کردستان عراق و اونجا بهش شلیک کردن و کشتنش ، ولی شوهرش فکر میکنه که بر اثر خونریزی مرده چون مردم بهش کمک میکنند و او را به بیمارستان منتقل میکنند. بعد از اینکه زخمهای سوفیا خوب میشوند و کمی روبه بهبودی میره شوهرش برای بار دوم به او شلیک میکند و او را میکشد. شوهر سوفیا به انگلستان بر میگردد و زندگی میکند طبق خبرهایی که به من رسیده بود، من هم گفتم باید جریان را به پلیس بگم ، از دوستم خواستم که برام مترجمی کند،  بعد به پلیس زنگ زدم و تمام جریان را تعریف کردم ، ولی پلیس به من گفت خانم این به ما ربطی نداره و در کردستان عراق و اونجا بهش شلیک کردن و کشتنش.  من هم گفتم آخر سوفیا شهروند بریتانیای داره چطور میشود شما رسیدگی نکنید ولی باز دوباره آنها حرف خودشان را میزدند که به ما ربطی نداره و این کلتور و قانون شماست.  من از شنیدن این حرفها بیشتر ناراحت میشدم یعنی چه اینجا اروپاس یک نفر کشته شده و شوهرش داره زندگی میکنه در بریتانیا، ولی پلیس دوباره حرف خودش را میزد که به ما ربطی نداره و فرهنگ شماست ما هم به فرهنگ شما احترام میزاریم وگرنه به ما میگید راسیست!

 خداحافظی کرد گوشی را گذاشت. 

از آنموقع به بعد من تصمیم گرفتم یک سازمانی را در اینجا بزاریم برای حمایت از زنان خارجی و زنانی مثل سوفیا کمک کنیم ،از زنانی که به حق و حقوق خودشان آشنا نیستند ، و از  جایی  آمدایم که هیچ حقی نداشتیم و همیشه مورد خشونت قرار گرفته ایم و اعتماد به نفسمان پایینه و همچنین اگر مشکلی برایمان پیش میاید پلیس به ما میگه این مشکل فرهنگ شماست و ما به این فرهنگ شما احترام میزاریم، در نتیجه جان و زندگی  ما اهمیتی نمیدهند پس این فرهنگه که براشون مهمه .

 

حرکت دوم من این بود که ما باید کمپینی را راه بیندازیم که راجع به این موضوع بتونیم آگاهی و روشنگری بکنیم که باید در قانون بریتانیا ثبت شود کسی که اینجوری کشته میشه به خاطر فرهنگ یا قتل ناموسی باید مجازات شود . و خوشبختانه این کار را کردیم حالا در بریتانیا قتل ناموسی مجازات سنگینی دارد چه کسی که مرتکب این جنایت میشه و کسانی هم که همدست میشن با این جنایت. و خیلی از سازمانها این قانون را قبول کردند ،سازمانها و خانه های امنی را گذاشتن برای کسانی که در خطر قتل ناموسی هستند. و همچنین ازدواج اجباری را موفق شدیم جز ئ از قانون کنیم و مجازات داشته باشد در سال ۲۰۱۵ موفق شدیم که خانه های امنی برای زنانی که در خیر قتل ناموسی ،ازدواج اجباری و ختنه زنان هستش بزاریم.خلاصه اینکه موفق شدیم به انجام چندین پروژه و همین جوری ادامه میدهیم  ، وقت کم هستش شاید نتونم همه را یک به یک تعریف کنم ، وقت را به دوستان و مهمانان برنامه میدهم

مینو همتی: فریبا رشیدی شما با فعالین نروژی مدافع حقوق زنان ارتباط تنگاتنگی دارید، تاکنون چه تغییراتی را در مورد وضعیت زنان مهاجری که مورد تعرض سنتهای مردسالارانه و متحجر کشور مادر هستند بوجود آمده.

فریبا رشیدی:

من نیز به نوبەی خودم ۸مارس رو تبریک میگم به  شما و تمام زنان جهان و همه آزادیخواهان. خوشحالم در این میزگرد با شما و دوستان عزیز نادیا نامی و سحر سامت هستم.

 

تا جایی من شنیدم و مطلع هستم در اسکاندیناویا فعالین زنان و فمینیست ها خیلی به مسائل زنان اهمیت میدهند و در کارشان خیلی جدی هستند، مخصوصا نروژ. چندین بار پیش آمده که من در جلسات  مدافع حقوق زنان یا در کمپین ۸ مارس حضور داشته ام خیلی اهمیت دادن به مشکلات زنان خارجی، و خانواده های مسلمانی که در اینجا زندگی میکنند که دخترانشان را مجبور به حجاب و پوشش اسلامی میکنند و همچنین روزه گرفتن دختر بچه ها ، و ناقص سازی دختران، و قتل ناموسی. همانطور که من چندین بار با شما صحبت کرده ام در مورد قتلهای ناموسی در نروژ که از طرف خاریجیها، ایرانیان و کوردها و افغانیها رو داده است متاسفانه زنان دوباره در اینجا مورد هجوم و خشونت و قتل ناموسی قرار میگیرند در صورتی که از همان سیستم زن ستیز اسلامی رانده شده اند و دوباره همین گریبان آنها میشود در اروپا. نکته قابل توجه این است که زنان خارجی یا همین زنان رانده شده از کشور خودشان، نسبت به مسائل و مشکلاتی که در داخل خانه با شوهر یا خانواده یا پدر و برادر که نسبت به آنها عمل خشونت، ضرب و شتم یا خشونت کلامی و کلا هر گونه خشونت فیزیکی،  اینها را جدی نمیگیرند و به این جور اعمال و پدیده عادت کرده ا ند و راحت از کنارش میگذرند،  زمانی هم زنان با این جور مشکل‌ها پیش پلیس شکایت میکنند،  پلیس هم آنها را جدی نمیگیرد و دیدگاه پلیس این است که اینها یک نوع فرهنگ است در بین خارجیها و این پدیده عادی است ،زمانی هم زنی قربانی قتل ناموسی میشود عدم ناباوری به همین برخوردهایی است که در خانواده ها و بیشتر بی توجوهی زنان نسبت به مسائل خودشان هست. به طور مثال مردی که زن و یا دوست دختر خودش را تهدید کرده به کشتن یا قتل،  اینها را از هم جدا کرده اند و زن را به خانه امن و جایی که در امنیت باشد با آدرس نامشخص که در امنیت باشد ولی بعد از مدتی اینها دوباره به هم می پیوندند و دوباره با هم ارتباط  خواهند داشت و به همین خاطر است که از طرف پلیس  این کیس ها جدی گرفته نمی شوند. ‌قتل و کشتن  زنان در همه جا هست و حتی در میان اروپائی ها ولی به شیوه هایی که قتل ناموسی رو آنها نمیگذارند چون قتل ناموسی یا کلا کلمه ناموس بیشتر در میان مسلمانها رایج است.  به نظر من، باید بیشتر روی مشکلات زنان کار کنیم و خودمان مشکلات را مورد بحث و بررسی قرار دهیم در بین احزاب و فعالین حقوق زنان در اروپا تا بتوانند به نوعی همصدا و پشتیبان ما زنان رانده باشند و درک کنند که زنان در یک سیستم زن ستیز اسلامی چه مشکلاتی را تحمل میکند و با چه مشکلاتی روبه رو هستند.مثل حجاب اجباری ،قتل ناموسی، ختنه و ناقص سازی دختران، ازدواج اجباری.  پس این است وظیفه ما که روشن گرایی کنیم و صدایمان را به همه برسانیم.

 

 

مینو همتی: سحر صامت تشکلات و سازمانهای مدافع حقوق کودکان و زنان در افعانستان که شما با فعالین آن ارتباطات نزدیک دارید، با در نظر گرفتن شرایط حاکم چه دستآوردهای مبارزاتی برای زنان داشته اند؟

سحر صامت:

افغانستان یک منطقه کاملا سنتی, مذهبی و آمیخته در جنگ های چند دهه است. رو به پنج دهه جنگ جنگ را تجربه کرده که دودش در چشم زنان نیز رفته و آنها را به آسیب پذیر ترین قشر جامعه مبدل ساخته است.  زنان حذف شدن از جامعه را به تدریج از زمان حضور مجاهدین تجربه کرده اند. اما در دوران حکومت طالبان زنان کاملا از پیکر جامعه حذف شدند. میتوان این دوره را به نام دوره سیاه برای زنان آن جامعه نامید. دورانی که زن هیچ حقی برای حضور در جامعه نداشت و با کوچکترین فعالیت حتی اقتصادی جان خود را از دست میداد.

حتی اگر زن فعالیتی در دوران طالبان داشت نه تنها جان خود را بلکه جان  مردان فامیل خود را نیز به خاطر می انداخت.

از زمان روی کار آمدن دولت پوشالی کرزی باری دیگر به زنان فرصت داده شد تا در جامعه عرض اندام کنند و تا به امروز که ۲۱ سال از دولت انتقالی میگذرد دستاوردهایی داشته باشند.

با تمام ادعای که حکومت انتقالی از دموکراسی و پررنگ شدن حضور زنان میکرد اما امروزه حتی زنانی که فعال حقوق مدنی و حقوق زنان هستند باز هم با چالش هایی روبرو هستند که باز هم بوی مردسالاری و کهنه فرهنگی را میدهد. می شناسم زنان فعالی را که با تلاش چندین ساله تا کنون نتوانسته اند حکم طلاق خود را به اجرا بگذارند یا که حضانت فرزند خود را بگیرند.

این موضوع دردآور نشان دهند ی فساد در سیستم حکومتداری و علاقه مردم به مردسالاری و سنتی نگه داشتن جامعه است. فساد زورسالاری در سیستم دولتی افغانستان هویداست. زیربنای دولت مثلا با دموکراسی تهداب گذاری شده اما احزابی که در حق زنان افغانستان بدترین جفا ها را کرده اند فعلا در زمامداری دولت سهم دارند. نتیجتا زنان مبارز دار افغانستان همچنان با چنین افرادی روبرو هستند. جنگسلارانی که برای انتقام از حزب مخالف خود سینه زنان آنها  را بریدند و در خیابان ها رها کردند, زنان حامله  را در انظار مردم زایمان دادند و هزاران جنایت دیگر کردند. حالا همان افراد ماده های  قانون اساسی تایید یا رد  می کنند. یکی از مشکلات زنان فعال عدم مصونیت جانی و اجتماعی است. به همین منوال دستاوردهایشان نیز مورد تهدید قرار میگیرد. یک نمونه بارز مصالحه دولت  با گروه طالبان و تقسیم قدرت با آنهاست. مسلما با حضور گروه طالبان در صحنه سیاست افغانستان آن هم به صورت رسمی تهدیدی بسیار جدی و مهم برای حضور زنان در جامعه, دستاورد های سیاسی, اقتصادی و اجتماعی, هنری و ورزشی شان است.

امروزه دغدغه زنان فعال افغانستان حفظ دستاوردهای بیش از دو دهه شان و نجات آن از چنگ طالبان است.

اما با این همه تهدید باز هم فعالین حقوق زن سکوت را اختیار نکردند و از کوچکترین فرصت  تا برای رشد, مطالبه و دادخواهی استفاده کردند . یک نمونه بارز مقاومت زنان در مقابل تصویب سن ازدواج دختران در ۱۳ الی ۱۶ سالگی بود. فعالین کمپین هایی را به راه انداختند و یاداوری کردند به نمایندگان مجلس که مخالف سن رسمی ۱۸ سال برای ازدواج بودند که خودشان نیز کودک آزاران و زنستیزانی بیش نیستند. فریاد زدند شماهایی که چندین زن اختیار کردید که در بین آنها ۱۱ سال و ۱۲ ساله هم وجود دارد با کودک دختر ازدواج کرده اید. شما بیمارانی بیش نیستید و طبیعی است که با سن قانونی ۱۸ سال برای زدواج مخالف باشید.

 

مینو همتی: دیانا نامی شما در فعالیتهایتان برای جذب نیروهای جوان به مشارکت جدی در مبارزات حق طلبانه زنان چه ابتکارات و مکانیزم هائی را بکارمیگیرید.

دیانا نامی:

خیلی مهمه که بتوانیم نسل جدید را با خودمان داشته باشیم ،بر علیه این همه خشونت ،نابرابری و ظلم. و هم هست که روشنگری کنیم . به نظر من افکار متفاوت زیاده مثلا یکی انقلاب را بد می بینه یکی خوب میبینه به همین خاطر دیدگاهها و تفکرات متفاوتند . برای من خیلی مهمه که از چه طریقی بتونیم به خواسته هایمان برسیم . جنبش آزادی و برابری و یکسانی جنبش مهمی هست و سازمان ما هم عمیقا به این اعتقاد داره وما برعلیه خشونت و نابرابری خصوصا در اروپا و کشورهای اروپایی مبارزه کنیم و حالا در ایران هم همین طوره. من خودم در انگلستان زندگی میکنم و بیشتر با پناهنده ها سرو کار داریم و یا انگلیسی نیستند و از کشورهای دیگه آمده اند به هر دلیلی و همه افکار متفاوتی دارند. چیزی که در همه ما زنها مشترک است ،خشونت و نابرابری را همه ما تجربه کردیم ، در  کشور های اروپایی مخصوصا انگلیس خشونت علیه زنان در بین خارجیها به شدت زیاده . خوشبختانه سازمان ما توانسته نیروی جوان را جذب کنه چه به عنوان کار یا داوطلبهایی که با ما کار میکنند. مثلا برای سوسیال میدیا خیلی فعال هستند و کار میکنند و بیشتر از ما اطلاع رسانی میکنند در فضای مجازی ، تویتر، تلگرام یا انستاگرام، و بیشتر انرژی دارند و سیستماتیک کار میکنند. جوانان خیلی علاقه دارند که مسله خشونت پایان یابد ، و این چیزی نیست که جدا از نسلهای قبل باشه، بلکه بر اساس فعالیتهایی که نسلهای قبل داشته اند و حالا هم ما داریم تا کنون جوانان هم عرضه ها بلند کرده اند و مسایلی چون نابرابری و خشونت به نتیجه نرسیده ،اینها بتوانند گام بر دارند و به نتیجه برسانند. چون دساوردهایی که ما داریم مثل ۸ مارس که تبدیل شده به یک روز جهانی ،نتیجه زنان و کسانی بوده که چند صده قبل این دستاوردها را داشته و این کار ها انجام داده اند ، و امروز ما و نسل ما که جوانان هستند همان پرچمی را بلند میکنند که آنها بلند کردند و نمیزاریم زمین بیفتد . و در نتیجه سازمان ما هم جزئی کوچک از این جامعه بزرگ هستیم و سعی کرده ایم این پرچم را در همچنان بلند نگه داریم و جوانان بیشتری را بیاوریم و بتوانند ادامه دهنده راه آزادی و افتخار بزرگی است برای همه . 

مسئله خشونت علیه زنان برای من خیلی مهمه است چون زنان زیادی در ستون مختلف در طبقات مختلف ،در خانوادها ی مختلف مورد خشونت قرار میگیرند و کاری که ما میکنیم تمرکز و پایان دادن خشونت علیه زنان است و من امیدوارم بتوانیم این مسئله را در دنیا تمام کنیم و مسئله خشونت میتواند به پایان برسد ، با آگاه گری و روشنفکری ،با روابط انسانی ،با روابط برابر . ایران و افغانستان کشورهایی هستند که مذهب و قوانین مذهبی دارن که این خودش مستقیما قانون ضد زن هستش و تنها با سرنگونی این رژیمها هستند که مردم بتوانند امید به برابری و یکسانی داشته باشیم ،امید به لغو خشونت ، اعدام و کشتار زنان ،قتل ناموسی ،و نابرابریها،  چند زنی، و بتوانیم به اینها خاتمه دهیم . من امیدوارم قانون کشورهای ایران و افغانستان را بتوانیم عوض کنیم با از بین بردن این رژیمهای ضد زن . امیدوارم  آزادی و یکسانی و دمکراسی را در ایران و افغانستان جشن بگیریم.  

پیام کردی دیانا ، اول تبریک میگم که تلویزیون رهایی زن ۱۷ ساله شد ، و سازمان ما ۱۹ ساله ،و تشکر از کسانی که کمک کردن و توانستیم برنامه های تلویزیون و سازمان را تا اینجا بیاوریم.

 

 

مینو همتی: فریبا رشیدی، بنظر شما ارتقا خودآگاهی زنان مهاجر به حق و حقوق شهروندی برابر با مردان در کشور نروژ چگونه پیش میرود. بخصوص که بسیاری از این زنان مهاجر توسط خانواده های سنتی بعضا در حبس خانگی بسرمیبرند.

فریبا رشیدی:

 

اگر من بخوام جواب این سوال شما را اینجوری بده م که : پدیده هایی هستند در خانواده های کنسرواتیو یا مسلمان وقتی مهاجرت میکنند به کشورهای اروپایی، چه نروژ و یا کشورهای دیگر اروپایی، داخل این خانواده ها محافظت کاری و اهمیت دادن به مذهب بیشتر میشه چرا ؟ چون وقتی زنان وارد یک سیستم پیشرفته و جامعه دمکراتیک میشوند در آن جامعه خودشان را پیدا میکنند و بیشتر به حق و حقوق خودشان آشنا میشوند و به خواسته های خود توجه میکنند و دیگر آن زنان سرکوبگری نیستند که قبلا بوده اند که مورد خشونت خانواده و سیستم قرار گرفته اند . در چنین شرایطی مردان بیشتر غیرتی میشوند و احساس میکنند که کنترل خانواده از دستشان خارج شده و ناچار میشوند که با پوشش حجاب بر سر زنها و  کنترل کردن دختران محافظه کاری و اهمیت دادن به مذهب روی می آورند، همانطور که گفتم زنان وارد سیستم پیشرفته تری میشوند که فرق و جدایی جنسیتی وجود ندارد ، و از لحاظ فکری روشنتر میشوند، و این حسادت و غیرت مردها را پررنگتر میکنه به این منظور که اگر مهاجرت نمی کردند کنترل کردن زنها و دخترانشان در کشور مادر براشون آسانتر بود و مردها خیالشان راحت بود چون یک سیستم اسلامی هست که زنها و دختران را کنترل کند، ولی در اروپا سیستم کاملا فرق میکند که قبلا خدمتتون عرض کردم.

 

در کشور نروژ که من زندگی میکنم و در جامعه شاهد این هستم که احزاب سیاسی و فعالین و مدافعین زنان ، و فمنیستها و حتی مدیاها تلاش میکنند که مردم را با سیستم و قانون و جامعه آشنا کنند اینجا خشونت علیه دختران و زنان ممنوع هست.همه از حق و حقوق برابر و یکسان برخوردارند و از همه مهمتر به کشور خانواده معروف است.

 

 

مینو همتی: سحر صامت با توجه به حضور زنان فعال در صف مقدم مبارزه برای حقوق برابر، و دیگر جنبشهای اجتماعی، جنبش رهائی زن تا چه حد موفق شده با جنبش دانشجوئی، کارگری و معلمان و پرستاران پیوند حاصل کند؟

سحر صامت:

 با وجود عصر تکنولوژی و فضای مجازی جنبش زنان در افغانستان توانسته توسط این فرصت تا با زنان دیگر جهان در هر جنبشی که فعال اند, با هر ایده یی که برای آزادی و برابری حقوق زنان در جامعه مبارزه میکنند ارتباط بهتر و بیشتری برقرار کنند, هم صدا و هم نوا شوند, از تجربیات دیگر فعالین زن استفاده کرده و گام های خود را مستحکم تر بردارند. یک مثال برای این حرف هایم میزنم؛ زمانی که یک تعداد از مردان کابل فرخنده را به بدترین نوع ممکن به خاطر یک شایعه شکنجه کرده و کشتند, این حضور پررنگ زنان بیرون از مرزهای افغانستان بود که از طریق دنیای مجازی به زنان  فعال در داخل افغانستان این جرات را داد تا در مقابل این ستم قد علم کنند, دادخواهی کنند, جنازه ی او را بر دوش گیرند و اجازه ندهند یکی عاملین این حادثه که  ایاز نیازی که دکترای خود را در زمینه ی الهیات گرفته بود و پس از کشته شدن فرخنده مرگش را روا دانست بیاید و نماز میت فرخنده را بخواند. آن لحظه که نیازی را دیدند چنان خشم از چهره هایشان میبارید که هیچ قابل توصیف نیست.

جنبش رهایی زن یکی از جنبش هایی بود که در طول این سالها زنان فعال داخل افغانستان را به شدت حمایت کرد. مخاطبان ما نه تنها زنان آگاه و فعال  هستند بلکه زنان دیگر نیز اشتیاق و علاقه فراوان به خواندن ماهنامه رهایی زن دارند. و حتی نظریات خود را با ما درمیان میگذارند. 

جالب اینجاست که چند وقت پیش پسری نوجوان برای من پیامی ارسال کرد. من برای زنان روستایی از فعالیت های شما تعریف میکنم که در آن سوی آبها یک تلویزیون و سازمانی است که به فکر حقوق انسانی شماست. سحر صامت مشکلات شما را با هم زبانان درمیان میگذارد و از دیگر زنان مبارز راه حل برای آزادی شما میخواهد. من همیشه به روستا میرم و پیام های رو را به آنها انتقال میدم  چون آنها امکانات و دسترسی به رسانه ندارند. آنها هم سلام های خود را به تو و همکارانت عرض میکنند. برای من چنان این پیام حاوی شادی و نشاط بود که تقریبا دو روز با خواندن مکرر این پیام اشک در چشمانم جمع میشد. خیلی خوشحالم که توانستم با لطف و حمایت شما و همکاران خوبم مصدر خدمت برای محروم ترین زنان در افغانستان شوم. زنانی که جنگ, حمله طالبان, اقتصاد ضعیف, کمبود و یا نبود مدارس کوچکترین حقوق انسانی شان را از آنها گرفته است. زنانی که با کمترین سواد دلخوش و منتظراند که یک تکه از کاغذ که روی آن ماهنامه رهایی زن چاپ شده به دستشان برسد تا بخوانند و نور امیدی در دلشان روشن گردد.

 

مینو همتی: در پایان مایلم فریبا به زبان هورامی برای بینندگان عزیز ما در منطقه هوارامانات پیام تبریک روز جهانی زن را ارسال کند.

فریبا رشیدی:

بە بۆنەو ڕۆ جەهانی هشتی مارسیوە پێروز بایی ویم ئاراستەو سەر جەمو ژەناو کوردستانی بەتایبەت ژەناو هورامانی کەرۆ ،ئاواتە وازەنا کە هیچ جۆرە توندوتیژی وراورشا نەکرێو هەرپاسە تاوا جە ئەمنیەتنە ژیوا و ئاواتەوازەنا پێ کومەڵگاێوە ئازادی و مافو وڕانوەڕو ژەنو پیای. سوپاس پەێ کانال تلوزیونی رەهایی ژەنی  خاتو مینو همەتی کە اێ دەرفەتەش دا پەنەم تاوام جەخزمەتانە بوو.

 

مینو همتی: همچنین دیانا نامی عزیز بسیاری از بینندگان ما در مناطق کرد زبان ایران، عراق تا کوبانی و ترکیه که جا دارد شما بزنان کردی پیام شادباش روز جهانی زن را از جانب ما ابراز کنید.

دیانا نامی:

 

هشتی مارس پیرۆز بێت لە هەموو پیاوان و ژنانی ئازادییخواز، وە هەموو ئەو کەسانەی کە دڵیان بۆ ئازادی لێدەدات. هیوادارم کە ڕۆژی هشتی مارس تەنها ڕۆژێک نەبێت کە ئێمە لە دژی خشونەت و توندوتیژی و نابەرابەری و ناعەداڵەتی موبارەزە بکەین، بەڵکو هەموو ڕۆژێک

بکەین بە ڕۆژێک کە هەوڵمان دابێت و تێکۆشانمان کردبێت کە یەکسانی و بەرابەری پێک بێنین و ژیانێکی پڕ لە سەربەرزی کە شایانی هەموو ئینسانێکە. هەر ئینسانێک مافی ئەوەی هەیە بە شادی و سەلامەتی و بەرابەری بژی.

سوپاستان ئەکەم و دیسان ڕۆژی هشتی مارس پیرۆز بێت

مینو همتی: سحر عزیز منهم بهمراه شما برای بینندگان فارسی زبان برنامه در ایران، افغانستان، تاجیکستان و در هرنقطه از جهان که صدا و تصویر ما را دارند 8 مارس روز جهانی زن را تبریک میگوئیم.

سحر صامت:

من هم این روز مقدس را به تمام زنان جهان در هر کجایی که هستند تبریک و تهنیت عرض میدارم. آرزوی من این است که زنان در سراسر دنیا دست به دست هم دهیم تا بتوانیم ریشه خشونت را بخشکانیم تا نسل های بعدی با صلح و همدیگر پذیری رشد و پرورش داشته باشند. 

به امید دنیای پر از صلح, آرامش, احترام و صمیمیت, دور از خشونت های جنسیتی , قتل های ناموسی و خوشنت های کلامی و رفتاری با پرورش دخترانی قوی و زنانی شجاع که در کنار مردان فامیل خود گام به گام برای پیشرفت و بهبود زندگی تلاش کنند. به امید روزی که دنیا شاهد مادران آگاه و بیدار باشد که به پسرانشان عشق ورزیدن و احترام به جایگاه زن آموخته باشند.

با سپاس و قدردانی از تیم پر قدرت تلویزیون و سازمان رهایی زن.

ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره نود و سه منتشر شد

http://rahaizanorg.blogspot.com/2021/03/rahaizan-shomareh-93.html