گزارش سحر صامت
گزارش سحر صامت در روز یازده سپتامبر مهاجرین
افغانستان، ایران و شهروندان سوئد یکصدا علیه حاکمیت طالبان و حامیانشان سخن گفتند. با سپاس از سحر
صامت برای تهیه و ارسال این گزارش. سخنرانان عبارت
بودند از ماریا یوسفزی، یاسمین پوسیو، هانس لیده نمایندگان فعلی و سابق حزب چپ در
پارلمان سوئد، خانم سارا و صدای یک زن از افغانستان و پریسا شهروند افغنستان مقیم
سوئد.
سخنرانی ماریا یوسفزی
سلام به افغانستان دردمندم که هزاران فرزند خودرا بخاطر ازادی و تمامیت ارضی افغانستان در طی
چهل سال به خاک دفن کرده اند !
هزاران سلام به
هزاران سپاهی گمنام و خانوا ده های که فرزندان شان گلگون کفن
گردیده اند....
درود به روان
پاک زنان که زنجیر استبدادرا در محکمه صحرایی تیر باران وسنگسار شدند.
مهمانان گرامی! ازایکه در حرکت انسانی مارا همراهی میکنید و با زنان
بی صدا سرزمینم افغانستان همصدا شدید سپاسگذارم.
اشغال اشکارا افغانستان یوم 15/8/2021 باردیگر ثبت تاریخ گردید. وسر خط اخبار جهان شد
اما جهان نظاره گر فجایع قرون وسطایی بالای زنان ومردم است .
زمامداران
خودفروخته وتامغز استخوان خاین و‌جنایت کار درسراسر افغانستان کوشیدند تا قدرت سیاسی
را به طالبان و حمایت کننده های شان رسمن بسپارند و تسلیم آی اس آی پاکستان و
سازمانهای استخباراتی امریکا وشرکای شان نمایند.
طالبان مدعی اند
که مردم به آنها تسلیم شده و گویا بیعت نموده اند، اما مردم در میدان هوایی کابل نشان دادند که خواهان فرارشان از استبداد طالبانی است و
تاامروز هم ادامه دارد.
به صدها انسان بیگناه
برای نجات شان قربانی درمیدان هوایی به
خاک وخون کشیده شد. .
زنان و مردم ازادیخواه هیچ وقت زیر بارستم نمیگردند.اینبار امریکا
شکل اشغالش به اجیر خود فروخته isi بنام امارات اسلامی طالب تغیر داد اینرا همه میدانند که امریکا اشغال
گر طی بیست سال برای تکمیل پروژه خود بنام دیموکراسی داعش وطالب والقاعده یکی بعد
دیگری برای نابودی ملت بالای مردم تحمیل کرد مثل عراق، سوریه، لیبیا ویمن...
فرار شرم اور امریکادرتاریخ سیاه ثبت شده است . ملت ازاده مادر برابرهیچ اسارت ساکت نمانده ونمیمانند حس ازادیخواهی در رگ رگ وجود شان جریان
دارد که زن ومرد شب وروز در کوچه ها نعره
ازادی بلند میکنند وکردند. زنان به هیج عنوان شلاق ستم وفرهنگ مرد سالاری وبربریت
ومذهب تجارتی را نمی پذیرند.
همانطوریکه امریکا فرارشرم
اور داشت وبا اجیرانش این دولت هم به قیام های مردمی وملی مردم شکست میخورند.
حاکمیت طالبانی وشرکا و‌حمایت کننده گان شان نیز
محکوم به شکست تاریخی میشوند.
طالبان و شرکا و‌حامیان شان باید بدانند که :
افغانستان به مردم افغانستان تعلق دارد و خواهد داشت..
زنده باد آزادی
زنده باد افغانستان
سخنرانی جاسمین پوسیو نماینده حزب چپ شوئد
سلام اسم من جاسمین پوسیو هست و یکتن از نمایندگان حزب چپ سویدن در
پارلمان هستم.
از دیدگاه من مداخله نظامی در آن کشور راه حل نیست بلکه ما از طریق
همبستگی سیاسی باید برای پیشرفت و توسعه افغانستان تلاش کنیم.
از لحاظ دیدگاه سیاسی حزب ما، حمایت از افغانستان باید ادامه داشته
باشد.
ما برخلاف تعداد زیادی از احزاب که میگویند باید کمک ها را به
افغانستان کم کنیم، معتقدیم که حمایت ها بدون کم و کاستی به افغانستان باید ادامه
داشته باشد.
همچنان تمام سیاسیون در صحنه باید صدای خود را برای حمایت و دفاع از
فعالیت حقوق بشر، خبرنگاران و دیگران با موقعیت های شغلی و اجتماعی بلند کنیم.
ما به تنهایی نمیتوانیم وضعیت زنان و کودکان را بهبود بخشیم، بلکه
خود مردم افغانستان نیز باید در این زمینه فعالیت کنند.
در بیست سال گذشته حدودا نیم میلیون کودک در افغانستان برای تعلیم به
مدرسه میرفتند، اما امروز بیش از ۸ میلیون کودک در حال تحصیل اند، و تحصیلات
کودکان باید ادامه داشته باشد. همچنان امروز زنان در افغانستان وارد جامعه شده و
کار در پست های به طور مثال، فعالان سیاسی و خبرنگار فعالیت دارند و در ساختار و
شکل گیری جامعه نقش مهمی ایفا می کنند. آنها باید حمایت شوند و ما نمی توانیم حمایت
های خود را به روی آنها قطع کنیم. کمک های ما قرار نیست در جیب طالبان برود، بلکه
به جامعه افغانستان اهدا شود.
ما سال‌های سال بر روی موضوع پناهجویی تمرکز کردیم. به هیچ صورت
عقلانی نیست که پناهجویان به افغانستان باز گردانده شوند. این عقلانی نیست که به
مردم اقامت و حق ماندن داده نشود با توجه به جنگ جریان دارد و هزاران آدم بیگناه
جان های خود را از دست دادند. پس به این نتیجه میرسیم که افغانستان جای امنی نیست،
قطعا نمی‌شود بدون اقامت در سوئد زندگی ساخت و کار کرد. باید به پناهجویان امکانات
کار کردن و درس خواندن داده شود.
RFSU هانس لینده، نماینده سابق مجلس و رئیس هیات مدیره سخنرانی
حدود ۱۰ سال پیش فرصت سفر به افغانستان برایم مهیا شد.
من از شهر های کابل، مزار شریف و سمنگان دیدار کردم. در این سفر من
با تعداد زیادی از مردم فوق العاده شجاع که برای کشور خود، زندگی و هموطنان خود
تلاش می کردند، افغانستان ملاقات داشتم. در پروژه I back که توسط کمیته (سویدن افغانستان) در حال اجرا بود
و مربوط به آموزش دوره های زنان و زایمان و مکاتب در سنمگان می‌شد. در راه دیدار از این
آموزشگاه ها یک کیلو بادام از بازار محلی
خریدم. هنوز هم تعدادی از آن بادام ها را در یک کاسه روی میز آشپزخانه به عنوان یادگاری
از افغانستان و جلساتم در این کشور نگه داشتم. من پشیمانم از این که چرا مقدار بیشتری
از این بادام ها را برای یادگاری( اشیایی که می‌شود به عنوان یادگاری نگه داشت)با
خودم نیاوردم. اما در مقابلش خیلی خاطرات قشنگی را از این سفر با خودم به همراه
دارم. من هیچگاه مهمان نوازی مردم افغانستان را فراموش نخواهم کرد، زمانی که من
مانند یک مهمان در آن سرزمین بودم. من هیچ وقت بوی شکوفه های درخت بادام را فراموش
نخواهم کرد. من هیچ هرگز زیبایی کوه های افغانستان را فراموش نخواهم کرد. و هیچ
وقت ملاقات هایم با قابله های جوان و شجاع را فراموش نخواهم کرد. زنان جوانی که
برای فراگیری دانش و نجات جان انسان‌های این کشور
و خواهران خود و خانواده های خود را ترک می کردند.
زمانی که طالبان
قدرت را به دست داشتند فقط ۴۶۷ قابله در کل افغانستان وجود داشت. افغانستان
بالاترین مرگ و میر نوزادان را در جهان داشت. در افغانستان خطر مرگ زنان حامله را
بیشتر ار سربازان تهدید می کرد. با تشکر از قابلگانی که توسط پروژه
I back که توسط کمیته ( سویدن، افغانستان)
دوره های آموزشی دیدند، تعداد قابلگان در افغانستان رو به افزایش شد و آمار مرگ و
میر نوزادان و مادران کاهش یافت. میلیون ها کودک افغان تحت حمایت این پروژه از
سواد برخوردار شدند. تعداد زیادی از افغان ها توانستند آگاهی در زمینه حقوق انسانی
خود و تمرین آن را تجربه کنند. من به یاد دارم وقتی به ملاقات محصلین رشته قابلگی
توسط I back رفتم به این فکر کردم که این دختران و
زنان با چه جرات و شجاعتی با وجود جنگ جرات می کنند به تحصیل خود ادامه دهند. اگر
آنها بر این باوراند که برای آزادی افغانستان و آینده تلاش کنند، پس من هم باید
مانند آنها باشم. من تقلب به دختران شجاع آی بک
که سال‌های پیش این فارغ شدند و به آینه خود امیدوارم بودند فکر میکنم. ما
حالا میدانیم که در حال حاضر هیچ آینده یی برای آنها وجود ندارد.همه ما مبدانیم که
امروز هیچ امیدی برای امید به آینده با این وضعیت خیلی سخت است.نه تنها سرنوشت و آینه
آی بک، بلکه سرنوشت کل افغانستان مبهم است. من در این هفته های اخیر به کودکانی که
در خیابان های نزدیک آموزشگاه مامایی مشغول به بازی بودند فکر میکنم، به آن
فروشنده مهربان مردی که از آن بادام خریدم و چه اتفاقی برای آن قابله های دلاور
افتاده است. خطر این که موانعی پیش روی پیشرفت و ترقی آنها قرار بگیرد و آنها را
به ۲۰ سال گذشته برگرداند زیاد است. از این که
دختران با پدیده کودک همسری به جای درس و
تعلیم مواجه شوند. از این که باز تعداد زیادی
از زنان باردار در دوران حاملگی و یا زایمان کشته شوند. طبق گفته ها و تخمین
سازمان FN،
تا سال آینده خطر افزایش
آمار خط فقر در افغانستان به مرز ۹۷٪ می‌رسد. ما همین حالا شاهد خشونت های
فیزیکی خبرنگاران و فعالین جامعه مدنی در خیابان های کابل هستیم. اگر ما حالا به
افغانستان پست کنیم آزادی میلیون ها افغان تحت فشار و خشونت طالبان از بین می رود.
وقتی در کابل بودم به یک تپه رفتم، جایی که آسمانش پر گودی پران ها( بادبادک های) رنگارنگ بود. در آن
زمان یک نوجوان افغان با اشاره با انگشت شهر را به من نشان داد و گفت؛ امپراتور ها
در این شهر برای مردن می آیند. افغانستان سالها مورد توجه سیاستمداران انگلستان،
شوروی سابق، آمریکا، پاکستان و چین است. سالها مردم افغانستان قربانی جنگ های سیاسی
شده اند. پشت تمام جملات زیبا، بیانیه های قشنگ ایجاد آزادی و امنیت برای مردم
افغانستان فراموش شد. هر بار مردم افغانستان تاوان زیادی برای جنگ دیگر کشورها در
افغانستان را متقبل میشوند. جواب فاجعه انسانی که در حال حاضر در افغانستان به
وقوع پیوسته توسط کشورهایی که از افغانستان برای پلان جنگ سیاسی خود به بازی گرفتند چیست؟ تا زمانی که کشورهای دیگر برای قدرت سیاسی میجنگند
آرامش و آزادی مردم افغانستان کاملا غیر ممکن است. من افراد شجاعی را در افغانستان
ملاقات کردم، زنان و مردانی که برای آرامی، برابری و آزاذی وطن تلاش کردند. تمام
آن افغان ها و شما که به آینده افغانستان باورمند اید، شما امید افغانستان هستید.
شماهایی که قرار است آینده باشید به کمک و همبستگی جهانیان نیاز دارید.
حالا زمان ناامیدی نیست،حالا وقت پست کردن به افغانستان نیست. حالا افغانستان و مردمش بیشتر از گذشته نیاز به حمایت و همبستگی
دارد.
بولتن ویژه جنبش رهائی زنان در افغانستان - ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره نود و نه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر