به‌دلیل ضعف‌ها و کم‌کاری‌های فراوان در مدیریت بحرانِ زلزلۀ هرات از
سوی حکومت تروریستی طالبان، زنان در هرات خود دست‌به‌کار شده و تیم‌های امدادِ
رضاکارانه را برای رسیده‌گی به وضعیت زنان و کودکانِ آسیب‌دیده از زلزله تشکیل
داده‌اند.
با گذشتِ روزها از زمین لرزۀ مرگبار در هرات، زلزله‌زده‌گان همچنان
به امکاناتِ اولیه همچون غذا، دوا و سرپناه دسترسی ندارند. گروه طالبان در روزهای
نخستِ پس از زلزله به هیچ امدادگرِ زنی اجازۀ مشارکت در عملیاتِ امدادرسانی و رسیده‌گی
به وضعیتِ آسیب‌دیده‌گان را نداد تا جایی‌که جنازه‌های قربانیانِ زن در ولسوالی
زنده‌جان در انتظارِ محارم «زیر آفتاب» مانده بود.
اما در نهایت گروهی از زنانِ امدادگر برای جلوگیری از این حالت و رسیده‌گی
به اوضاع زنان و کودکانِ آسیب‌دیده، تیمِ داوطلبی را تشکیل دادند و موفق شدند به
مناطق زلزله‌زده اعزام شوند. پس از آن، تیم‌های رضاکارانۀ دیگری نیز به گونۀ
خودجوش تشکیل شدند و اکنون زنانِ امدادگرِ فراوانی برای خدمات‌رسانی در مناطق
زلزله‌زدۀ هرات فعال هستند.
زنانِ امدادگر
در برآورد کلی از تجارب و چشم‌دیدهای‌شان از مناطقِ زلزله‌زده می‌گویند که شرایط
زنانِ باردار و کودکانِ بی‌سرپرست «نگران‌کننده» بوده و تا کنون اقداماتِ مؤثری
برای رسیده‌گی به وضعیتِ آنها صورت نگرفته است.
یلدا امینی یکی از زنانِ امدادگر در هرات در گفت‌وگو با نیمرخ می‌گوید
که آنها با تشکیل یک تیمِ رضاکار برای ارایۀ خدمات صحی به زنان و کودکانِ آسیب‌دیده
در مناطق زلزله‌زده آغاز به فعالیت کرده‌اند.
خانم امینی گفت: «زنان و کودکان هنوز هم با کمبود خیمه روبرو هستند و
شب‌های سرد خزان را به‌سختی می‌گذرانند. ما با شماری از زنان توانستیم غذا و مواد
بهداشتی به آنها برسانیم.»
یلدا امینی با ابراز نگرانی دربارۀ کودکانی که والدین‌شان را در زمین‌لرزۀ
هرات از دست داده‌اند، می‌گوید: «تا هنوز برنامۀ مشخصی برای نگهداری از این کودکان
روی دست گرفته نشده و آنها بی‌سرنوشت مانده‌اند. درحالی‌که انتظار می‌رود برای
کودکانی که والدین‌شان را از دست داده‌اند، زمینۀ مراقبت و تربیتِ سالم از سوی
نهادهای مسوول مهیا شود.»
فاطمه کریمی یک تن از زنان امدادگرِ دیگر در هرات می‌گوید که آنها
به کمک داکترانِ شفاخانۀ حوزوی و جمعی از زنان و دختران، به شمار محدودی از آسیب‌دیده‌گانِ
زلزله مواد بهداشتی، دوا و لباس رسانده‌اند؛ اما مسلماً آنان نیازمند حمایت‌ها و
امکاناتِ بیشتری از جمله سرپناه معیاری استند.
خانم کریمی گفت: «وضعیت عمومی آسیب‌دیده‌گانِ زلزله خوب نیست و همه
در شرایط جسمی ـ روانیِ نامناسبی به‌سر می‌برند؛ در سردی هوا لباس گرم ندارند، خیمه‌هایی
هم که به عنوان سرپناه به آنها داده شده معیاری نیست، آب آشامیدنی ندارند و شرایط
برای زنان و کودکان، کهن‌سالان و زنانِ باردار بسیار دشوار است.»
زهرا (مستعار) یک داکتر و امدادگرِ زن در هرات می‌گوید که در جریان
خدمات‌رسانی به آسیب‌دیده‌گانِ زلزله تا کنون به زنان باردارِ زیادی کمک کرده است،
اما آسیب‌دیده‌گان هم از لحاظ روانی و هم از لحاظ جسمی، نیاز به خدمات صحیِ معیاری
دارند که در مناطقِ ویران‌شده تا هنوز دسترسی به آن امکان‌پذیر نبوده است.
زهرا وضعیت زنان باردار، کودکان و کهن‌سالان را «ناگوار» توصیف کرده
و می‌گوید: «متأسفانه آنها در بدترین شرایط ممکن به‌سر می‌برند، هنوز به حالِ آنها
رسیده‌گی لازم صورت نگرفته است و تا کنون چندین زن به‌دلیلِ نبود امکاناتِ انتقال
به شفاخانه، در زیر خیمه و در شرایط کاملاً غیربهداشتی زایمان کرده‌اند.»
زنان و دخترانِ هرات برای ارایۀ کمک‌های لازم به آسیب‌دیده‌گانِ
زلزله در این ولایت، یک کمپاین جمع‌آوری پول را با شعارِ «آسیب‌دیده‌گان زمین‌لرزه
در هرات به ما نیاز دارند» به‌راه انداخته‌اند. آنان با راه‌اندازی این کمپاین
وعده سپرده‌اند که به بازمانده‌گانِ زلزله خوراک، پوشاک و سرپناه تهیه می‌کنند.
روز شنبۀ هفتۀ گذشته (۱۵ میزان ۱۴۰۲ خورشیدی) زمین‌لرزۀ شدیدی هرات را تکان داد و پس از آن، پس لرزه‌های پی‌درپی آرامشِ باشنده‌گانِ این ولایت را برهم زده است. با گذشت ده روز از این رویداد، باشنده‌گان هرات همچنان شب‌ها را در دشت‌ها و
خیمه‌های سیار سپری می‌کنند و شماری نیز به ولایاِت مجاور کوچیده‌اند
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر