مصاحبه مینو همتی با شراره رضائی
ممانعت از ورود دختران به ورزشگاهها معضل دائمی رژیمی استکه هم خدا را میخواهد
و هم خرما. رژیم مردسالاری که به ماشین بنز ضدگلوله آخرین مدل عادت کرده اند ولی
دست ازعقبماندگی های فرهنگیشان برنمیدارند.
در پاسخ به این ممانعتهای ابلحانه، میدان ابتکار دختران علاقمند حضور در میدان
هیجانات ورزشی به گستردگی تمامی ورزشگاهها مشاهده میشود. با خوداری ورزشکاران
مسابقه بسکتبال در دانشگاه صنعتی اصفهان از ادامه بازی و در اعتراض مستقیم به
ممانعت از حضور داشجویان دختر، دفتر تازه ای از مبارزه برای حقوق برابر زن و مرد
در حضور در ورزشگاهها گشوده شد.
در این برنامه با شراره رضایی مدیر مسئول ماهنامه رهایی زن به بررسی عواقب این
واقعه میپردازیم.
شراره رضایی عزیز با سلام به برنامه رهائی زن خوش آمدید.
منم سلام عرض می گم خدمت شما و بینندگان عزیز و در خدمتتون هستم.
مینو همتی: معضل رژیم در
ممانعت از حضور زنان در استادیومهای ورزشی سالیان سال استکه به کشمکش و در گیری
زنان و مامورین انتظامی منجر میشود. لیکن در اصفهان اتفاق جالبی افتاد که حکایت از
فاز دیگری از مبارزه دارد و آنهم بمیدان آمدن ورزشکاران برای دفاع از حقوق برابر
زنان ومردان برای حضور در ورزشگاهها بود. نظر شما در مورد این واقعه و پیامدهای آن
چیست؟
شراره رضائی: بله، روز سه شنبه 28 اردیبهشت قرار بود مسابقه ی فینال بسکتبال در دانشگاه صنعتی
اصفهان برگزار بشود. تعدادی از زنانی که قبل از شروع بازی برای تماشا به سالن
تربیت بدنی آمده بودند، مسئولین برگزار مانع از ورود زنان به سالن می شوند.
ورزشکاران دو تیم دانشکده مکانیک و دانشکده کشاورزی صنعتی اصفهان از حراست دانشگاه
می خواهند که به زنان اجازه ی ورد به سالن بدهند ولی با مخالفت حراست دانشگاه روبرو می شوند. ورزشکاران دو تیم در یک تصمیم بسیار آگاهانه و
شجاعانه و یک تصمیم بسیار درست در اعتراض به عدم حضور زنان در ورزشگاه ، تنها بعد
از چند ثانیه بعد از شروع بازی، دست از بازی می کشند و با خواندن بیانیه ای در محکوم کردن حتک حرمت و توهین به دانشجویان،
سالن را ترک می کنند.
بعد از این اتفاق، تنها در مدت زمان بسیار کوتاه با پخش این فیلم کوتاه در
رسانه های مجازی، نزدیک به 3000 بیننده داشته و لایک خورد و بیش از 200 کامنت
یا (پیام) تشکر آمیز و قدردانی از این حرکت جسورانه و آگاهانه منتشر شد که من هم از طرف خودم و همه ی کسانی
که خواهان لغو تبعیض و آپارتاید جنسی هستند از همین جا می
گویم: بچه ها متشکریم!.
این اعتراض یک پیامد بزرگی دارد. اینکه علارغم تلاش رژیم و تحمیل قوانین
ارتجاعی تبعض و نابرابری، آپارتاید جنسی و جداسازی ها و تبلیغ عقب ماندگی و مردسالاری در اجتماع،
خواست و آرزوی توده های وسیع مردم و جوانان چیز دیگری ست. این حرکت نشان می دهد که
خواست و مطالبات جوانان، آزادی خواهی و برابری طلبی ست.
اینکه این اعتراض می تواند الگو و سنبلی باشد برای اعتراضات گسترده تر در تمام
مکان هایی که حکومت تلاش می کند ایده های پوچ و ارتجاعی اش را با نام قانون شریعت بر زندگی مردم تحمیل کند و می شود
اعتراض کرد.
این عملکردها و اعتراضات حاکی از انزجار و نارضایتی از قوانین قرون وسطایی
حکومت در برتر دانستن جنسیتی بر جنسیتی
دیگر اس، انزجار از اینکه چرا بعضی قوانین و فرصت ها فقط به یک جنس داده می شود. دیگر پیامدش اعلام انزجارش به تحقیر و حرمت
انسانی ست و اعلام انزجار از حکومت و قوانین و شرع است. پیامدش بارقه های امیدها و باورهای عمیقی ست که
در دل جامعه نهفته ست و پیامدش اینکه جمهوری اسلامی بر روی یک بمبی ساعتی از خواست
ها و مطالبات آزادی خواهانه ی جوانانی نشسته که امروز در دانشکده صنعتی نماینده گی
اش را می کند و این نمونه ای از کل جامعه است. کما اینکه تاکنون از این دست اتفاقات
افتاده، اینکه مردم برای دستگیری دختران بخاطر حجاب شون، جوانان دخالت کردند و
بعضا موفق شدند که ارازل جمهوری اسلامی رو وادار کند که زنان را رها کنند. اینچنین
حرکت ها و اعتراضات می تواند برای توده
های وسیع مردم معترض جهت و امید بخش باشد.
مینو همتی: آیا میشود الگوی دانشگاه صنعتی اصفهان
را در دانشگاههای دیگر به اجرا گذاشت و بطور دوفاکتو کوه یخ را از پائین شکست؟
شراره رضائی: در جواب
سوال شما باید بگم بله، مسلما، چرا که نه؟ . اگر امروز این اتفاق بزرگ از
دانشکده ی صنعتی اصفهان شروع شد پس می تواند در کل مکان های دیگر دانشگاه ها، ورزشگاه ها و مکان های دیگر اتفاق بیفتد . در
هرجایی که زن یا هر کسی دیگری مورد اهانت قرار میگیرد و حرمت انسانی شکسته می شود
باید جلویش وایساد در اتوبوس ها ، در کلاس های درس دانشگاه هرجایی که زن و مرد
جداسازی می شوند. در هرجایی که زن را بعنوان
جنس دوم تحقیرش می کنند. بخاطر لباسش، بخاطر حجابش و بخاطر جنسیتش باید آن بساط را
برهم زد.
امروز این حرکت قابل تحسین از سوی دو تیم بسکتبالیست های این دو دانشکده یک تو
دهنی به تمام حراست و اوباش جیرره خوارشش است. تو دهنی به آن آدم روانی و بیماری
ست که برای حضور دختری که خودش را به شکل پسرها درآورده و به مرگ و سوزاندن در قفس
آهنی تهدید شده، باید گفت که ما مردم و جوانان آزادی خواه به شما این اجازه را نمی دهیم. نباید هیچ ورزشکاری در
استادیوم ازادی حاضر به برگزای بازی بشود . هیچ بلیطی برای تماشای مسابقه ای ورزشی
خریداری نشود مگر با حضور زنان برای تماشای بازی.
امروز کارگر را به جرم اعتراض به حقوق معوقه ش جلوی چشم ده ها نفر شلاق می
زنند و چندین دانشجویان را به جرم شرکت در جشن فارغ التحصیلی شون شلاق می زنند. بساط قرون وسطایی شلاق و فلک کردن دانشجویان را
باید برهم زد. وگرنه این رژیم تاریخا نشان داده که برای سرکوب و در خفقان نگه
داشتن جامعه از هیچ خشونت و وحشی گری و از تمام ابزار موجود قدرتش استفاده می کند.و باید این نوع اعتراضات رو گسترش داد تا اجازه
ندهیم که با دیگر زنان، کارگران، دانشجویان
و مردم تسویه حساب کنند. و با گسترش این نوع اعتراضات می شود آن کوه یخی را
که شما به آن اشاره کردید شکست و از پایین خٌردش کرد.
مینو همتی: رژیم اسلامی باید این واقعیت را
فهمیده باشد که با نسل جوان نمیشود درافتاد و ورنیافتاد، بنظر شما با توجه به واقعه
اصفهان، دولت روحانی تمایلی به رفع ممانعت از حضور زنان در ورزشگاهها نشان خواهد
داد؟
شراره رضائی: اینکه دولت روحانی تمایل
داره یا نه، به نظرم روحانی جسته و گریخته برای جلب رضایت اذهان عمومی گاهی شعارهای توخالی و دروغ هایی پشت تریبون می
دهد، مثلا در خرداد ماه همین سال درباره کشمکش های عدم حضور زنان در ورزشگاه ها، روحانی
گفته این موضوع بررسی بشود. یعنی بیش از سه دهه است که تبعیض و آپارتاید جنسی که
به جامعه ایران و زنان تحمیل شده تازه ایشان دستور داده این مسأله بررسی بشود!. گویا این یک موضوع جدید و تازه ای بوده است.
یا چندی پیش که
از خروج کاپیتان تیم ملی فوتسال زنان بدلیل قانون اجازه خروج زنان از کشور باید با
امضا و رضایت شوهر بده که مانع از خروج این خانم شد . این مسئله بازتاب و با
فشارهای و اعتراضات مردم همراه شد. شهیدخت
مولاوردی معاون امور زنان گفت:" باید
در موارد قانون گذرنامه اصلاح بشود". بعد ازتهدید های اخوندها و فسیل های عقب
مانده قم. این خانم گفت بحث من تغییر قانون برای همه ی زنان نبود بلکه این می
تواند فقط شامل مواردی استثنایی و بعضی زنان بشود! همانطور که بعضی زنان برای حج
واجب میروند و و نیازی به رضایت شوهر ندارند.
می خواهم بگویم، این ته ته روشنفکری و امید فمنیست های اصلاح طلب حق
و حقوق زنان است که امید بستن به دولت
امید و اعتدال وعده می دهند. اینها وعده هایی ست که برای سهم خواهی و برقدرت ماندن
با لبخندی هایی از ریا و فریبکاری از طرف دولت روحانی به مردم پشت تریبون داده می
شود.
***
حمایت از این نوع قوانین موردی، ستم به کل جامعه و زنان
دیگر است که بقیه را در خفقان و تبعیض و آپارتاید جنسی در قفس هایی که برایشان با
قانون و شرع، ساختیم نگه دارید و رژیم
برای حفظ چهره ی خوب بین المللی و بازتاب جهانی و حفظ روابط حسنه اش با کشورهای اروپایی این
شعارها را می دهد و در بوق و کرنا میکنند که در همین سیستم اسلامی، به لطف و کرم دولت روحانی، یک زن توانست این
اجازه رو کسب کند و در خارج ازکشور در مسابقات بین المللی شرکت کند.
این مسئله نه بدست روحانی و نه بدست هیچ آخوند و اساسا
چنین حاکمیتی قابل حل هست. همانطوری که قبلا در زمان دولت احمدی نژاد، زنان حق
شرکت در مسابقات والیبال را داشتن که به لطف عقب ماندگی و ارتجاع بیشتر این هم از زنان
گرفته شد. و این نشان می دهد که این قوانین حاکم در حکومت اسلامی ریشه در سیاست
های ایدئولوژیکی رژیم دارد و قابل حل توسط هیچ آخوندی نیست. قطعا هر تغییر در این راه صورت بگیرد نه از سر
لطف و مرحمت این آخوند و آن فسیل عظام قم است بلکه از فشار همین مردان و زنان
آزادی خواه است. همین جوانان و دانشجویان و مردم و مطالبات آزادیخواهانه مردم است
که میتواند باعث رفع تبعیض ها و نابرابری ها و به عقب نشاندن تعرض رژیم به حقوق و
حرمت انسانی بشود.
مینو همتی: با توجه به حضور فعال زنان در بسیاری
از رشته های ورزشی و علیرغم محدودیتهای پوششی بدست آوردن کرسیهای قهرمانی در
مسابقات کشوری و جهانی، آینده مبارزه زنان جوان را برای شکستن موانع حکومتی و تحمیل حضور خود در استادیوم ها چگونه میبینید؟
شراره رضائی: ببنید در کشوری که قوانین ش قانون اساسی اسلامی
ست و از شریعت سرچشمه گرفته واقعیت اینکه زن را تشویق می کند به بچه داری و خانه
نشینی ولی می بینیم که برخلاف آنچه که آرمان های حکومت اسلامی ست، یکی یکی توسط مبارزات زنان و مردان آزادی خواه و
برابری طلب پس زده می شود. در کشوری که زن رو ضعیفه خطاب می کنند و با توجه به
آنچه که خودتون هم اشاره کردید مجبور به پوشیدن لباس هایی کاملا پوشیده و گشاد و
دست و پاگیر و حجاب بر سر ولی با تمام این سختی ها و موانع، زنان در مسابقات
آسیایی 2014، در رشته های رزمی و تیراندازی موفق به کسب 13 مدال طلا شدند.
دختر 15 ساله ای که اخیرا از خودش فیلم گرفته و در فضای
مجازی گذاشته و در فیلم می گوید :"گفتم میرم، اومدم!". و ده ها
دختران دیگری که یا موفق شدند در استادیوم ها وارد بشوند و بعدا توسط حراست
ورزشگاه ها دستگیر شدند و یا از ورود آنها در جلوی درورودی ورزشگاه ها ممانعت شده
کم نیستند.
این دختر 15 ساله به نظر تمام حرف ها و شاید جواب سوال
شما را داده و وقتی می گوید: " گفتم
میرم، اومدم". یعنی دختران و زنان نسل جوان دیگه منتظر اجازه این آخوند و
فسیل و مرجع تقلید نمی شوند که براش فتوا صادر کنند که آیا اجازه هست یا نه. اینا
راه خودشون روپیدا می کنند.
تنها مسأله ی که باید این نوع اعتراضات و حرکت ها ادامه
دار بودن آن است، تا به یک نتایج مطلوب
تری برسد و موانع رو از سر راهشان بردارند. سازماندهی کردن این اعتراضات باعث گسترده
تر و عمیق تر شدن در جامعه خواهد شد. تمام ورزشکاران و تمام مردانی که به
ورزشگاه میروند باید اعلام کنند که بدون حضور زنان، بازی نخواهند کرد. و جواب شما
در یک کلمه اینکه، رژیم تا همین مقدار هم
که زنان را نتونسته خانه نشین کند و وقتی یک دختر 15 ساله این خطر و ریسک را به
جان می خرد. یعنی مبارزات زنان، رژیم را مستأصل کرده و حضور خودشان را به حکومت
زن ستیز تحمیل کردند. و حتما این اعتراضات گسترده تر خواهد شد و بیشتر از پیش حضور
خودشان را بر جامعه و قوانین شریعت زن ستیز تحمیل می کنند.
شراره رضائی: من هم ممنونم از فرصتی که در اختیار من گذاشتید.
ماهنامه رهایی زن سری سوم شماه چهل و هفتم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر