انجمن زنان ایرانی دالاس به مناسبت
گرامیداشت ۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان برنامه ای با تم “ چهار دهه خشونت دولتی بر
زنان “ در شهر دالاس برگزار کرد . سخنران
این برنامه خانم یاسمین میظراز لندن
توسط اپلیکیشن زوم , سخنرانی خود را برای حاضرین در جلسه
وهمچنین از طریق دوستان از طریق مجازی ارائه دادند.
یاسمین میظر,
پژوهشگر
و فعال سیاسی ایرانی، سردبیر نشریه کریتیک و پژوهشگر ارشد دانشگاه آکسفورد است.
مقالات
و مصاحبه‌های متعددی از وی در زمینه مسایل ایران و خاورمیانه، امپریالیسم و اقتصاد
سیاسی ایران منتشرشده است.
عنوان
سخنرانی خانم میظر " زنان و ستم چندگانه در نظام سرمایه داری"
خواهران
میرابل، با نام‌های پاتریا، مینروا و ماریا ترزا، اهل جمهوری دومینیکن و از
مخالفان سرسخت دیکتاتور آن کشور،تروخیو بودند. آنها بهمراه همسرانشان در فعالیت‌ها
و مبارزات مخفیانه علیه رژیم مشارکت داشتند و بهمین دلیل در ۲۵نوامبر ۱۹۶۰، در راه
بازگشت از ملاقات همسرانشان در زندان، بدست عوامل رژیم کشته شدند. قتل خواهران
میرابل آنهارا به سمبلی از مبارزات مردمی و فمینیستی تبدیل کرد و در سال ۱۹۹۹ مجمع
عمومی سازمان ملل روز ۲۵ نوامبر را برایبزرگداشت آنان، بعنوان روز بین‌المللی
مبارزه با خشونت علیه زنان اعلام کرد.
در
تاریخ مبارزات زنان این روز به نماد مبارزه پیگیر برای محو هرگونه خشونت علیه زنان
تبدیل شده است و جنبش زنانایران نیز نه تنها همیشه در صف اول صحنه مبارزه بوده
بلکه به شکلی گسترده مسئله زنان و ستم جنسی را به یکی ازمسائل اصلی جنبش ملی تبدیل
کرده است.
ما
در روزهای قیامی پرشکوه به سر می‌بریم که شعار اصلی‌اش زن، زندگی، آزادی از
کردستان شروع شد و در سرتاسرایران گسترش یافت.
زن
زندگی آزادی یعنی همبستگی زنان و مردان تا رهایی. رهایی از زنجیر قوانینی که زنها
را از ابتدایی‌ترین حقوقانسانی محروم می‌سازد. این جنبش از همان روزهای آغازین با
فریاد ژن، ژیان، آزادی نشان داد که ستم‌های مختلف بایکدیگر پیوند دارند و رهایی از
آنها بدون همبستگی و همراهی با یکدیگر ممکن نیست.
دستگاه
سرکوب زنان در چهل و چهار سال گذشته هر بار به شکلی به حرکت درآمده و جان و زندگی
و سرنوشت زنان را بهنابودی کشانده است. در طی این سالها و بویژه چند ماه اخیر
حکومت جمهوری اسلامی خشن‌ترین و زن‌ستیزترین چهره‌یممکن را به جهانیان نشان داده
است و اکنون دیگر این سرکوب سیستماتیک بر کسی پوشیده نیست و قتل مهسا امینی وسایر
قربانیان این خیزش نمونه آشکاری از این سرکوب تمام عیار است که سالها زیر سایه این
حاکمیت زن‌ستیز در جریانبوده است.
حجاب
اجباری یکی از ابزار کنترل بر بدن زنان است و با کشته شدن مهسا این نخستین بار
نبوده که حق انتخاب پوشش،که حقی مسلم و بدیهی‌ست، به مرگ زنی انجامیده است. زنی
جوان که روزی معمولی را در این سرزمین سپری میکردهاست.
خیزش
زن، زندگی،آزادی راه رهایی جامعه را در رهایی زنان می‌داند و زنان ایران با اهرم
قرار دادن مبارزات برای احقاقحقوق خود و پایان دادن به ستم جنسی، تا رهایی تمامیت
ملت ایران از یوغ ستم و فساد و جنایت رژیم، از پای نخواهندنشست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر