سرمایه داری قدی برای علم کردن ندارد
نسرین موسوی ایلخچی علیا
روز جهاني كارگر رسيد ، هر ساله با نزديكتر شدن اين روز تمام احزاب و تشكلها و سنديكاهاي كارگري با برپايي سمينارها و تجمعات اعتراضي نسبت به وضعيت كار، رفاه اجتماعي و آزادي صداي اعتراض كارگران را به دنيا ميرسانند، و فرياد ميزنند كه ديگر جامعه به زير پرچم سرمايه داري نميگردد، جامعه مانند بمب ساعتي ثانيه شمار پايان عمر بورژوا را ميشمارد و خواهان مطالبات جامعه است جامعه اي برابر عاري از هر گونه تبعيض قومي ، نژادي ، جنسيتي .
اول مي درحالي روز جهاني كارگر شد كه بيش از صد سال و اندي پيش هزاران تن از كارگران كارخانجات با اعتراض به وضعيت كار در كارخانجات براي اعتراض به كاهش ساعت كاري از ١٤ ساعت به ٨ ساعت دوش به دوش و پا به پاي هم به خيابانها آمدند آنها در آن روز نه اسلحه داشتند ونه نقشه آشوب در سر آنها كارگراني با دستهاي پينه بسته و رنجور از استثمار كارفرمايان خود نسبت به وضعيت كار معترض بودند زيرا كه در برابر ١٤ ساعت كار حقوق منصفانه اي دريافت نميكردند . اين كارگران دوش به دوش هم ميخواستند صداي خود را به گوش كارفرمايان برسانند ولي داستان طور ديگري رقم خورد آن كارگران در اين راه خون دادند و بسياري از آنان به جرم اين اعتراض به زندانهاي طولاني و اخراج از كار محكوم شدند . به پاس گراميداشت آنان اول مي روز كارگر ناميده شد اما آيا به راستي بعد از گذشت بيش از صد سال و اندي كارگران در امنيت شغلي و رفاه اجتماعي قرار دارند؟ آيا از حقوق و مزاياي منصفانه برخوردارند؟ آيا سرمايه داري چرخه صنعتش را بر وفق مراد كارگران ميگرداند؟ پس چگونه است كه روز كارگر هنوز صحنه اعتراضات و اعتصابات كارگران است ؟ هنوز هم كارگران دست خالي بدون سلاح دوش به دوش هم در خيابانها براي داشتن حقوق انساني خود اعتراض و اعتصاب ميكننند و در جواب گلوله، گاز اشك آور، زندان، دريافت ميكنند و يا تحت فشار شكنجه مجبور به اعتراف اجباري در رسانه ها ميشوند و اغتشاشگر معرفي ميشوند . جاي بسي تعجب است كه هنوز در قرن ٢١ زنان كارگري كه پابه پاي مردان كار ميكنند حقوقي كمتر از مردان دريافت ميكنند! آيا اين به خاطر جنسيتشان است ؟ كه اگر اينگونه است پس چگونه كارهاي مردانه و سخت به آنها سپرده ميشود و ساعات كاري مساوي با مردان دارند؟ زناني كه بسياري از آنان سرپرست خانوار هستند و گاهي علاوه بر بر فرزندانشان ،مادر و پدر خود را هم سرپرستي ميكنند.! يا حتي زناني كه پا به پاي همسرشان كار ميكنند چرا كه حقوق اندك كارگري با تورم و گراني جور در نميآيد فقر بيداد ميكند و يا كودكاني كه قبل از رسيدن به سن كار به دليل همان مشكلات خانواده و اقتصاد ويران جامعه ، كودكيشان را در پستوهاي كارخانه كارگري ميكنند از تحصيل و بازي هاي كودكانه اشان محروم ميشوند در حالي كه دستهاي كوچكشان چرخ سنگين سرمايه داري را ميگرداند تنها يك سوم يا كمتر از حقوق واقعي خود را دريافت ميكنند،چون كودكند، مانند زنان كه زن هستند . ميداني چرا ؟ چون سرمايه داري به تو اجازه تنفس نميدهد. فرق ندارد مرد باشي يا زن، يا كودك ، گراني ، تورم ، مشكلات مسكن و مشكلات بهداشتي و درماني ... را چاشني زندگيت ميكند راه نفست را ميبندد ،به خاطرهمين است كه هنوز ساعت كاري ١٤ ساعت و بيشتر از آن وجود دارد ، كارفرمايان از پرداخت مزايا ، بيمه و .. فرار ميكنند. استثمار بيداد ميكند، سرمايه داري ميگويد كارگر بايد هميشه گرسنه باشد ، تا از ترس فقر مجبور باشد با ساز ما برقصد، كارگر اگر اينگونه باشد عزيز دردانه ي سرمايه داري است كه اگر سرپيچي كرد آشوبگر است خوشي زير دلش زده اخراج است هيچ جاي ديگري برايش كار نيست چون سركش است ، پس مجرم است دلش بيشتر از مقرري سرمايه داري ميخواهد . چه سرمست است سرمايه داري كه مرد و زن و كودك همه تحت سلطه ي اويند و در اردوگاه اجباري او كار ميكنند ، مرد و زن و كودك همه براي ناني بر سر سفره ، و سرپناهي براي خانواده در اردوگاهش شلاق استثمار سرمايه داري را بر تن رنجورشان تحمل ميكنند گاه سكوت ميكنند و مانند بغضي آنرا فرو ميدهند، ولي گاه با مشتي گره كرده درهاي اين اردوگاه اجباري را از جاي در ميآورمد فرياد ميزنند ديگر تمام شد ، پايان تو نزديك است سرمايه داري . امروز جامعه آگاه است جامعه متعلق به همه ي مردمان است از هر طيف و جنسيتي، از هر قوم ، نژادي ،جامعه اي خواهيم ساخت بدور از تبعيض و فقر و مردمانش در رفاه و آزادي و امنيت زير پرچم برابري . كارگر به معناي لغوي ثمر بخش هميشه ثمر بخش بوده نتيجه اينهمه قدرت گرفتن سرمايه داري از فكر و بدن و عمر ثمربخش انسانهاي كارگري از هر طيف جنسيتي ، سن و سالي است كه با بازوان قدرتمندشان چرخهاي صنعت را گردانده اند ، كه اگر يك روز دستي توانمند از اين چرخه بايستد جامعه لنگ ميزند امارحالازقدرت براي ماست طبقه كارگر اينجاست كه ميگوييم جامعه را بما بسپار به مردمان كارگر خودمان خوب ميدانيم چگونه رفاه را بين تمام مردمان تقسيم كنيم سهم تمام مردمان از سود چرخه صنعت متعلق به همگان است نه فقط سرمايه داري . داستان طبقه كارگر را پاياني نيست ، تا زماني كه عدالت برقرار شود تا سرمايه داري كلاه از سر برندارد و در مقابل كارگر كرنش نكند ، اين داستان هرگز پايان نمي يابد تا زماني كه روز جهاني كارگر در سراسر دنيا، بدون اعتراض و اعتصاب باشد آزادي و برابري برقرار باشد زيرا قدرت در دست تواناي كارگران است چرا كه كارگران برنده اين ميدان هستند . آنروز روزي است سرمايه داري قدي براي علم كردن ندارد .
زنده باد آزادي و برابري ، و نه با استثمار كارگر پيروز باد يك مي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر