دیپلمات های ما در هرات صبحانه را خورده اند و طالبان را برادر خود می دانند

بهاره شرفی طالبان از دروازه های هرات رد شده است و جمهوری اسلامی تیتر می زند دیپلمات های ما در هرات صبحانه را خورده اند و طالبان را برادر خود می دانند. دخترکانم؛ دیکتاتورها که از راه می رسند به جنگ بر علیه زندگی برمی خیزند. صدام در گودال پر از کثافت،بن علی گریخته از وطن،حافظ اسد در گور و بشار اسد میراث دار رذالت پدر، قذافی پدرسالار متوهم لیبی ... آیا در لحظه مرگ هرگز اندیشیده اند که چند زندگی را کشته اند؟ افغانستان سقوط می کند و سقوط افغانستان سقوط شان آدمی است .سقوط لبخندها و نگاه های روشن دخترکانی که قرار بود سرنوشت بهتری از مادرشان داشته باشند ونمی دانیم کابل در خاطره خود چند بار دیگر باید بمیرد و زنده شود تا دیپلمات های جمهوری اسلامی در روزی که طالبان دروازه های هرات را رد کرده است با آرامش در روزنامه ها تیتر بزنند دیپلمات هایش صبحانه میل کرده اند و طالبان را برادر خود می خوانند.  اندوه از دیوار شکسته خانه من رد شده و رسیده است به نیمروز، شبرغان، تخار، فراه، بدخشان، سرپل، قندوز، سمنگان، بغلان، غزنی، قندهار، هرات  درحالی که دخترکان افغانستانی روزنه شکوه و امیدشان بسته می شود در حالی که مانند ابر بهار اشک می ریزند. درحالی که در پستوهای خانه پنهان می شوند ،دنیا به تماشا نشسته است و دیکتاتور پیر در خانه من  استالین وار  چنگالهایش را از روی خاورمیانه جدا نمی کند.  جنازه روی جنازه مرگ روی مرگ . نه؛ ما هرگز نمی توانیم به صلح برسیم وقتی هولوکاست دوباره و دوباره جلوی چشمانمان اکران می شود و جهان، متفق جهالتی است که در خانه ماست در تخت فرمانروایی خویش.دگرکشی باز می آید جوانه می زند،ریشه هایش را از هورالعظیم و کارون و هامون سیراب می کند تا کلان شود و تناور و ساقه های ضخیمش میل پرچم هایی شود در دستان شرق دور و سرزمین بگراد تا بلند و فاخرانه بگویند اگر طالب ها کابل را تسخیر کنند آنها را به رسمیت میشناسیم .ننگ باد بر جهان خاموش.

 بولتن ویژه جنبش رهائی زنان در افغانستان - ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره نود و نه  

http://rahaizanorg.blogspot.com/2021/10/emancipation-of-women-of-afghanistan.html