۱۴۰۰ آبان ۸, شنبه

سحر صامت خبرنگار رهایی زن در گفتگو با خبرگزاری بورس در سوئد

 


یک تن از بوروس نشینان با تمرکز روی مسایل افغانستان می گوید " همه چیز نابود شد ".

سحر صامت  یک تن از خبرنگاران شهر بورس با آشفتگی به خبرگزاری بورس می گوید: زمان آن رسیده که از صدایم را رساتر


کنم از وقتی  که دوستان خبرنگارم محکوم به سکوت شده اند. هیچ چیز نمی تواند مانع سرازیر شدن اشک هایم شود. همه چیز در این جنگ از بین میرود. خانه ها ، مدارس و حتی  آزادی. چندین شب است که غصه و نگرانی از وضعیت سیاسی و امنیتی خواب را از چشمانم دزدیده.

شب سه شنبه در نزدیکی پنجره ی یک تن از خبرنگاران در کابل صدای تیر اندازی به وضوح شنیده می شود. او با دوربین موبایل خود از تیراندازی تصویر برداری میکند و آن را با یک پیام کوتاه برای سحر صامت ارسال میکند. او در پیام خود چنین می نویسد: امشب طالبان رفتن نیروهای نظامی آمریکایی و ناتو را جشن می گیرند. این صدای تیراندازی شادیانه آنها به خاطر تحویل گرفتن افغانستان از دست دولت سابق و نیروهای خارجی است. سحر صامت اظهار داشت:  سرنوشت افغانستان به سمت تاریکی رفت. از ناراحتی دیگر خوابم نمی برد نمی دانم چه اتفاقاتی قرار است رخ دهد . او در افغانستان به دنیا آمده و حدود ۱۱ سال پیش به سوئد مهاجرت نموده است ( البته اینکه من افغانستان به دنیا آمدم رو خودشون نوشتن, من در مورد آمدنم به سوئد  حرف زدم). سحر از شهر بوروس به صورت خبرنگار آزاد با یک  تلوزیون فارسی زبان به نام  رهایی زن که تمرکزش روی مسایل مربوط به حقوق زنان و کودکان  و یک تلویزیون افغانی است کار می کند ( در حالی که من گفتم من مسوول بخش افغانستان هستم) فعالیت دارد.  فعالیت های سحر را با رسانه های بین المللی مانند سی ان ان، بی بی سی و صدای آمریکا هم می توان مشاهده کرد. هیچ آمار و ارقام دقیقی از مشکلات زنان در  افغانستان  دست نیست. حتی تعداد زیادی از زنان فاقد هویت اند. سحر می گوید وظیفه ما خبرنگاران این است که گزارشات بیشتری از وضعیت زنان در افغانستان تهیه کنیم و صدای آنها باشیم. ما برای حقوقی می جنگیم که در کشور سوئد سالها پیش برای این حقوق جنگیده شد به طور  مثال همین هویت .

 در حال حاضر و با وضعیت پیش آمده ، رسانه ها تقریبا غیر فعال شده اند و اکثر خبرنگاران از ترس اینکه توسط طالبان شناسایی نشوند خود را پنهان کرده اند.

سحر می گوید، اکثر دوستان خبرنگارم خانه نشین شده اند و از ترس طالبان حتی بیرون نمی روند و حتی آدرس های خود را ترک کرده اند. تمام پیشرفت و دستاورد ها همراه با فرار سیاستمداران، مسدود شدن بانک ها و بر کنار شدن پلیس و امنیت از بین رفت.

 اکثر دختران نیز جرات نمی کنند بیرون بروند. آنهایی هم که از اوی اجبار بیرون می روند نیز باید حجاب خود را طبق میل طالبان رعایت کنند. در حال حاضر امکان فیلم برداری عکس برداری  به صورت رسمی و قانونی وجود ندارد. دیگر شانس گفتن حقیقت از طریق رسانه از بین رفت. اما  فیسبوک در میان مردم افغانستان طرفدار زیادی دارد و تعداد زیادی کاربری سحر صامت در فیسبوک را دنبال می کنند. او بیش از ۲۱ هزار نفر دنبال کننده دارد و سحر می گوید پست کردن مطالب و اطلاعات از طریق  فیسبوک نیز یکی از راه کارهاست. او می گوید ترس من از سانسور و یا فیلتر شدن اینترنت توسط طالبان و قطع رابطه ما با افغانستان است. او میگوید بدون اینترنت شرایط برای کسانی که در خانه پنهان شده اند دشوار می شود، زیرا آنها از حوادث و رخداد ها بی اطلاع می مانند.

سحر صامت می گوید بیشتر خبرنگاران در افغانستان به اطلاع رسانی وضعیت کنونی توسط رسانه های بیرون از مرزهای این کشور چشم دوخته اند. آنها امیدوار اند تمرکزی که رسانه های جهانی به مسایل افغانستان کرده اند باعث جلب توجه مردم جهان شده و

  حس واکنش به مساله وضعیت امنیتی و کمک  را در جهانیان بیدار کند. هیچ چیز نمی تواند مانع  ریختن اشکهایم در این روزها شود. از این که مردم بی خانمان شده اند، مدارس بسته شدند و آزادی از بین رفت. سحر صامت می گوید: از این که کاری از دستم ساخته نیست حس ناامیدی و پوچی دارم. در این هفته های آخر عکس هایی از نگرانی های مردم افغانستان در سراسر جهان منتشر شده است. هواپیما هایی پر از مسافر و بیش از گنجایش معمول، سقوط افراد از بال هواپیما و مادری که کودک نوزاد به آن سوی دیوار خاردار به دست سربازان خارجی می سپارد تا جان کودک خود را نجات دهد. اشک های سحر صامت موقع تشریح آن صحنه ها سرازیر می شود. او می گوید انسان های زیادی در این مدت زمان جان های خود را از دست دادند.

او آرزو میکند تغییری در شرایط ایجاد شود و جهانیان برای آوردن امنیت و کمک های خود به افغانستان کمک کنند. همچنان به آنهایی که در شرایط وخیم ناآرامی قرار گرفته اند کمک رسانی شود. برای تعداد زیادی قدرت گیری و تسلط آنها به قیمت مرگ و زندگی تمام می شود. او می گوید: آخرین امید ما این است که تعداد زیادی با ما همصدا شوند و به طالبان و حضورشان مشروعیت نبخشند

متن پیاده شده از سوئدی به فارسی


 بولتن ویژه جنبش رهائی زنان در افغانستان - ماهنامه رهائی زن سری سوم شماره نود و نه  

http://rahaizanorg.blogspot.com/2021/10/emancipation-of-women-of-afghanistan.html 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر