در دهه شصت رژیم سعی کرد با شکنجه مرا ساکت کند. به
دختران جوانی فکر میکنم که الان در ایران زندانی و زیر شکنجه هستند.
در دهه شصت به خاطر اینکه به خیابان ها آمدم و برای آزادی خود مبارزه کردم
و خواستار آزادی جامعه شدم به مدت هشت سال در ایران زندانی بودم. به زنانی فکر
میکنم که هنوز زیر همان شکنجه هایی هستند که من شاهدش بودم.
در ۲۴ اسفند ۱۴۰۱، سپیده قلیان، یکی از برجسته‌ترین فعالان زن
ایران، تنها چند ساعت پس از آزادی مجدداً بازداشت شد. او قبلاً پنج سال را در
زندان گذرانده بود. سپیده به زندان اوین که از سال ۱۳۵۰ برای نگهداری از زندانیان
سیاسی استفاده میشد برده و به بند انفرادی ۲۰۹ منتقل و تهدید به تجاوز جنسی شد. سی
و پنج سال پیش، من هم در همان بند زندانی بودم. زندانیان در آن زمان نیز مانند
اکنون تهدید به تجاوز جنسی میشدند و مورد آزار جسمی و روحی قرار می گرفتند.
بهانه رژیم برای قانون حجاب این است که زنان باید پوشیده باشند. اما ما
زنان ایرانی می دانیم که ما فقط بهانه هستیم و هدف سرکوب کل جامعه است. از زمان مرگ
مهسا ژینا امینی بدست گشت ارشاد رژیم سعی در سرکوب جامعه بوسیله اعدام و شکنجه
دارد. صدها نفر را کشتند. صدها نفر را نابینا کردند. زنان مورد تجاوز قرار گرفتند.
رژیم همیشه از اعترافات تلویزیونی استفاده کرده. در تقابل با انقلاب زن زندگی
آزادی نیز رژیم سعی میکند با شکنجه زندانیان آنها را مجبور به اعتراف علیه خود
بکند.
مدتی است که مدیای غرب به انقلاب ایران و سرکوبهای رژیم نمی پردازد. ما
باید کنار زنان و مردم ایران که خواهان حقوق اولیه شان هستند بایستیم. ما باید
جلوی اعدام کسانی که محکوم به مرگ شده اند را بگیریم و خواهان آزادی زندانیان
شویم. از سازمانهای جهانی و مدیا میخواهم که با انتشار وقایع در ایران از رژیم
بخواهند که بلافاصله به شکنجه زندانیان پایان دهد.
من آنروز را میبینم که رژیم، آنهایی که در قدرتند، بازجوها و زندانبانان
در دادگاه های مردمی محاکمه شوند.
نسرین پرواز با به قدرت رسیدن رژیم اسلامی در سال ۱۳۵۸ علیه رژیم وارد
فعالیت سیاسی شد. او در سال ۱۳۶۱ دستگیر، شکنجه و به مدت هشت سال زندان بود. خاطرات
زندان نسرین به نام، زیر بوته لاله عباسی و رمان او وسوسه این بود را میتوانید در
وبسایت او بخوانید:
ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره صد وپانزده، با گرامیداشت قیام ژینا مهسا امینی منتشر شد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر