10 اکتبر یک روز
خاص است . روز جهانی علیه اعدام . در این روز همه کنشگران ضد اعدام ، تلاش میکنند
تا به جامعه بشری بگویند ، اعدام هیچ تاثیری در کاهش جرم و جنایت نداشته وفقط باعث
ترویج خشونت است .
در سرزمین ما به
دلیل بالاترین آمار اعدام در جهان ، هر روز ، میتواند روز اعتراض بر علیه این
خشونت عریان باشد . هرچند عده ای از صاحبمنصبان با تمام قوا از این عمل ضدبشری
دفاع کرده و اصرار بر ابقای آن دارند ، اما فعالیت آگاه کننده ی فعالین بر علیه
اعدام ، روز به روز ، بیشتر شده و افراد بیشتری از مردم به زشتی این عمل قرون
وسطایی پی میبرند . با اینحال هنوز راه درازی در پیش داریم تا دیگر هیچ شهروندی به
تماشای نمایش زشت و کثیف اعدام در ملاءعام نرود .
راه زیادی در پیش
داریم تا همه مردم بدانند بی تفاوتی در برابر اعدام دیگران ، باعث میشود
استادیومهای ورزشی بجای محلی برای لذت بردن به مکانی برای اعدام تبدیل شود . باید
اعتراض کرد به کسانی که از جرثقیل که برای ساختن اختراع شده ، بعنوان وسیله ای
برای اعدام استفاده میکنند .
وقتی تصویر
گردنهای خونین اعدام شدگان را میبینیم باید اعتراض کنیم که به چه حقی از سیم بکسل
برای دار زدن فرزندان مردم استفاده میکنید ؟
جهان نیز باید بر
علیه اعدام در ایران و سایر نقاط وارد عمل شود . صرف صدور بیانیه کافی نیست . باید
مبارزه بر علیه اعدام مقدم بر هر گفتگویی باشد . پیش شرط هر معامله ای .
مبارزه بر علیه
اعدام ، نیاز به فعالیت خستگی ناپذیر دارد . به عزم ملی . مردم باید یکصدا بگویند
: همین الان همه احکام اعدام را متوقف کنید . همین الان چوبه ها را بشکنید .
مردم ایران باید
یکصدا بگویند : اعدام بس است . نه به اعدام . زنده باد زندگی .
ماهنامه رهایی زن سری سوم شماره پنجاهم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر