شراره رضائی
این روزهای مبارزه زنان خسته از بیش از چهل سال سرکوب، نابرابری، تبعیض علیه قوانین ضد زن، زنان به ستوه آمده از خشونت و تهدید، زنانی که به قدمت تاریخ حکومت ایران روزی نبوده و نیست که دست از مبارزه بردارند. این روزهای اعتراضی علیه سیستم سرکوب و حکومت ضد زن و خصوصا علیه حجاب این نماد اسارت زن، برای اولین بار نیست که به جنبش درآمده و تا سرنگونی حکومت، آخرین بار هم نخواهد بود.
تاریخ مبارزات زنان به سال های اولیه
مبارزات زنان در سال 57 گره خورده آنروزها که زنان مبارز از معلم ، کارمند اداره
ها تا پرستار، شاغل و خانه دار به خیابان ها آمدند و فریاد زدند : "ما انقلاب
نکردیم تا به عقب برگردیم" ما میراث داران این زنان مبارز بودیم و در همان
کودکی خوب به گوشمان رفت که به عقب برنخواهیم گشت. این مبارزات ادامه داشت شاید
اگر به تجربه شخصی خودم بعنوان دبیر کانون دفاع از حقوق زنان و کودکان ایران
(تهران) اشاره کنم. به غیر از مبارزات و اعتراضات مناسبت های مختلف از 8 مارس ها
تا روزهای جهانی خشونت علیه زنان، بزرگترین این اعتراضات 22 خرداد سال 1385 بود. روزی
که ما بعنوان "کانون دفاع از حقوق زنان و کودکان ایران" همراه
"جامعه حمایت از زنان" در کردستان به مدیریت زنی مبارز و خستگی ناپذیر
دیبا علیخانی و ده ها تشکل زنان دیگر فراخوانی گسترده دادیم. به جرات می توان گفت
22 خرداد 1385 بعد از اعتراضات زنان در هشت مارس 57، بزرگترین تجمع زنان علیه نقض
حقوق زنان در ایران بود.
مبارزه ی زنان به دلیل ارتباطات جمعی
گسترده ترو آگاهی بیشتر و با گسترش نارضایتی ها و نفرت از حکومت دیکتاتوری تا
دندان مسلح که شمشیر را علیه زنان از رو بسته است، وسعت و شکل جدیدی به خود می
گیرد. زنانی مبارزی که هرگز در مقابل ارتجاع هرگز سر اطاعت و فرمانبرداری خم
نکردند و نخواهند کرد و مبارزه علیه قوانین زن ستیز و برای آزادی و رهایی زنان
ازکلیه ی قیود و بند و اسارت دین و مذهب و تا آمال نهایی که سرنگونی حکومت است،
ادامه خواهد داشت. هرچه تبر زدی مرا، زخم نشد جوانه شد.
متن زیر گزارش و عکس های از تجمع 22
خرداد 1385 در میدان هفت تیر علیه نقض حقوق زنان همراه با عکس هایی از آن مراسم
جهت یادآوری مبارزات زنان.
گزارشي از روز 22خرداد 85
امروز دوشنبه 22خرداد 1385 در پاسخ به
فراخوان نهادها ، تشكل ها و كانون هاي دفاع از حقوق زنان، زنان و مردان آزادي خواه
در ميدان هفت تير همچون گذشته در راستاي مطالبات خود خواستار برابري حقوق زنان در
تمامي عرصه هاي اجتماعي، فرهنگي و سياسي شدند و نسبت به حقوق از دست رفته و يا
تضعيف شده تجمع اعتراض آميزي صورت گرفت. این تجمع در میدان هفت تیر تهران در اعتراض
به نقض حقوق زنان در قوانین ایران برگزار شد.
در ساعت 4 بعدازظهر در ضلع غربي 7 تير
در فضاي سبز ميدان هر لحظه به تعداد زنان و مردان افزوده مي شد در ابتدا جمعيت روي
نيمكت ها و روي چمن ها نشستند و نيرهاي انتظامي دورتادور محوطه را در احاطه كرده
بود نيروهاي انتظامي 2 يا 3 نفره در فضاي سبز قدم مي زدند و با لباس شخصي ها
هماهنگي ايجاد مي كردند كم كم زمان به ساعت 5 نزديكتر مي شد و جمعيت لحظه به لحظه
زيادتر مي شد و نيروهاي انتظامي كه ديگر تاب و توان ديدن جوانان معترض را نداشتند
سعي در پراكنده كردن آنان نمودند. جمعيت در اثر فشار نيرو انتظامي به خيابان رفتند
و در وسط ميدان انسجام خود را حفظ كردند و در راس ساعت 5 تراكت هايي با عناوين 
زن = مرد = انسان / ما حقوق برابر مي خواهيم/ رفع تبعيض عليه
زنان / نقض حقوق زنان = نقض حقوق بشر/ خشونت عليه زنان = خشونت عليه انسان/ آزادي
و برابري حق مسلم هر انسانيست )
از سوي فعالين حقوق زنان كانون دفاع
از حقوق زنان و كودكان ايران و جامعه حمايت از زنان در بين جمعيت پخش شد كه نيرهاي
انتظامي و لباس شخصي ها به سوي جمعيت حمله كردند و با متوسل شدن به زور تراكت ها
را از دست زنان مي گرفتند و پاره مي كردند
.
نيروهاي انتظامي با باتوم به جان
جمعيت افتادند و روسري هاي دختران را مي گرفتند و همراه خود مي كشيدند و زنان و
مردان شجاع با ديدن اين صحنه ها يكصدا فرياد مي زدند و آزادي آنان را طلب مي كردند.
دختري كه براي چند لحظه موفق شده بود
از دست آنان فرار كند زنان پليس بدنبالش دويدند و موهاي دختر را به طرز وحشيانه اي
كشيدند و او را وادار به توقف كردند. جوانان و مردان برابري طلب، به اين صحنه هاي
دلخراش و رعب آور اعتراض مي كردند و فرياد مي زند مگر اينها زنان و خواهران ما
نيستند چرا با اونها اينطور برخورد مي كنيد مگه اونها چكار كردند مگه شما انسان
نيستيد؟ نيروهاي انتظامي با باتوم به سينه جوانان معترض كوبيدند و به اجبار آنها
را با خود مي بردند
.
در تمامي ميدان هفت تير به هر گوشه اش
كه نگاه مي كردي جواني، دختري يا پسري، زني يا مردي كتك مي خورد و جوانان را به
زور روي آسفالت داغ كشان كشان همراه خود مي بردند و رعب و وحشتي بي سابقه در مردم
ايجاد كردند.
در اين ميان حضور زنان پليس كه
وحشيانه به جان دختران افتاده بودند بيشتر از هر صحنه اي تاسف انگيز و ملال آور
بود كه بيرحمانه همجنس خود را (زنان) را زير مشت و لگد و باتوم مي گرفتند و حتي
عابراني كه از هيچ كجا خبر نداشتند و عابري بودند مورد ضرب و شتم پليس قرار گرفتند.
تمامي مغازه هاي ميدان هفت تير بسته
شد و مغازداران كركره ها را پايين كشيدند ، زنان پليس حتي به مغازه هاحمله مي كرد
و مغازه داران را تهديد مي كردند كه كسي را درون مغازه ها پناه ندهند .
بسياري از زنان و مردان را در اين
تجمع دستگيرشدندو ماشين هاي نيروي انتظامي در تمامي دور ميدان مستقر بودند و تعداد
زيادي از جوانان آزاديخواه را دستگير كردند و به همراه خود بردند.
سرانجام تجمع در ساعت شش و نيم به
پايان رسيد.
شراره رضائی
22 خرداد 1385 شمسی
--
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر