به مناسبت اول ماه مه؛ روز جهانی کارگر
http://www.rahaizan.tv/2022/04/may-1st-round-table.html
امسال در شرایطی به استقبال اول ماه مه روزجهانی کارگر میرویم که کارگران هفت تپه،
فولاد اهواز، ذوب آهن اصفهان و
تراکتورسازی تبریز و صدها کارخانه و بزرگ و کوچک در مصاف با فقر
و فلاکت تحمیلی رژیم حاکم ، هم سرنوشتان خود را در صفوف متشکل فرهنگیان و
بازنشستگان میابند و با صدای رساتر فریاد میزنند، دیگر بس است تحمل فقر و فلاکت
اقتصادی و فرهنگی. دیگر بس است تحمل نظام سراپا فاسد و چپاولگر حاکم. دیگر وعده و
وعیدهای تو خالی و تزویر و ریاکاری حاکمان شکمباره، سفره های خالی فرزندانمان را
پر نخواهد کرد. جشن اول ماه مه امسال باید نوید بخش اتحاد و همبستگی طبقه کارگر و دیگر اقشار زحمتکش
جامعه باشد و اولین روز سرآغاز نوین اتحاد
و همبستگی و همگامی جنبش کارگری با جنبش فرهنگیان و بازنشستگان برای احقاق حقوق
پایمال شده میلیونها انسان شریف از مشتی مرتجع زالوصفت خواهد بود.
در برنامه امشب با دو میهمان عزیز؛ فرخنده آشنا
از فعالین کارگری و سعید تقوی از مسئولین سندیکای ترانسپورت سوئد به مطالبات و
مصافهای جنبش کارگری و جنبش فرهنگیان و بازنشستگان خواهیم پرداخت.
میهمانان گرامی فرخنده آشنا و سعید تقوی عزیز به برنامه رهائی
زن خوش آمدید.
فرخنده آشنا: من هم سلام دارم خدمت شما عزیزان و بینندگان
گرامی . امیدوارم امسال، سال خوبی از نظر مبارزات برای طبقه کارگران در ایران
باشد.
سعید تقوی: من هم تشکر میکنم از این به من وقت دادید تا در
این تریبون شرکت کنم و همانطور که فرخنده گفت امیدوارم امسال ، سالی باشد که ما
بتوانیم موفق تر از سالهای دیگر در مبارزات مان علیه این ستمی که بر کارگران ،
معلمان ، بازنشستگان و مردم ایران و زنان میشود ، کمک برسانیم و صدایی برای آنها
در خارج از کشور باشیم.
مینو همتی: قبل از
هرچیز باید بگویم که جای فرهنگی مبارز رسول بداغی در این میزگرد خالیست. با آرزوی
آزادی فوری ایشان از بند، سوال اولم را از
آقای تقوی در رابطه با اطلاعیه حمایتی سندیکاهای سوئد از آقای بداغی شروع کنم. این
اتحادیه ها تا چه حد با فعالیتهای آقای بداغی و تشکلات صنفی در ایران آشنا هستند؟
سعید تقوی: پلتفرم سندیکاهای کارگری سوئد از سال 2015 شروع
به کار کرد. ما نهادی هستیم در درون سندیکاهای کارگری سوئد به ویژه در رابطه با
ایران ، مرکز فعالیت ما پیگیری مبارزات
کارگران ، معلمان و سایر فعالین مدنی در ایران است. پلتفرم سندیکاهای کارگری در
واقع یک متدولوژی است که از این طریق بتواند در سایر کشورهای دیگر که حقوق فعالین
کارگری رعایت نمیشود را حمایت کند. به همین جهت من به تمام رفقا توصیه میکنم که در
کشوری که زندگی میکنند عضو سندیکای حرفه ای خودشان بشوند. زیرا حقوق سندیکا همان
حقوق بشر است. فعالیت های ما با تشکیلات سندیکایی در ایران برنامه ریزی میشود. در
جامعه ای که کارگران به این حقوق سندیکایی دسترسی نداشته باشند و در آن حقوق شان
زیر پا گذاشته شود آن جامعه دموکراتیک محسوب نمیشود . همانطور که در ایران اجرا
نمیشود.
ما معتقدیم که رفقای احزاب مختلف سیاسی میتوانند
راسا و بصورتی که خودشان تشخیص میدهند فعالیت کنند. این احزاب سیاسی هستند که
بایست از خواستهای سندیکاها رفاع کنند. رژیم در ایران شوراهای اسلامی کارگران را
تاسیس کرده است . در صورتیکه یک سندیکا برای تمام اقشار با عقاید مختلف فعالیت
میکند نه فقط برای یک عقیده مشخص. نمونه کار تشکیلات شورای معلمان به همان صورتی
است که ما در سوئد فعالیت سندیکایی خودمان را پایه ریزی کرده ایم. ما شورایی تصمیم
میگیریم و پاسخگوی تصمیمات خودمان هستیم و در مقابل تصمیمی که میگیریم مسئول
هستیم.
ما از سال 2000 با رفیق بداقی در تماس بودیم. البته
نه تنها با رسول بداقی بلکه فعالیت های ما حول حمایت از تمام فعالیت های کارگری ،
معلمان ، فعالیتهای مدنی و سیاسی و زنان نیز انجام گرفته است. در سال 2014 تا 2015
پلتفرم یک لیستی به زبان انگلیسی انتشار دادیم که روی لیست ، نام همه رفقای در
زندان را آورده بودیم. در آن لیست نام رفیق بداقی ، عبدی ، بهشتی ، رضا شهابی ،
داود رضوی ، جعفر عظیم زاده و .... آورده شده بود. ما این لیست را بعنوان یک سند
با سایر سندیکاهای کارگری ، مقامات سیاسی در سوئد ارائه دادیم و از آنها خواستیم
که در آزادی این رفقا کوشا باشند.
بداقی در سال 2009 به شش سال زندان محکوم شد آن
هم به اتهام تبانی علیه امنیت نظام و اجازه هر گونه فعالیت سندیکایی و اجتماعی از
او گرفته شد. رژیم از او خواست که اگر او استعفا بدهد آزاد خواهد شد. ولی به آنها
گفت که برای حقوق خودمان مبارزه میکنیم و شما نمیتوانید این حقوق سندیکایی و
اجتماعی را از ما بگیرید. حال میبینم که این معلمان و کارگران چقدر زجر می کشند
ولی با این وجود به مبارزه به حق خود ادامه می دهند. همانطور که گفتم ما از سال
2015 شرایط این رفقا را پیگیری میکنیم و این پیگیری ها ادامه خواهد داشت.
مینو همتی: فرخنده
آشنا عزیز، رابطه مطالبات به حق فرهنگیان و بازنشستگان با مطالبات جنبش کارگری از
چه پیوند ارگانیکی برخوردار است ؟ بطور مثال همین روزهای اخیر شاهد تجمعات گسترده
فرهنگیان بوده ایم. این جنبشها در مبارزات
جاری چگونه بهم پیوند میخورند؟
فرخنده آشنا: در واقع باید برگردیم به عقب ؛ به اعتراضات
شرکت واحد ، هفت تپه ، نفت و پتروشیمی اگر نگاه کنیم به چیزهایی میرسیم . اگر چه
رژیم هر دفعه با سرکوب اعتراضات را خاموش کرد اما پس از هر اعتراضی ما قوی تر بلند
میشویم. از تجربه ها و شکستها می آموزیم و یک قدم به پیروزی نزدیک تر میشویم. چون
این زندگی واقعی ماست و دائما با فقر و گرسنگی داریم زندگی میکنیم. الان کولبران و
سوخت بران ، نان را به نرخ جانشان بدست می آورند. این ها چطور میتوانند اعتراض
نکنند. الان یک اتفاق مبارکی افتاده و آن هم با تلاش معلمان که بسیار هم رنج برده
اند نشان داده است که مردم مقاومت شان بالا رفته و دیگر سرکوب و تهدید کارآیی
ندارد. تشکل یابی کارگران خط قرمز رژیم بود. خوشبختانه پس از چهل و اندی سال این
تشکل یابی صورت گرفته و این توازن قوا بوجود آمده است. توازن قوا یعنی نیروی
مبارزه کارگر و نیروی سرکوب. اکنون این تشکل ها سراسری و قدرتمند شده است و
خیابانها امروز در تصرف مردم زحمتکش و مزدبگیر است. به واسطه تمام اعتراضاتی که
تاکنون شکل گرفته امروز همه انسانها محروم و کارگر را با هم پیوند میدهد. معلمان
در اعتراضات خود به مسائل اجتماعی هم نگاه میکنند. علیه خصوصی سازی مدارس حرف
میزنند ، علیه موضوعات ایدئولوژیک که در مدارس نباید آموزش داده شود و به جای آن
به فرزندان مان باید درسهای زندگی آموخته شود. معلمان آن شایستگی را دارند که
تعلیم و تربیت فرزندان را بر عهده داشته باشند پس این حق را دارند تا اعتراضات
سراسری را نیز بر عهده بگیرند و باید قدر آنها را بدانیم که بزرگترین قدم را
برداشته اند. اگر چه الترناتیوهای گوناگون از طرف دولت شکل میگیرد که این همبستگی
در اعتراضات رخ ندهد اما اکنون این همبستگی ها سراسری شدند و همه حرف از تشکل و
همبستگی میزنند. این شرایط را باید دریابیم و سپاسگزار باشیم از انسانهایی که
مبارزات را به این نقطه حساس رسانده اند تا ما هوشیارانه از این نقطه حساس عبور
کنیم.
سعید تقوی: خانم فرخنده به نکات خوبی اشاره کردند اما آن
چیزی را که میخواهم اضافه کنم این است که در جریان اعتراضات کارگران شرکت نفت
سعی کردند از طریق شورایی حرکت کنند. اگر قبلا کارگران ، معلمان و مردم از رژیم می
ترسیدند الان رژیم از آنها می ترسد و این آگاهی است که بوجود آمده است. دوم اینکه
شرکت زنان در این اعتراضات به ویژه اعتراضات معلمان واقعا معرکه است . نقش زنان بسیار تعیین کننده است. امسال ، سال
مبارزه است و ما 2 هدف داریم . یکی اینکه رژیم باید مقاوله نامه ها آرتیکل 23 ،87 ،
98 را به رسمیت بشناسد . اینها سعی داشتند این کار را نکنند و از طریق سندیکاهای
زرد که از خودشان هستند را عضو سازمان جهانی کنند. در سازمان جهانی کار ، ما با تمام
قدرت توانستیم از قبول سندیکاهای زرد جلوگیری کنیم و ما این کار را از طریق پلتفرم
انجام دادیم . و دوم اینکه میخواهم کارگران تشکیلات داشته باشند و در سطح بین
المللی گزارش دهند تا رژیم را تنبیه کنند.
مینو همتی: آقای تقوی
میدانم که شما از سالهای بسیاری است که در اتحادیه های کارگری سوئد فعال هستید،
مسلما کارگران و مزد بگیران در ایران نیز نیزحق دارند که از این نوع سازمان یابی
برای دفاع از سطح معییشت خود برخوردار باشند. با تمام موانعی که در ایران وجود
دارد، اتحادیه سراسری سوئد در رابطه با تقویت و حمایت از تشکلات صنفی فرهنگیان و
کارگران چه کرده و یا چه اقداماتی در دستور دارد؟
سعید تقوی: سازمان سراسری اتحادیه های کارگری سوئد، یکی از
متشکل ترین سندیکاهای کارگران در اروپا می باشد و از 14 اتحادیه های کارگری تشکیل
شده است و یک و نیم میلیون نفر هم عضو دارد. رئیس هیات مدیره این سازمان ، سالها
بعنوان معاون اول دئیس هیات مدیره سازمان جهانی کار بسیار فعال بود و قبل از او
رئیس سابق هیات مدیره اتحادیه ترانسپورت سوئد نیز در چنین موقعیتی قرار داشت. آنها
یکی از پشتیبانان جنبش مستقل و آزاد فعالین کارگری در ایران بودند. در سال 2013 ما
از طریق تشکیلات خود و مسئولین ما در سازمان جهانی کار توانستیم جمهوری اسلامی
ایران را بعنوان یکی از سه کشوری معرفی و محکوم کنیم که در آن شرایط زندگی ،
آزادیهای فردی و فعالیت های کارگری و سندیکایی بشدت محدود بوده و فعالین کارگری
بخاطر فعالیته های خود ، تحت تعقیب و پیگیری نهادهای قضایی و امنیتی برای اخراج از
کار و مجازات قرار گرفته اند. این محکومیت رژیم جمهوری اسلامی در سطح جهانی انجام
گرفته و این کار و رفتار رژیم دوباره نیز انجام خواهد گرفت.
ما کوشش میکنیم رژیم را مجبور به تصویب و اجرا
مقاوله نامه های 87 و 98 سازمان جهانی کار بکنیم. ما دوسال قبل از سندیکای کارگری
شرکت واحد جهت شرکت در کنفرانس سالانه دعوت کردیم و در نشستی که با آنها داشتیم از
آنها خواستیم که بعد از بازگشت به ایران تمام سعی خودشان را در ایجاد یک تشکیلات
ساراسری در ایران قرار دهند و فقط به داشتن سندیکای کارگری در تهران نبایست بسنده
کنند. در چنین حالتی است که ما در سطح بین المللی و سازمان جهانی کار می توانیم به
جنبش های در ایران بیشتر کمک کنیم.
امسال که سال معلم ها در ایران است برای ما یک
فعالیت مهم جهت آشنا کردن نقش معلم هاست چه در سوئد و چه در سطح بین المللی است.
اما در این رابطه با یکسری مشکلات و موانع روبرو هستیم.
سازمان آموزش بین الملل که در آن اتحادیه های
معلمان از 170 کشور عضو این کنفدراسیون میباشند . اما سیاست کلی این ارگان صرفا در
پشتیبانی و آزادی افراد بعنوان مثال : اسماعیل عبدی ، بداقی ، بهشتی و دیگران قرار
داده اند و ما از کار آنها بسیار خوشحالیم . اما ما به آنها گفته ایم که بایست از
این جنبش ها حمایت بیشتری بکنید زیرا رژیم هر روز یکی از فعالین کارگری و معلمان
را دستگیر میکند و شما خواستار آزادی آنها هستید. رژیم امروز عبدی ، بداقی، بهشتی
و قاسم زاده و رضا شهابی ها را دستگیر میکند ولی این جنبش ، آینده و تداوم این
مبارزات را تعیین میکنند.
مینو همتی: در سطح
بین المللی شیوه کارگران و فعالیت ها چگونه است؟
در سازمان جهانی کار ، بخشی بنام کنفدراسیون
جهانی سندیکاهای کارگری وجود دارد . ما در جلسات این کنفدراسیون شرکت می کنیم و در
آنجا تمام سعی خودمان را در ایجاد یک پلتفرم سندیکاهای کارگری بین المللی به کار
برده ایم تا از این طریق بتوانیم بطور مشترک از جنبش های کارگری و معلمان حمایت و
پشتیبانی کنیم. امروز بطور مثال انگلیس ، فرانسه و سوئد فعالیت های خودشان را بطور
جداگانه انجام میدهند ولی به نظر ما بهتر است که همه بطور مشترک یک خواسته داشته
باشیم. زیرا ما از این طریق میتوانیم همکاریها ی خودمان را با شورا هماهنگی معلمان
و آموزش بین المللی عمیق تر کنیم. ما باید از اسماعیل عبدی ، بداقی ، بهشتی ها دفاع
کنیم و خواستار آزادی آنها باشیم . ولی انتخاب این استراتژی و همکاری ها خیلی مهم
و تععین کننده است. سال قبل بعلت شیوع کرونا ، جلسه ای در سازمان جهانی کار
نداشتیم ولی امسال این کار را انجام خواهیم داد . زیرا تماس ها خیلی آسان تر و
شرکت در جلسات سازمان کار امکان پذیر تر شده است.
مینو همتی: فرخنده آشنا در سالی که گذشت ما با شرکت گسترده
تر زنان در صفوف مقدم مبارزات فرهنگیان و بازنشستگان مواجه شدیم. به نظر شما این
جنبش و جنبشهای اجتماعی دیگر شاهد تغییری در توازن قوای اجتماعی هستند؟ موانع
توسعه و دامنه فعالیت این جنبشها را چگونه ارزیابی میکنید؟
فرخنده آشنا: وزارت آموزش و پرورش از نظر کارمندان دولتی یکی
از بزرگ ترین وزارتخانه هاست بخصوص زنان . آنها در یک سقف با مشکلات مشترک قرار
دارند . البته شجاعت و درایت شان بسیار مهم است و بخاطر داشتن مدیا و ارتباطات راحت
تر میتوانند تشکل یابی داشته باشند. اما در طبق کارگر ، اعتراضاتی که بخاطر حقوق
معوقه انجام شده بود پس از دریافت حقوق به موقعیت و شرایط عادی باز میگردد. باید
موقعیت ها را دید . باید دید به کجاها میتوان بیشتر کمک کرد. مثلا امروز مردم برای
گرانی مشکل دارند. الان وقتش هست تا مردم همبستگی با اعتراضات را داشته باشند.
ارتباطات باید تنگاتنگ شود. جنبش های کارگری هم افراد معروف خود را دارد . در بخش
های غیر رسمی زنان هم هستند که نمیتوانند متشکل شوند چون در شرایطی هستند که
نمیتوانند. محیط زیست هم نیاز به تشکل دارد . چون الان زندگی و حیات همه ما به خطر
افتاده است. معلمان راه صحیحی را در پیش گرفته اند. باید وضعیت کارگران ایران را
به جهان شناساند تا کارگران سوئد بداند که در ایران، کارگران حتی نمیتوانند یک
تشکل داشته باشند. در وهله اول باید روی تشکل های مستقل بدون نظارت و دخالت دولت
کار کرد و خیلی مورد حمایت قرار بگیرند.
مینو همتی: در پایان
اگر پیامی برای بینندگان ما بخصوص کارگران ، فرهنگیان و بازتشستگان عزیز دارید
بفرمائید.
سعید تقوی: سازمان جهانی کار میبایست رژیم جمهوری اسلامی
ایران را موظف به تصویب و اجرا مقاوله نامه های 87 و 98 بکند. آن وقت رژیم دیگر
نمیتواند بگوید که ما در ایران شوراهای اسلامی کارگران داریم . اتحادیه های کارگری
از یک ایدئولوژی ، عقیده و مذهب واحدی تشکیل نشده اند. در این اتحادیه همه گونه
ایدئولوژی ، عقیده و مذهبی عضو هستند. همانطوری که در شورای هماهنگی معلمان کسی از
یک معلم سوال نمی کند که آیا مسلمان هستی یا نیستی . ما در این جنبش ها با همدیگر
هستیم. این قدم مهم را امروز شورای هماهنگی معلمان در ایران برداشته اند و این
نشان دهنده شیوه کار شورایی در پیشبرد جنبش بسیار مهم و تعیین کننده است. زیرا
افراد می آیند و میروند ولی تشکیلات میتواند به فعالیتهای خود ادامه دهد. در آخر
ما خواستار آزادی بدون قید و شرط کلیه معلمان ، کارگران و فعالین مدنی و سیاسی
هستیم . مساله آزادی فعالین سندیکایی در بند یک امر مهم در فعالیتهای ما است.
فرخنده آشنا: از تلاشهای همه تشکر میکنم و امیدوارم به بار
بنشیند.
با سپاس از اینکه در این برنامه شرکت کردید و نظراتتان را با بینندگان ما سهیم شدید.
http://rahaizanorg.blogspot.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر