‏نمایش پست‌ها با برچسب ماریا عباسیان. نمایش همه پست‌ها
‏نمایش پست‌ها با برچسب ماریا عباسیان. نمایش همه پست‌ها

۱۳۹۶ اسفند ۹, چهارشنبه

گوش کن! ترجمه از ماریا عباسی



«
گوش کن
شما که در خانه‌های گر‌متان
زندگی امنی دارید.شما که در بازگشت شبانه به خانه
غذای گرم و چهره‌های دوستانه در برابر خویش می‌‌یابید:
بنگرید! آیا او در چشمتان به مردی می‌ماند،
او که در گل‌و‌لای جان می‌کند،
که دمی روی‌ آرامش نمی‌بیند،
برای کفی نان می‌جنگد،
و برای یکی «آری» یا «نه» می‌میرد.
بنگرید! آیا او در چشمتان به زنی می‌ماند،
بی‌مو و بی‌نام و بی‌نشان،
ناتوان از به یاد آوردن،
با چشمانی بی‌فروغ و شکمی سرد
چون غوکی در زمستان.
بیاندیشید به آن‌چه روی داد:
به شما چنین حکم می‌کنم!
این سخنان را حک کنید بر لوح قلبتان؛
در خانه‌‌اید یا که بیرون می‌روید
لمیده‌اید یا برخاسته‌:
برای فرزندانتان تکرار کنید.
یا خانه‌هاتان ویران باد
مصیبت، دامنگیرتان
و فرزندانتان روی از شما بگردانند.
#پریمو_لوی
۱۰ ژانویه ۱۹۴۶
ترجمه ماریا عباسیان





ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره شصت و دوم




۱۳۹۵ آذر ۱۱, پنجشنبه

"نيايش فرمايشي" - ترجمه ماریا عباسیان


پسربچه اي از كلاس هزارم ابتدايي 
براي تو مي نويسد.
خداي عزيز،
آقاي هومس (Homais) نامي به ملاقات ما آمد
با اين پيام كه او خود توست
ما باورش كرديم
اما بين ما يك ابلهي بود 
كه روزش به استمناء شب مي شد 
جلوي چشم كوچك و بزرگ 
بسيار خب ...
خداي عزيز،
آقاي هومس مو به مو از تو تقليد مي كرد:
رداي پشمين تيره و زيبايي به تن داشت
با جليقه اي، پيراهني ابريشمي و كراواتي آبي رنگ
خوب به خاطر ندارم اهل "ليون" بود يا "كلن".
و دائم با ما از فردا سخن مي گفت.
اما بين ما، همان ابله مي گفت كه تو برخلاف اينها، "اكسل" (Axel) نام داشتي.
تمام اين ماجراها متعلق به زماني بس كهن بود.
خداي عزيز، ما را از انديشه ي فردا رها كن
از فردايي كه به واسطه ي آقاي هومس، از آن با ما گفتي
اينك ما مي خواهيم مانند آن ابله گمراه زندگي كنيم
كه دنباله روي "اكسل" خود بود
اكسل او "شيطان" نيز بود: به قدري خوب بود كه نمي شد فقط جاي تو باشد
او با اندوخته اش زندگي مي گذراند اما آينده نگر نبود
فقير بود اما صرفه جو نبود
همچون فرشته ها پاك بود اما خوشنام و متشخص نبود
غمگين و استثمار شده بود اما هيچ اميدي نداشت.
اگر پندار فردا نبود، ايده ي قدرت نيز وجود نمي داشت
و مهمتر از همه، بدون فردا، وجدان نيز هيچ توجيهي نداشت
خداي عزيز، بگذار همچون پرندگان آسمان و زنبق هاي دشت زندگي كنيم

"پير پائولو پازوليني"




ماهنامه رهایی زن سری سوم شماره پنجاه و یکم