نامه ای از شریفه محمدی از زندان لاکان رشت
لحظاتی هستند که
هرگز از یاد نخواهم برد در این شش ماه ساعاتی بودند که بر من سخت و سنگین
گذشتند اما هیچ !!! گاه نگریستم.
هنگامی که با صورت کبود برگه های بازجویی بر سرم کوبیده می شد!!
هنگامی که بعد از
سه ماه از انفرادی به بند عمومی منتقل شدم و یا زمانی که بعد از سه ماه آیدین
عزیزم را در آغوش گرفتم و هنگام دیدن سیروس در اولین ملاقات بعد از انفرادی که با
دیدن چهره خندان من اشکهایش جاری شده بود.و... بله هرگز این وقایع از یادم نخواهند
رفت.
و حالا دیروز ۲۸
اردیبهشت ۱۴۰۳ نگاههای منتظر و نگران مادر و خواهرم که انتظار داشتند مرا حضوری
ملاقات نمایند از یادم نخواهد رفت. آنها از راه دور با پاهای ورم کرده و درد آلود
به تنهایی.
آمده بودند تا مرا
در آغوش خود بگیرند. اما به آنها اجازه داده نشد، مادرم توصیه میکرد که شریفه
ناراحت نباش و چیزی نگو تا اذیتت نکنند!!
اما من فریاد زدم
تا هم مادرم و هم دیگران بشنوند و متوجه گردند که من فرزند پدر و مادری هستم که به
من آموخته اند در مقابل ظلم وبی عدالتی سکوت نکنم!!
هنگامی که بعد از
سه ماه وارد بند عمومی شدم ، دلم عجیب گرفته بود. با شنیدن این جمله که دلت را پیش
عزیزانی بگذار که در شرایط سخت و دشوار تری بوده اند آرامشی مرا فرا گرفت که با
امیدی بیشتر از پیشن این روزها را سپری کنم این چند خط را نوشتم برای اینکه به خانواده
و دوستان عزیزم بگویم دوستتان دارم به قول آیدین به اندازه کهکشان ها دوستتان دارم.
شریفه محمدی
ارسال از نسیم
محمدی
شریفه محمدی، فعال
کارگری ساکن رشت، صبح روز چهاردهم آذرماه
۱۴۰۲ با یورش ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت شد، پس از حضور در اداره‌ی اطلاعات
رشت روز
نهم دی ماه شریفه را به زندان سنندج منتقل
کردند، در زندان سنندج برای گرفتن اعتراف اجباری (طبق روال همیشگی وزارت
اطلاعات )او را تحت شکنجه و ضرب و شتم قرار دادند تا سناریوی
دروغین خود را پیش ببرند.
شریفه در مدت
بازداشت در زندان سنندج از «دسترسی به خدمات پزشکی» هم محروم بود.
اتهامات
انتسابی به شریفه محمدی مبنی بر وابستگی و ارتباط با گروههای سیاسی نه
تنها سندیت ندارد بلکه از اساس پوچ و بی اساس است .
طبق آخرین اطلاع
گفته شده هنوز پرونده «رفع نقص»نشده و در بازپرسی است. چند هفته قبل معاون دادستان
به سیروس فتحی همسر شریفه محمدی گفته بود ؛در چند روز آینده پرونده مجددا به
دادگاه فرستاده خواهد شد ولی هنوز این اتفاق نیفتاده است.او اکنون در بند قرنطینه
تبعید گاه لاکان رشت به سر می برد.
شریفه محمدی و سایر
فعالین کارگری و زندانیان سیاسی آزاد باید گردد.
زنده باد زن زندگی
آزادی
● زنده باد برابری
ماهنامه شماره یکصد و بیست و دوم رهائی زن
همه چشم ها به رفح
All Eyes On Rafah
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر