برگردان نوشته ای از
وریا نقشبندی به زبان سوئدی در یکی از روزنامه های سوئد در مورد وضعیت
نابرابر، تبعیض، خشونت و استثمار زنان.
در روزهای اخیر در این
شهر، زنی در بیرون از خانه هنگام پیاده روی
مورد تجاوز قرار گرفت. به همین بهانه در این نوشته به یکی از اشکال تعرض و
خشونت علیه زنان که حتی در خود جوامع غربی به وفور رخ میدهد، اشاره شده است.
"انزجار من از این وسیله قدرت نامحدود
است"
مطمئناً برای شما هم اتفاق افتاده است كه شما به عنوان یك
مرد پشت یک زن تنها در يك پارك ، یک کوچه یا یک مسیر تاریک قدم می زدید و صرف حضور
شما باعث می شود او قدم هایش را سریع تر بردارد.
یا اینکه گاهگاهی به عقب یا اطراف
خود نگاهی می اندازد تا اطمینانی حاصل کند یا شاید قدم هایش را آهسته تر میکند تا
شما ازش عبور کنید. این هوشیاری مداوم برای اکثر زنان امری عادی است کما اینکه
بسیاری از مردان نسبت به این امر بی تفاوت هستند. در این شرایط با خودمان فکر
میکنیم که ما بی آزار بودیم و شاید کمی هم
احساس آزردگی کنیم که چرا این زن
از حضور ما چنین رفتاری از خود نشان میدهد. بدون یک لحظه فکر کردن در مورد
ستمی که به زنان هر لحظه در زندگی شان روا
میشود. یک کابوس، کابوسی در حالت بیداری برای زنان که خالق آن یک سیستم نابرابر و
دمکراسی کج و معوج است و هیولا درون این کابوس مردان هستند.
از همان اوایل کودکی و نوجوانی به عنوان یک زن ، باید روش
هایی را برای محافظت از خود در برابر هر تعرض و سوء استفاده ای را یاد بگیرد. در
چه مسیری باید گام بردارد و در موقعیتهای
مختلف پاسخ های درخور با آن را داشته باشد. برای جلوگیری از مورد تعرض
واقع نشدن، باید تمام خطرات و عوامل را در نظر بگیرد. همیشه یک قدم باید جلوتر
باشد. بر همین اساس میبینیم که در ساختار و هنجارهای جامعه همیشه یک لیست طولانی
از قوانین نانوشته برای زنان وجود دارد،
دستورالعمل هایی که مرد نیازی به یادگیری آنها ندارد ، زیرا خود دلیل وجود این
قوانین از همان ابتدا است.
البته صحبت در مورد مبارزه زنان کمی شبیه این است که
بگویید ما نسبت به شرایط دوران بارداری یا قاعدگی واقف هستیم، چیزی که فقط می بینیم اما نمی
توانیم تجربه اش کنیم. توجیهی که در آن می
توانیم شانه خود را بالا بیندازیم تا از قبول مسئولیت خود در مورد موقعیت زنان در جامعه طفره
برویم. شاید وقتی به عنوان یک "مرد"( بنا بر تعریف امروزی از مرد) اگر
تنها قدم بزنم، ترس از تنها بودن و مورد تجاوز یا تعرض واقع شدن را نتوان تجربه
کنم ، اما حداقل می توانم تصور کنم که چقدر دردناک است زندگی یک زن در محیط
مردسالارانه دنیای امروز که حتی در خیابان و کوچه و پس کوچه هر لحظه میتواند مورد
تعرض و خشونت قرار بگیرد.
من از فرهنگی آمده ام که زنان با پشتیبانی از قوانین و
مقررات به طور سیستماتیک مورد ستم قرار می گیرند.جایی که ظلم در جامعه عادی شده
است.
اینجا در سوئد وقتی به آنها نگاه میکنیم وحشت زده به درست وحشت زده می شویم. با این فکر
که زنان در فرهنگ این جامعه به آزادی و
حقوق خود دست یافته اند. با این وجود ، اختلاف زیادی در حقوق زنان و مردان مشاهده
می کنیم. استرس و فرسودگی شغلی. چه کسی کار احساسی می کند؟ مسئول رتق و فتق زندگی روزمره،
برنامه ریزی مهمانی کودکانه و غذای مهمانی و جشن های مختلف . شما هستید یا
شریک زندگی تان؟
بگذارید یک خاطره کوتاه از خودم بگویم. من در دوره ای در
ایران زندانی و شکنجه شدم فقط به این دلیل که
مخالف حاکمیت،قوانین و مناسبات حاکم بر جامعه بودم . در آن زمان ، ترس از
تجاوز به طور مداوم در من وجود داشت ،
زیرا اغلب به عنوان شکنجه علیه زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی مورد استفاده قرار
می گرفت. خوشبختانه تهدیدهای تجاوز علیه من و خانواده ام هرگز عملی نشد ، اما
انزجار من نسبت به مردانی که از این ابزار استفاده می کنند نامحدود است.
منظور من از این امر این است که سیستم مردسالار حاکم بر
جامعه همیشه در موارد خشونت ، آزار جنسی و روانی نیمی از شهروندان جامعه که حقوق کمتری دارند، خود را پیروز و حق به
جانب این میدان معرفی میکند.
اگر می خواهید سهیم درستم و استثمار نباشید، وقت آن است که
به صفوف زنان و انسانهای آزادیخواه و برابری طلب بپیوندید
و دوش به دوش آنها برای رسیدن به
یک جامعه آزاد و برابر مبارزه کنید. . ما انسانها سزاوار دنیای بهتری در اینجا و
هم اکنون هستیم.
لینک نوشته روزنامه :
http://rahaizanorg.blogspot.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر