تابستان امسال با
موج جدید و شدیدی از اعدام‌ها همراه بوده است. از اعدام زندانیان عقیدتی اهل سنت
تا اعدام شهرام امیری، پژوهشگر و متخصص رادیو ایزوتوپ‌های پزشکی و «قهرمان هسته‌ای»
عصر احمدی‌نژاد و همچنین محمد عبدالهی، زندانی سیاسی کرد، تا اعدام متهمان به جرایم
غیر سیاسی و امنیتی، همه و همه در تابستان سال جاری نشان از آن دارد که سیل اعدام
در ایران توقف‌ناپذیر است و با سرعتی زیاد به حرکت خود ادامه می‌دهد.
این اعدام‌ها در شرایطی انجام می‌شوند که حدود دو ماه از
ششمین کنگره جهانی علیه اعدام می‌گذرد. در این کنگره، جهان با عزمی دوباره و حضور
دست‌کم ۱۳۰۰ نفر از ۱۲۱ کشور جهان در اسلو پایتخت نروژ، علیه مجازات اعدام به پا
خاست.
نظام قضائی رژیم جمهوری اسلامی بر مبنای خشن‌ترین اشکال
سرکوب فاشیستی بنیان نهاده شده است. دستگیری و شکنجه‌های قرون وسطائی، پرونده‌سازی‌های
واهی، بی‌حقوقی کامل زندانیان سیاسی، دادگاه‌های قلابی و فرمایشی، عدم دسترسی متهم
به وکیل مدافع و حداقل شرایط یک محاکمه عادلانه، قطع ارتباط زندانیان با خانواده‌ها
در طول زندان، اعدام‌های گسترده و از جمله اعدام جوانانی که زیر سن قانونی قرار
دارند از جمله مشخصات ثابت و همیشگی دستگاه
کشتار جمهوری اعدام و جنایت اسلامی بوده است.
این اعدام‌ها حاوی پیامی برای کنشگران سیاسی و مدنی و به‌ویژه
جوانان در داخل کشور است.
کسی گمان نبرد که باز شدن فضای نسبی در مناسبات بین‌المللی،
باز شدن فضا در داخل کشور را نیر به همراه خواهد آورد. وهمچنین حاوی این پیام برای
غرب می باشد کشورهای غرب بدانند که بسته
شدن پرونده هسته‌ای به هیچ وجه به معنای آمادگی جمهوری اسلامی برای بررسی پرونده دیگر
مثلا در رابطه با حقوق بشر نیست.
پیام دیگر برای عربستان سعودی می باشد و در پایان باید برای
جلوگیری از اعدام تمام ملت ایران بابرپاکردن کمیته هاعلیه اعدام ، بآین حکومت
مقابله کنند تالغو حکم اعدام برای هممبارزه کنند و این اولین گام برای گوشمالی دیکتاتور
می باشد.
ماهنامه رهایی زن سری سوم شماره چهل و نهم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر