ریحانه جان از حال و احوال این دنیا برایت بگویم. امروز
حال بدتر از یک سال پیش که پر کشیدی شده، دنیا به شدت تب دارد، تب از ویروس نامردی
و بی انصافی روزگار به علت حضور نامردان دیو صفتی در سیستم قضایی به نام مجری
قانون. حقوق زنان در کشورهای جهان سوم هم که بدتر از گذشته زیر پای قوانین
مردسالارانه له شده است. حالم بد است شاهد ظلم های زیادی در حق زنان و دخترانم، در
حدی که نمی توانم برایت توضیح بدهم.
ریحانه جان دختران زیادی از سرزمین من " افغانستان "
به سرنوشت تو دچار شدند بدون آنکه کسی صدایشان را بشنود، با بدترین شکل ممکن در
محل رویداد یا در محکمه های صحرایی مجازات و کشته شدند. دختران بی گناهی که حتی نمی دانند چگونه از حق خود دفاع کنند،
معصومانی بعد از تجاوز یا سرشان بریده می شود، یا تیر باران می شوند و یا جسدشان
چند روز بعد از ناکجا آباد شهرشان پیدا می شود و یا برای زنده ماندن باید سکوت
کنند.
پدران و برادرانشان هم سکوت کردند چرا که به نظر خودشان
لکه ی ننگ به دامان ناموس پرستیشان افتاده است. حتی در کشور من دادگاهی برای
دادخواهی دختران تشکیل نمی شود تا بخواهند حرف بزنند، تعداد زیادی از مجریان قانون
خود نیز در چنین فساد هایی غرق اند و دختران قربانی را برای نجات از این مخمصه
باری دیگر به بستر دعوت می کنند. در جهان سوم زن بودن جرم است، عذر بدتر از گناه
است. آهای دختران جهان سوم بخصوص افغانستان و ایران بدانید اگر می خواهید زنده
بمانید باید سکوت کنید، جهان سوم یعنی اطاعت از قوانین مردسالاری. هیییییییییس
دختران فریاد نمی زنند، دختران از حق خود دفاع نمی کنند. دختر ها فقط به زور با
مردان جهان سوم باید همبستر شوند. ریحانه جان چند روز پیش به دختران دانشجوی شهر
قندوز در خوابگاه هم حمله شد و بر آنها تجاوز اما هیچ آثاری حتی از جسد هایشان
نیست. با شنیدن این خبر همان روز به یاد تو افتادم . یادم است روز پر کشیدنت من و
همکارم مژگان حاصلی از شدت ناراحتی حتی توان حرف زدن نداشتیم. برای سرنوشت تک تک
تان که قربانی خواسته های دیو های انسان نما شده اید، با فریادی بی صدا و با چشمانی بی اشک از اعماق دل
گریسته و می گریم.
تسلیت
به بازماندگان ریحانه ی نازنین بخصوص بانو شعله پاکروان و همسر گرامیشان
ماهنامه رهایی زن سری سوم شماره چهلم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر