حامد شفاعتی
ما مردمان خاورمیانه از خردسالی در مکاتب با روایتی آشنا می شویم که تصویرگرِ بدترین دستاورد بشری است،جنگ!
ما با جثه های نحیف مان روی نیمکت های چوبی می نشستیم و از معلم
هایمان می شنیدیم که چطور
قبیله ما مورد هجوم
آنها قرار گرفت و چطور شکست خوردیم.یا چطور قبیله ما آنها را شکست داد!
"ما" کیستیم و "آنها" چه کسانی هستند؟
بنیان جنگ ها و کشتارها به زعم نگارنده،ایدئولوژی ها از قدیم تا به
امروز بوده است.
از دوران پارینگی و جدال ها بر سر غذای روزانه تا امروز که باورهای به
ظاهر مدرن،ملت ها را درگیر آتش و باروت کرده است.
باورهای جدیدتر مانند نئو ناسیونالیسم هم حتی از آبشخور افکار
امپراتوری هایی آب می خورد که در دنیای قدیم متجاوز بوده اند و دیدیم که عنوان
"نژاد برتر" که چند ده میلیون کشته بر دوش تاریخ گذاشت هم از
ناسیونالیسم سنتی امپراتوری پروس آمد.
جنگ دوباره و دوباره خواهد آمد و پشت سر سرزمین های سوخته و مردمانی
گریان و آواره بر جای خواهد گذاشت.
نکته مضحک در عبارت سازی ها برای آغاز جنگ های نوین ادعاهای جنگ
افروزان است.
در شروع تجاوز روسیه به مرزهای اوکرایین کاخ کرملین ابراز می دارد
دلیل یورش ارتش روسیه به همسایه غربی اش حمله به "نئو نازیسم" است!این
ادعا نمونه واضحی است از اعتبار مقوله ای به نام "افکار عمومی" که حتی
متجاوزین هم از اهمیت آن غافل نیستند و خود را مکلف به دلیل سازی می بینند.
با اتکا به دیدگاه های اجتماعی مبتنی بر تاریخ جنگ ها نگارنده به این
اعتبار می رسد که در شکل گیری یک جنگ(به ویژه در قرن حاضر) فقط طرفین جنگ تصمیم
گیرنده نیستند و قضاوت عمومی و اذهان جمعی در دهکده کوچک جهانی نقش بزرگی در
آغاز،ادامه و اتمام این پدیده ضد انسانی دارد.
تکثرگرایی در محدوده جغرافیای سیاسی بعضی مناطق دنیا شدت و ضعف
اثرگذاری اجماع عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد.
اما امروز که تکنولوژی در کسری از ثانیه اتفاقات یک قاره را در آنسوی
نیم کره نمایش می دهد دیگر نمی توان این بهانه را پذیرفت که "نمی
دانستم" یا "به ما ربطی ندارد".
بسیاری از پژوهش گران مرتبط با جنگ اعتقاد دارند اگر کشورهای اروپایی
و ایالات متحده بعد از حمله آلمان نازی به لهستان سکوت اختیار نمی کردند شاید ده
ها میلیون نفر به جهت توهم و جاه طلبی یک دیوانه جان نمی باختند.
امروز هم ما چنان می کنیم که دیگران کرده اند.
ما فرزندانمان را در خردسالی به صلح دعوت می کنیم.در نوجوانی آنها را
با ناسیونالیسم و ایدئولوژی های مقدس خودمان تهییج کرده و در جوانی سلاح به دستشان
می دهیم تا رویاهای کودکیشان را بکشند.
آنها در مسلخ سکوت و انفعال ما جان خواهند داد و این جنگ تمام نخواهد
شد مگر آنکه قبول کنیم ما هم در مقطعی متجاوز بوده ایم.قبول کنیم جنگ ها در طول
تاریخ هیچوقت برنده ای نداشته اند.
به یاد و برای کودکانمان هم که شده برای جنگ
سالاران دست نزنیم و به پیروزی های جنگی تاریخ قبیله مان افتخار نکنیم.جنگ می کشد،هم
"ما" را و هم "آنها" را!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر