بهاره شرفی
این واژه به معنای تعصب گرایی یا اعتقاد تعصب آمیز از هرنوع آن چه سیاسی,چه مذهبی وچه اخلاقی است.
این تفکر هرگونه بحث
و مجادله را رد کرده و هیچ گروه و نظر دیگری را بر حق نمی داند.
یکی از موانع رشد اندیشه، تعصب است. تعصب به‌مانند ترمزی‌ست که جلوی گردش و نوزایی فکر را می‌گیرد و آن را وادار به ایستادن و درجا زدن می‌کند. تعصب در ظاهر ناشی از عشق ، علاقه و دوستی‌ست ولی اگر نیک بنگریم، حاصل آن تنها آسیب و خسارت و نابودی است.
جای تاسف است که جنگ های دنیا به دلیل تعصب
گرایی نسبت به عقیده ،مذهب،نژاد رخ داده است و میلیون ها انسان بیگناه به دلیل
تفکرات جزم اندیشانه حکومتی و صاحبان قدرت، جانشان را از دست داده اند.
مردمان متعصب از پشت
دیوارهای بلندِ جهل صفحه های تاریخ را ورق می زنند.
سرگردان اندیشه های مطلق، سرشان را از
اسلحه پر می کنند و به میان مردمی می آیند که دغدغه زندگی دارند.
با سلاح تعصب آنها را
از مسیر سبز زندگی خارج می کنند و درحالی که در سرشان گَرد باروت است با پوپولیسمی
مبتذل تبلیغ رستگاری می کنند.
آیا خطرناک تر از
اندیشه های مطلق آدمی اسلحه ای وجود دارد؟
باورها ،عقاید مذهبی
،نژادی و ایدئولوژیک، صلیب های فرسوده،سنت های بو گرفته ،پیامبران هرگز نرسیده و
تقدس یافته، شریعت های رعب آور ،عبارت های جعلی که ما را به تعجیل در جنگ های
بسیار انداخته تا پیروزی هایمان جریحه دارِ تعبیر اندیشه های واپسگرانه قدرت طلبان
باشد.
اسلحه هایی بزرگ در
سرمان که آدم می کشد.
باید نفس هایمان بالا
بیاید تا خون به مغزمان برسد.
تا اسلحه هایمان را از سرمان بیرون بکِشیم و
زمین بگذاریم.
تفکری که خون می ریزد
کجای زمین را آباد می کند؟
شوربختانه این طاعون
خانمان سوز امروز بیش از پیش در اورآسیا جولان می دهد .
افکاری که خروجی های
بسیار دارد اما عزمی برای تغییر آن افکار وجود ندارد.
ذهن کودکانمان را قربانی عقاید نیاکانمان نکنیم و به آنها یاد دهیم ؛نژاد ، دین، غرورقومی و ناسیونالیزم و غیر ، هیچ کارکرد
نیکویی ندارد؛به جزاینکه به
آنها یاد می دهد ازمردمی که هیچ وقت ملاقات نکرده اند متنفر باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر